Ik ben net aangekomen in Istanbul. Er was al wat tijd om rond te neuzen en ik ben blij dat ik nu eindelijk heb gezien waar, in het kader van de aanleg van een nieuwe metrolijn, een Romeins-Byzantijnse haven wordt opgegraven. Net als nu moeten er destijds eindeloos veel schepen hebben liggen wachten tot ze door de Bosporus konden varen.

Interessant is de discussie die ik al twee keer beluisterde, over een onderwerp dat hier blijkbaar erg leeft: de nieuwe James Bond-film Skyfall. Begrijp ik het goed, dan heeft men wat decorstukken gemaakt die nog modern-Turks, noch Ottomaans ogen. Ook liepen er door de bazar vrouwelijke figuranten met een sluier. Vermoedelijk hebben de filmmakers weer eens meer gekeken naar andere films dan naar de werkelijkheid en zich laten misleiden door oriëntaalse clichés. Zelfs Craig Thompson, die zich serieus in het Midden-Oosten verdiepte voor de documentatie van Habibi, ontkwam er niet aan.

Ik snap de ergernis. Ik zag laatst een film die geacht werd in Amsterdam te spelen, maar er evident niet was opgenomen. Dat was tot daar aan toe, maar ik vond het toch wat irritant steeds dezelfde clichés over drugsgebruik en prostitutie terug te zien. Dat de moderne Turken aanstoot nemen van soortgelijke stereotypen, ja, daar kan ik me wel wat bij voorstellen.