Zó moe - Mainzer Beobachter

Het kwam niet als een verrassing dat de koningin aftrad. Evenmin verrassend waren de reacties. Mark Rutte die zijn bewondering uitsprak. Politieke partijen die dankbaar zeiden te zijn voor haar hare majesteits inzet. Bekend Nederland dat Beatrix roemde. Allemaal heel gepast.

En morgen? De hoofdredacties van de kranten zullen er een commentaar aan wijden. Beatrix als een moderne vorstin en zo. Vermoedelijk een opmerking dat de lach waarmee ze iedereen aanvankelijk inpakte, in de loop van drieëndertig jaar bevroor en vervolgens verdween. Er zullen wat opiniestukken komen over de verdere modernisering van de monarchie. Er zullen wat opiniestukken komen tegen de verdere modernisering van de monarchie.

Een B-artiest – ik vermoed Johan Vlemmix – zal een liedje schrijven waarin hij Beatrix opzichtig bedankt, waarna iemand van het cabaret de stem van Beatrix zal imiteren en de Johan Vlemmix van dienst zal bedanken. Die parodie zal vermoedelijk de flair missen van het liedje waarmee André van Duin in 1980 Willy Alberti op de hak nam, en er zal een columnist zijn die moppert dat de aard van de humor in drieëndertig jaar is veranderd.

Of zoiets.

Je wordt er zó moe van.

Majesteit: u was de soeverein van een wonderlijk volk. Als er iets gebeurt, is er geen enkele bestuurder die iets oorspronkelijks weet te zeggen. De media blinken ook al niet uit door originaliteit. Overal zanikt bagger. Ik heb bewondering dat u het zo lang hebt uitgehouden. U verdiende een leuker volk.