Oké. Zo gaat het dus niet langer. Ik heb sinds een paar dagen een nieuwe OV-chipkaart. De lezers van deze kleine blog weten hoe ik de vorige ben kwijtgeraakt. Inmiddels ben ik voorzien van een nieuwe kaart, à raison van elf euro. (In geld omgerekend is dat vijfentwintig gulden.) Ik ben er een paar keer mee op reis geweest en maakte vandaag de rit van Amsterdam naar Nijmegen.
Vanavond moest ik verder naar Zutphen. En toen deed de kaart het dus niet. Ik ben langs al die gele palen gewandeld maar steeds gaf die kaart geen sjoege. Dood. Ik zal een week gebruik van het ding hebben kunnen maken. Een week.
In de stationshal is een informatiebalie maar om negen uur ’s avonds is die gesloten. Een bordje verwees met naar de “T&S” of de collega’s op de perrons. T&S? Geen idee.
Ik ontdekte het gelukkig al snel, want terwijl ik op zoek was naar het personeel, passeerde ik de “Tickets en service” en begreep ik wat de afkorting had betekend. Alleen was de T&S gesloten. Er stond wel iemand, maar die gebaarde dat hij niet kon helpen en kwam ook niet naar de deur om althans even te vragen wat de vraag was en te vertellen wat ik kon doen. Lomperik.
Op het perron: geen personeel. Nog even overgestoken naar de volgende sporen – inmiddels mijn trein gemist – toen ik twee mensen met fluoriserende jassen herkende. Technisch personeel. Ze luisterden, liepen even met me mee naar de automaten, probeerden of mijn pasje het deed en bevestigden dat het ding dood was.
“Gebeurt dit nou vaker?” vroeg ik.
“We maken het regelmatig mee. We zullen even bellen, misschien kan een collega iets regelen.”
Die collega kwam even later aanlopen met een formulier. Ik beklaagde me erover dat het toch idioot was dat een pasje na een week al kapot was. Voor elf euro verwacht ik namelijk iets beters. Hij keek naar het pasje, kon geen krassen of deuken zien, bromde iets over portemonnees met knopen, ontsloeg zich van de taak uit te leggen wat ik met het formulier moest doen (“dat herinnert u zich van de vorige keer nog wel”) en beende weg. Nog zo’n lomperik.
Ik kan nu dus weer elf euro uitgeven om een kaart te kopen die niet alleen het reizen ingewikkeld maakt, maar die ook nog kwetsbaar is voor beschadiging. Een kaart die sowieso een onding is: je moet inchecken en uitchecken, wat zeker niet altijd goed gaat, en als je een fout wil corrigeren, moet je allerlei dingen online doen (die de software op mijn computer overigens niet kan). Het systeem is voor toeristen totaal onbegrijpelijk. Ondertussen heeft het systeem voor de vervoersbedrijven ook alleen maar nadelen: ze zijn de facto banken geworden en ze beschikken over allerlei privacygevoelige informatie die ze ook weer moeten beheren. Er is overigens ook niemand die weet voor welk probleem die chipkaart de oplossing moest zijn.
De OV-chipkaart is van krul tot staart mislukt. En de NS weten het. “We maken het regelmatig mee.”
Ik zit inmiddels in de (vertraagde) trein van Arnhem richting Dieren en ik moet denken aan Nout Wellink, die eerst zei dat de invoering van de euro de prijzen niet had opgedreven, toen schermde met een gekunsteld onderscheid tussen reële en ervaren inflatie, vervolgens toegaf dat de prijzen wel waren gestegen en tot slot moest erkennen dat hij daarvoor was gewaarschuwd. Wellink valt sindsdien niet serieus meer te nemen. Lomperik.
Dat geldt ook voor de bestuurders van de vervoersbedrijven. Laat elke discussie over de spoorwegen er nu eens gewoon mee beginnen dat ze erkennen “het is een puinhoop en we hebben geen idee hoe we verder moeten”. Dat zal op zich de oplossing niet dichterbij brengen, maar neemt in elk geval een deel weg van de collectieve ergernis, zodat reizigers en personeelsleden niet langer het idee hebben dat het toch geen zin heeft goede raad te geven. (In dit geval: laat passagiers toch gewoon kaartjes kopen. De automaten staan er nog. Makkelijker kan het niet.) Het begin van elke oplossing is de erkenning dat er een probleem is.
Ik ben inmiddels in mijn hotel in Zutphen, een stadje waar ik in mijn jeugd ook wel eens kwam. Ik verbeeld me niet dat het destijds allemaal beter was, maar wandelend door het nachtelijke stadscentrum schoot me te binnen: de NS zouden je dertig jaar geleden nooit vijfentwintig gulden hebben betalen laten voor een volstrekt wanproduct.
