Er is iets vreemds aan de hand met de laatste nog bestaande kranten. Om hun correspondenten te betalen, hebben ze geld nodig en dat halen ze binnen met onder andere advertenties. Om die advertenties te plaatsen, moet de krant een zekere omvang hebben. Om een zekere omvang te bereiken, moet er kopij zijn. En dus worden we opgezadeld met een veelvoud aan columnisten. Het echte nieuws vernemen we dankzij een overaanbod van onnieuws.
Columns zijn een hondsmoeilijk genre. Een blogger kan een stukje precies de lengte geven die nodig is om zijn punt te maken. In een krant is de columnist, die in feite hetzelfde soort stukjes schrijft, echter gehouden aan een exact aantal woorden. Dat betekent dat hij of te weinig of te veel woorden heeft voor zijn betoog. Alleen echt goede schrijvers kunnen daarmee omgaan. De meeste columnisten hebben dat talent niet en zijn vervelend.
Vanavond zadelde het NRC Handelsblad ons op met diepe inzichten in stationstoiletten. Echt een onderwerp waarvoor je een krant koopt. Erger nog was de lofzang op Koot en Bie die we aantroffen op de mediapagina – in feite ook geen al te noodzakelijk stuk kopij.
Laat ik er voor eens en altijd duidelijk over zijn. Ja, Koot en Bie waren geniaal. Ze hebben onze taal verrijkt en hebben prachtige, grappige, ontroerende en relevante stukken TV gemaakt. Ontzettend waar. Maar inmiddels zijn ze gedegradeerd tot favoriet onderwerp van een columnist die geen stof heeft maar aan precies 300 woorden weet te komen door het geniale tweetal te prijzen. Als je na je verhaal nog ruimte over hebt, noem je gewoon nóg een leuke scène en zo vul je je verhaal aan tot 300 woorden. Koot en Bie zijn daardoor inmiddels zo voorspelbaar als wat.
Laten we het volgende afspreken. We geven dit jaar álle prijzen die er zijn aan Koot en Bie. De PC Hooftprijs, de AKO-prijs, de Gouden Uil, de hoofdprijs in de staatsloterij en een Nobelprijs. Allemaal. Verdiend. Daarna wijdt elke columnist er een stukje aan. En daarna wil ik gewoon een kwart eeuw niks meer over ze horen.
Hehe, eindelijk iemand die het zegt. De columnistenplaag loopt de spuigaten uit.