Schreef ik laatst dat mobiele telefonie in de trein voldoende is om iemand horendol te maken, het meeluisteren naar andermans conversatie (of althans één helft daarvan) heeft ook een voordeel. Ze biedt ook een uitgelezen kans om vast te stellen dat alle geruststellende mededelingen dat elektromagnetische straling de hersens onaangetast laat, eenvoudigweg niet op waarheid berusten kúnnen.
Ik heb vijf jaar gewerkt in Rijswijk en Den Haag. Omdat ik woon in Amsterdam en reis met het openbaar vervoer, zat ik elke dag ongeveer twee uur in de trein. Ieder uur moet ik zo’n vijf gesprekken hebben gehoord. Dat is tien op een dag. Ik zal een kleine tweehonderd werkdagen in een jaar hebben gehad. Dat is zo’n slordige 2000 gesprekken in een jaar. In vijf jaar heb ik dus een kleine 10.000 gesprekken moeten meeluisteren.
Niet één daarvan was de moeite waard. De conclusie dat blootstelling aan elektromagnetische straling de hersens aantast, lijkt mij derhalve onontkoombaar.
😂
Ach ja, beter de hele reis in een leeg schrift staren is veel plezanter.