Het verdriet van België

Onlangs “onthulde” de onvolprezen satirische website De Speld dat Ajax was overgenomen door “de flamboyante Amsterdamse zakenman” Willem Holleeder.

Beursanalisten roemen de zorg waarmee Holleeder te werk is gegaan bij het verkrijgen van de aandelen. “Ajax-fans zijn vaak erg gehecht aan hun aandelen, maar de werknemers van de heer Holleeder zijn bij alle aandeelhouders thuis langsgegaan. Toen ze uitlegden wat zijn toekomstplannen voor de club waren, wilde een meerderheid zelfs vrijwillig afstand doen van hun aandelen.”

De grap is zo leuk omdat iedereen weet dat een vriendelijk bezoek van medewerkers van een bekende crimineel flamboyante Amsterdamse zakenman meestal resulteert in offers you can’t refuse. Helaas overtreft de satire de werkelijkheid, althans in België. De Standaard kopt vandaag “Minnelijke schikking mogelijk voor zware misdrijven“.

Openbaar aanklagers mogen voortaan voor misdrijven waarop tot twintig jaar cel staat, deals sluiten met de verdachte criminelen. … De schikking kan zelfs lager uitvallen dan de uitgesproken straf en de behandelende rechters mogen niet oordelen of de schikking opportuun of proportioneel is. Verdachten die kunnen betalen, behouden ook een blanco strafblad, terwijl andere verdachten in dezelfde zaak nog altijd vervolgd kunnen worden.

Ik krijg hier een heel naar gevoel bij. Ik ben blij dat ik geen openbaar aanklager ben in België, want ik zou vanaf nu in constante angst leven dat ik ooit wakker wordt naast een afgehakt paardenhoofd.

Deel dit:

2 gedachtes over “Het verdriet van België

  1. Sven

    Ik ben blij dat dit in Nederland ook opgemerkt wordt. Dit is pure klassejustitie. Beangstigend…

Reacties zijn gesloten.