Gerard Reve wist het af en toe goed te zeggen.
LIEVER NIKS
Als ik een doek van Chagall zie,
zie ik terstond een juffrouw met knotjeshaar
die zegt jongens en meisjes dit is dus
wat de schilder als het ware droomt met zijn geestesoog
zoals het uit die viool die speelt opstijgt
en werkelijkheid wordt: de innerlijke
belevingswereld zoals de kunstenaar die ervaart
want dat paard dat vliegt niet echt door de lucht
dat begrijpen jullie wel.
Maar als ik ook iets zeggen mag,
of dat paard echt door de lucht vliegt of niet:
liever helemaal geen kunst dan Marc Chagall.
Niks aan toe te voegen. Mag ik, om te verhinderen dat de geestelijke volksgezondheid nog langer lijdt onder al te lange blootstelling aan Chagalls, in alle bescheidenheid deze behandeling voorstellen voor de authentieke werken?
Wat heb je tegen Chagall?
Laten ze alles van Mondriaan dan ook meteen verbranden, want daar vind *ik* nu eens toevallig niets aan. Trouwens, die Gerard Reve vind ik ook stomvervelend. Idem voor Kabouter Buttplug.
Lekker makkelijk, Jona.
Zo’n verwijzing naar Suske en Wiske – dát getuigt van goede smaak. Geen album van Vandersteen, nota bene.
Ha! Eindelijk iemand die de verwijzing herkent!
Gelukkig gaat dat soort verwijzingen altijd volkomen langs me heen omdat ik dat soort boekjes niet lees. Als we toch bezig zijn met brandstapels…
Jona
Geldt je mening ook de gebrandschilderde ramen?
Trouwens, smaak is zeer persoonlijk en i.p.v. met Suske en Wiske krijg ik, bij “blootstelling en geestelijke volksgezondheid” associaties met de 30-er jaren.
Over smaak gesproken
Een echt nare (30-er jaren) retro-smaak krijg ik bij “blootstelling in combinatie met geestelijke volksgzondheid”