Ik zit – en helaas niet voor mijn plezier – bovengemiddeld vaak ik een vliegtuig. Afgezien van de enorme snelheid waarmee je je verplaatst, is er weinig leuks aan en één van mijn grootste ergernissen is de eindeloze hoeveelheid geklets. Ik heb laatst, op een nachtvlucht van Beiroet naar Istanbul, genoteerd waarmee je zoal wordt lastiggevallen.
- De gezagvoerder biedt informatie over de vluchttijden, het weer in Istanbul en andere zaken die je kunt lezen op het boordinformatiesysteem. Overbodig.
- Een digitale vrouwenstem vertelt dat elektronische apparatuur moet worden uitgeschakeld. Overbodig, want ook genoemd onder #6.
- Een digitale vrouwenstem vertelt hoe mensen bij de nooduitgangen het personeel kunnen helpen bij het openen van de deuren. Overbodig, zie beneden.
- Een digitale vrouwenstem (a) heet ons welkom namens de luchtvaartalliantie, (b) vertelt dat we zitten in een Boeing 737, (c) wijst erop dat er niet mag worden gerookt en (d) zegt dat de veiligheidsgordel moet worden vastgemaakt. (a), (b) en (c) zijn overbodig; (d) wordt ook genoemd onder #6.
- Een van de stewardessen heet ons welkom namens haar collega’s en de piloten. Overbodig.
- Het welbekende filmpje met veiligheidsinstructies. Nuttig.
- Een mededeling voor de crew. Onvermijdelijk.
- De gezagvoerder zegt dat we wachten om te mogen opstijgen. Overbodig.
- De crew krijgt opdracht te gaan zitten. Onvermijdelijk.
De twee dienstmededelingen voor de crew waren onvermijdelijk. Opmerking #2 en #4 doubleren met #6. Twee derde van de opmerkingen (#1, #2, #3, #4, #5 en #8) kon achterwege blijven.
Tijdens de vlucht werden we gewekt met de vraag of de vegetariërs zich bekend wilden maken, omdat de gezagvoerder met ons wilde delen op welke hoogte we vlogen en hoe koud het buiten wel niet was, om een maaltijd in ontvangst te nemen, en met de mededeling dat we waren begonnen met dalen en dat de gordels weer om moesten. Toen we eenmaal waren geland werden we nog eens bedankt dat we voor deze maatschappij en deze luchtvaartalliantie hadden gekozen. Alleen de opmerking dat de gordels weer om moesten was belangrijk.
Ik ben natuurlijk een humeurige brompot, zeker als ik slecht slaap, maar het bovenstaande is meer dan persoonlijk gemopper. Eenmaal geland begonnen mensen op te staan. We moesten echter nog een eindje taxiën en de gezagvoerder riep om dat iedereen weer moest gaan zitten. De passagiers luisterden echter niet langer. Als je teveel overbodige informatie ontvangt, hoor je de wél belangrijke informatie niet meer.
Kan het beter? Ja zeker.
- Schrap alle overbodige informatie en beperk je tot dat wat betrekking heeft op de veiligheid.
- Laat het “may I have your attention please?” uitspreken door een vrouwenstem en de eigenlijke boodschap door een mannenstem, want het staat vast dat dit de efficiëntste methode is om de aandacht te trekken en informatie te laten blijven hangen.
- Neem bestellingen van vegetariërs aan terwijl je de vleeseters bedient.
- Informatie over het openen van de nooduitgangen kan een stewardess beter alleen aan de betrokkenen geven. De anderen hoeven het niet te weten, terwijl de betrokkenen het beter onthouden als ze persoonlijk worden aangesproken.
Op die manier bereik je dat als er eens iets gebeurt, mensen weten dat ze hun gordel vast moet hebben. Dat ze niet weten met welke luchtvaartalliantie ze reizen, zullen ze graag op de koop toe nemen.
Het allerergste zijn de stewardessen. VMBO tutjes met een crowdcontrol opleiding die daardoor zich een volstrekt onbetamelijk hautain gedrag aanmeten. Als ik vlieg (vloog want ik weigerr nog in zo’n veevervoer te stappen) met mijn hond dan moet ik de zetel ernaast ook betalen voor het geval er iemand niet van honden houdt.Ok. Fair enough. Maa rals je dan je hond op die stoel plaatsat komt er gelijk zo’n irritante tothola je aan je kop zaniken dat dat gevaarlijk is vanwege eventuele turbulentie.
Als je (desondanks beleefd) informeerd wat zij denkt dat er gebeurt met de losse babies op de schoot van hun moeder dan krijg je een grote bek.