Je hebt er niets aan, maar ik herken je ervaringen. ‘De Grote OV-chip Show’ zou wat mij betreft gestopt mogen worden en bij voorkeur vervangen worden door gratis openbaar vervoer. Dankzij de te verwachten toename van het gebruik ervan zou het hoogfrequent, fijnmazig worden, wat de populariteit alleen maar nog verder ten goede zou komen. Dankzij de te verwachten afname van het aantal auto’s in het straatbeeld zullen de maatschappelijke kosten die auto’s nu eenmaal meebrengen dalen. Bovendien zullen ouderen en mensen met een beperking veel minder op speciale voorzieningen aangewezen zijn. Dat alles bij elkaar zal genoeg opleveren om dat gratis openbaar vervoer te bekostigen. Helaas is de politieke realiteit, dat zowel regeringspartijen als het gros der oppositie deze realiteit ontkennen en als ongewenst ter zijde schuiven.
Ik begin hoe langer hoe beter te begrijpen waarom de De Bond tegen het Vloeken, wiens werk ik best wel kan waarderen, z’n affiches altijd op stations ophangt 🙂
🙂
JL:
ƒ 24,24 om min of meer precies te zijn: € 1 = ƒ 2,20371.
Zelf reken ik ook nog vaak terug, vandaar dat ik de omrekenfactor uit mijn hoofd ken.
Ik onderschrijf wel de redenen voor de euro, maar als ik gepast moet betalen met kleingeld dan moet ik nog steeds elk muntje omdraaien om te zien hoeveel het ook alweer waard is. Zou je me een zak vol rijksdaalders, guldens, kwartjes, dubbeltjes, stuivers en centen geven dan weet ik zeker dat ik daarmee weer heel snel overweg zal kunnen. Het zal zijn of er nooit wat is veranderd.
Het is geen straf om in Zutphen te zijn. Zoek een fijne kroeg op die lang openblijft, tenzij je vroeg op moet staan natuurlijk.
Oh, en Nout Wellink. Die moeten we natuurlijk toch wel degelijk serieus nemen. Maar dan op de manier waarop we Vladimir Putin of Willem Holleeder ook serieus nemen.
“(In geld omgerekend is dat vijfentwintig gulden.)”
Kijk, daar ben ik het nou niet mee eens, geheel uit eigenbelang. Zie je, ik woon op 50 km afstand van de Franse grens en het is voor mij erg gemakkelijk dat ze op zo korte afstand met hetzelfde geld betalen als in die moerasdelta aan de Noordzee.
“Het systeem is voor toeristen totaal onbegrijpelijk.”
En als ze het min of meer begrijpen – zoals ikke – een vorm van diefstal.
Bij de invoering heeft het me drie tochten naar het NS infoloket naar Amersfoort gekost (ca. 25 km van mijn woonplaats), een hele hoop uitleg en wachttijd, er zijn eerst drie verkeerde pasjes aangemaakt, ik werd van het kastje naar de muur gestuurd, er waren twee websites, één van de OV-chipkaart en één van de NS. De websites waren erbarmelijk van kwaliteit (inmiddels iets beter) en allesbehalve duidelijk. Voor reizen van Lunteren naar Arnhem (25 km) moest er, omdat een deel van het traject door Connexion en een deel door de NS verzorgd wordt, op de heenweg twee keer in- en uitgecheckt worden, op de terugreis ook, dus 8 keer in totaal, waardoor je dus twee keer het basistarief moest betalen. Ik vergat vaak uit te checken en dan werd er een forfaitair bedrag van € 10 van mijn account ingehouden. Dat wist ik in het begin niet. Later kwam ik er achter dat het mogelijk was om het teveel betaalde terug te krijgen. Nu begin ik het een beetje onder de knie te krijgen. Wat was er fout aan het oude vertrouwde treinkaartje?
Voor welk probleem het een oplossing was en wat er mis was met het kaartje, zie de wiki:
http://nl.wikipedia.org/wiki/OV-chipkaartsysteem#Reden_invoering_OV-chipkaartsysteem
Zutphen is een mooi stadje!
Instemmende groet,
Ik kan het niet laten om hier toch een lans(je) te breken voor de OV chipkaart. Ik doe dat door op te sommen wat ik ervaar als storende fouten in het systeem 😎
Die fouten van het OV chipkaart systeem zijn (volgens mij):
a) Betalen voor een kaart + beperkte geldigheidsduur. De financiële voordelen van het systeem zijn allemaal voor de vervoersbedrijven, dus het is volkomen onterecht dat er op deze manier een deel van de kosten van het systeem bij de reiziger wordt neergelegd.
b) De spaarzame mogelijkheden om een geldig vervoersbewijs aan te schaffen. De OV kaart kan in mijn woonplaats (50 000 inwoners) alleen met een “reisproduct” of saldo opgeladen worden bij een beperkt aantal winkels (primera, AH) die natuurlijk niet altijd open of in de buurt zijn.
