In Iran kan – zo krijg ik de indruk – iedereen naar eigen inzicht gevaarlijke verkeerssituaties verhelpen door zelf verkeersdrempels neer te leggen. Ze zien er allemaal anders uit. Soms ogen ze heel professioneel en zijn ze aangegeven met waarschuwingsborden, vaak echter gaat het om niet meer dan een ergerlijk hoge asfaltlaag die dwars over de weg is gelegd. Die valt alleen te herkennen doordat in de berm een rij stenen ligt. Het is altijd weer inspirerend, tot welke initiatieven betrokken burgers in staat blijken.
De gevolgen zijn fenomenaal. Ik maak, als ik in de Iraanse stad Shiraz ben, wel eens een tochtje langs enkele ruïnes uit de Sassanidische tijd: eerst de brug van Kavar, dan een kasteel ten noorden van Firuzabad, twee reliëfs, een paleis, vervolgens de reliëfs en stedelijke ruïnes bij Bishapur en daarna terug naar Shiraz. Vroeger deed je daar zeven à acht uur over, de tijd niet meegerekend die je aan de ruïnes wilde besteden. Tegenwoordig ben je minimaal tien uur kwijt.
Maar de verkeersveiligheid is geweldig. In het dorp Bahramabad zag ik een zebrapad dat aan weerszijden was voorzien van vier verkeersdrempels. In het stadje Kazerun, dat zich zo’n tien kilometer langs de grote weg uitstrekt, turfde ik niet minder dan achtenzestig obstakels (en één stoplicht).
Het stadje beroemt zich ook op zijn elfhonderd martelaren. Ik vermoed dat dat slaat op de getergde automobilisten.
Ik heb dit jaaaren geleden eens in Utrecht meegemaakt, ergens in een ‘ruige’ wijk. De gemeente reageerde niet (tijdig) op de verzoeken van de buurtbewoners, dus brak men zelf de straat maar open om zelf een drempel aan te leggen. Die drempel kwam er. 😉
Het moge duidelijk zijn: ik kom nogal wat van die dingen tegen tijdens mijn werk. Sommige zijn goed te nemen. Andere zijn complete klimmuren. Voor mij zijn zij stuk voor stuk bevestigingen, dat het onverantwoord is het regeren over te laten aan politici en dat het in het land het best geregeld is als het niet geregeld wordt.
Elk weldenkend mens weet dat vrijheid en verantwoordelijkheid niet uit elkaar te plukken zijn. Wie de vrijheid om je aan de regels te houden weghaalt en vervangt door dwang om de regels te volgen zal vanzelf de verantwoordelijkheid bij mensen weghalen. Dat zie je met name in wijken aangelegd volgens de jongste inzichten van ‘deskundigen’. Juist waar jongelui wonen met hypotheken, leaseauto’s, stropdassen en laptops wordt het verantwoord aan het verkeer deelnemen met voeten getreden. Minirotondes die linksom genomen worden, inhaalacties op onoverzichtelijke stukken, zelfs bij voetgangers-oversteekpaden….. noem maar op! Juist op die plekken kom je dat volop tegen. Zoals doorgaans zal het langer kosten de schade aangericht in de belevingswereld van mensen te herstellen dan het heeft gekost die schade toe te brengen. We hebben nog een wereld te winnen!
“bevestigingen, dat het in het land het best geregeld is als het niet geregeld wordt.”
Hebt u ook belangstelling voor tegenvoorbeelden?
‘Iraniërs rijden als gekken’ hoorde ik zo’n 15 jaar geleden uit de mond van (andere) Iraniërs. Heb daar indertijd als passagier in taxi’s ook wel staaltjes van meegemaakt. Die ergernis is blijkbaar in daden omgezet.