Dus dan wacht je tot ze weg is, en zet je je hond weer terug op de stoel. Met als resultaat dat je de hele vlucht hetzelfde gezeik aan je kop krijgt.
Nu, als in gezelschap iemand bekent een stewardess (nooit problemen met stewards) te zijn dan word ik erg onbeleefd. Uit wraak. Kinderachtig? Ja. Wellicht. Maar het voelt wel goed.
” Uit wraak. Kinderachtig? Ja. Wellicht. Maar het voelt wel goed.”
En veelzeggend over de mentaliteit van de persoon die dit schrijft. Uw eerlijkheid en zelfinzicht zij geprezen, dat wel.
Mijn dochter gaat naar het VMBO. Bespeur ik hier een ontzettend elitaire sneer naar dames die een (neem ik aan lagere) opleiding hebben genoten dat u? Zo ja, zegt dit heel veel over uw reactie, die blijkbaar meer door karakter dan door intelligentie is bepaald. Schande.
PS: in uw reactie zitten tenminste 6 taalfouten.
Inderdaad. Werkbijen hebben we nodig, zolang ze maar geen stewardess worden want dat aat hun capaciteiten te boven. Met mijn taalvouten heb ik wel vrede. Ik spreek al jaren geen nederlands meer.
U mag dan al jaren geen Nederlands spreken, u bevestigt helaas nog steeds het stereotype beeld dat men in het buitenland van Nederlanders heeft: arrogant. U scheert namelijk moeiteloos zowel alle stewardessen en alle vmbo-ers over een kam , alsof u van beide groepen zich een algemeen beeld zou kunnen vormen. Werkbijen, maar net niet goed genoeg om u te mogen bedienen. Ik hoop dat een van die werkbijen, vanzelfsprekend overbelast zich naar weer zo’n arrogante passagier haastend, op een mooie dag een pot hete koffie in uw schoot morst. Of zomaar, uit wraak. Kinderachtig, maar dat ben ik ook wel eens.
Lijkt me uitgesloten want ik heb al jaren geleden besloten nooit meer in een vliegende bus te stappen. Vanwege genoemde stewardessen. If you pay peanuts you get monkeys, aangezien in de tijd dat de vliegmaatschappijen nog gekwalificeerd personeel inhuurde een stewardess haar plaats nog kende, n.l. Serveerster in een vliegende bus en zich ook als zodanig gedroeg. Heden ten dage zijn het arrogante trutjes die zich gedragen als agressie uitlokkende neuroten. Logisch, als je zover boven je vermogens moet presteren, maar uitermate irritant.
Gelukkig zit ik niet zo vaak in een vliegtuig – alleen van Suriname naar Nederland en omgekeerd en dat gemiddeld eens in de twee jaar. Want ik vind het stierlijk vervelend.
Die doublures van je zijn helaas níét overbodig. Sommige mensen leren nu eenmaal door te luisteren (vandaar de digitale stem), anderen door te kijken (vandaar het filmpje) en nog weer anderen door te oefenen (in dit geval onmogelijk).
Daarmee zijn niet al je suggesties bij voorbaat afgewezen. Maar ik wil er toch ook op wijzen dat zij er hoogstwaarschijnlijk niet toe leiden dat mensen bij het taxiën zullen blijven zitten. Dat is namelijk een uiting van ongeduld, van verlangen om uit het vliegtuig te geraken. Dat verlangen blijft ook als je de instructies minimaliseert.
Je gaat er aan voorbij dat niet iedereen zo vaak als jij in vliegtuig zit en bovendien dat er nog steeds veel mensen zenuwachtig in een vliegtuig zitten. De informatievoorziening is daar op gebaseerd. Je klinkt nogal elitair, als ik het zeggen mag
Ja hoor Dick, dat mag je zeggen. Ik zou zelf ook willen dat ik minder vaak moest vliegen.
Het was ook mij al eens opgevallen, dat ze je zo vaak lastig vallen met overbodige informatie, dat de echt belangrijke dingen niet meer opvallen. Het schijnt op de spoorwegstations ook te gebeuren. Als autorijdster heb ik er minder last van, al is het altijd een verademing over de betrekkelijk reclameluwe snelwegen van Frankrijk te rijden.
“We moesten echter nog een eindje taxiën en de gezagvoerder riep om dat iedereen weer moest gaan zitten. De passagiers luisterden echter niet langer.”
Volgens mij heeft dat niet met teveel overbodige mededelingen te maken, maar met ongeduldige mensen die menen dat ze op die manier veel sneller uit het vliegtuig zijn. begrijpelijk na een paar uur stilzitten, maar onzin natuurlijk. Zie je ook op stations, als de halve trein al staat terwijl de deuren nog lang niet open kunnen.