“Je klinkt bitter. Je bent een vreemde man, Blake. Je kijkt vreemd tegen het leven aan.”
“Vreemd? Kijk… als je eenmaal door hebt dat het allemaal één grote grap is, is de rol van komiek het enige wat betekenis heeft.”
“De afgebrande dorpen, de jongens met halssnoeren van mensenoren… is dat jouw idee van een grap?”
“Hé, ik heb nooit gezegd dat het leven een goede grap is! Ik speel alleen maar mee in de sketch.”
De cynische dialoog is afkomstig uit een van de beste stripverhalen aller tijden: Watchmen. Geschreven door Alan Moore en getekend door Dave Gibbons. De sprekers zijn twee superhelden, die door het leven gaan onder de namen “Doctor Manhattan” en Blake, ofwel “The Comedian”. Ze hebben ervoor gezorgd dat Amerika de Vietnamoorlog heeft gewonnen, maar hebben nogal uiteenlopende interpretaties van het leven: terwijl Manhattan mensen niet langer begrijpt, doet The Comedian het leven af als een grap.
The Comedian, bepaald geen aardige man, draagt een gele button met een smiley. Of beter: droeg een gele button, want het stripverhaal begint ermee dat hij wordt vermoord. Het allereerste plaatje is de gele button, die bebloed in de goot naast een trottoir ligt. “The Comedian is dead,” heet het in een veel-geciteerde regel, die deze dagen in een andere context grimmig actueel is.
We zien de button daarom ook achteraan in de cartoon van de Indische tekenaar Satish Acharya die ik hierboven plaatste. Een vrolijke, heldere smiley. Het leven mag dan geen leuke grap zijn, uiteindelijk hebben niet de terroristen de laatste lach.
Toch vond ik de mooiste cartoon van deze dagen die met het potlood van ‘gisteren’ het in twee stukken doorgeknakte potlood van ‘vandaag’ (7 jan.) en de twee opnieuw aangeslepen punten van ‘morgen’.
Ja, ik ben het met The Comedian eens. De wereld zit vol met ellende – je kan er maar beter om lachen. Daarom ben ik dol op zwarte en slechte grappen (wat niet hetzelfde is als onsmakelijke grappen).