c) De verschillende omgang met de kaart door de verschillende vervoersbedrijven: in- of uitchecken in het vervoermiddel (bus, tram) of op de stations (trein, metro). Vooral verwarrend voor niet-frequente gebruikers.
d) Eigenwijsheid (of onmacht?) van de vervoersbedrijven die goede ideeën niet van elkaar overnemen. Voorbeeld: NS en GVB (Amsterdam) laten de checker twee keer piepen bij het uitchecken, zodat het meteen duidelijk is of je in- of uitcheckt (“Heb ik nou net ingechecked of niet?”). Voor regiovervoerder Connexxion is dit blijkbaar nog een brug te ver (met mededelingen op de checker
als: “U hebt al in- of uitgechecked”)
e) De procedure bij overstappen tussen (met name rail-) vervoerders: het gedoe met al die verschillende checkpaaltjes.
Groot voordeel voor de reiziger is dat het reizen met de bus sneller gaat als er in de bus geen kaartjes meer verkocht hoeven te worden, en dat je (mits voorzien van geldige, intacte, en opgeladen kaart) kan reizen zonder dat je je zorgen hoeft te maken over de aanschaf van diverse kaartjes (ook weer: snelheidswinst). Daarvoor moet je je wel de vaardigheid eigen maken om aan in- of uitchecken te denken (wat niet makkelijk is voor verstrooide geleerden en wetenschapsvoorlichters…)
Elk van de voordelen die u noemt van de OV-chipkaart geldt ook bij gratis openbaar vervoer. De nadelen die u noemt gelden dan niet. Naast de torenhoge kosten die alle controlevormen met zich meebrengen, vallen er zoveel indirecte en gevolgkosten weg, dat het gratis openbaar vervoer daaruit geheel bekostigd kan worden.
Even goed stoom afgeblazen is op zijn tijd heel gezond.
Ik heb nooit moeite met de euro gehad en vind het een verademing om in de buitenlanden die ik bezoek (BE, DE, FR) geen geld te hoeven wisselen. Ik heb een OV chipkaart sinds hij ingevoerd werd. Ook nooit problemen mee gehad, behalve in het begin toen ik twee keer ben vergeten uit te checken. Ik kan er overal mee terecht en hij laadt zichzelf op als er te weinig credit op staat. Hoor je het eens van een ander 😉
Ik denk wel dat het handiger zou zijn om net als in tram of bus in de trein in en uit te checken ipv op het station.
Onmogelijk, althans in de Nederlandse treincultuur. En dat lijkt me trouwens iets waar de NS ook niet veel aan kan doen. Als er een trein stopt aan een perron dan drommen de mensen meteen bij de deuren, laten de uitstappende passagiers nauwelijks door en dringen zich dan naar binnen. Als ze tegelijkertijd ook nog moeten gaan in- of uitchecken dan vrees ik dat de trein nooit meer kan vertrekken. Nogmaals, dat is dan niet de schuld van NS of OV chipkaart.
Wel eens geprobeerd een tram of bus uit- of in te gaan in één van onze grote steden? En daar werkt het toch prima hoor. Voor de tram etc stilstaat kun je namelijk al uitchecken en de nieuwe lading komt binnen als iedereen die eruit wil er ook uit is. Tijd genoeg.
Eens!
Instemmende groet,
Beste Jona,
Als trouwe lezer van jouw blog kan ik je eigenlijk maar één ding aanraden: verplaats je in het vervolg met de wagen! 🙂 Jij ergert je immers al zo lang aan de NS dat je het wellicht als een bevrijding zult ervaren om je te ergeren aan de files! 🙂
In mijn werkzame leven (tot juni 2013) was ik een zeer regelmatig treinreiziger: in de spits ’s morgen en s avonds en heb uiteraard de nodige problemen meegemaakt. Die waren overigens niet altijd de schuld van de NS, maar hun makke was dan wel weer dat ze er niet genoeg over communiceerden. Dat hebben ze nooit gekund en hangt gewoon af van de natuurlijke publieksvriendelijkheid van het NS personeel. Afgelopen dinsdag ben ik om 16.30 uur vanuit Dordrecht naar Alphen aan den Rijn (2 keer overstappen) gereisd in de spits en omdat er geen treinen tussen Schiedam en Den Haag reden vanwege de Delftse tunnel waren er vertragingen. Het was echter geen enkel probleem! Alle treinen op tijd, geen overvolle coupé’s, vriendelijk personeel, stilte in de stiltecoupé’s, etc. Terug om 9.38 uur en weer alles perfect. Plus een heel leuke conductrice (55 plus) die een stomme student, die zijn OV kaart niet had opgeladen en niet had ingecheckt en die geen ID bij zich had, op hillarische wijze te woord stond. En ik moet zeggen dat ik sinds ik buiten de spits rijd dat veel meer meemaak. Ik bedoel maar…