Ik kreeg van verschillende kanten de reacties waarom ik vroeg in mijn eerdere blogstukje over islamitische martelaren en groene vogels. In de eerste plaats daarvoor mijn hartelijke dank.

Het komt erop neer dat in de islamitische opvattingen mensen die overlijden, zullen moeten wachten op de Dag des Oordeels. Ze worden eerst ondervraagd door twee engelen, Munkir en Nakir, en zullen, afhankelijk van de antwoorden, een aangename of minder aangename tijd moeten verblijven in een soort limbo, barzach. Martelaren worden echter alvast toegelaten tot het Paradijs, zij het in de krop of het hart van groene vogels, die daar wonen bij Gods troon. Via hen zullen de martelaren al van de paradijselijke vruchten eten en uit de paradijselijke rivieren drinken.

Ik begrijp dat het idee is vermeld door Al-Ghazali, de grote soefi-wijze uit de elfde eeuw. Verder kreeg ik een verwijzing naar het Korancommentaar van de soennitische geleerde Ismail ibn Kathir (1301–1373), die zich lijkt te baseren op overleveringen uit de hadithverzamelingen van Muslim en Ahmad ibn Hanbal. Dat brengt het idee terug tot de negende eeuw. In onze tijd speelde het denkbeeld, zo leerde ik van iemand die zo aardig was op mijn vorige stukje te reageren, een rol bij de buitenlandse moslims die dienst deden in de oorlog in Bosnië. Daarover lees je meer hier.

Voor het moment weet ik even genoeg, en ik dank iedereen nogmaals voor zijn hulp. Het internet is een machtig mooi middel om informatie te delen!