Waarom heet deze blog eigenlijk de Mainzer Beobachter? Een vriendin vroeg het me laatst, bij een kopje koffie, in het Haagse theater De Appel. Daarover valt best iets te zeggen.
Mooie krantennamen
De eerste reden is dat ik Duitse krantennamen zo mooi vind. Terwijl wij het moeten doen met vlakke titels als Algemeen Handelsblad, de Volkskrant of de Nieuwe Rotterdamsche Courant, had je in Duitsland tenminste een Neue Rheinische Zeitung, met als ondertitel Organ der Demokratie. Kijk, zo’n krant wil je nou lezen. (Sterker nog: dat deden zoveel mensen dat de autoriteiten deze krant onderscheidden met een publicatieverbod.)
Niet dat we het in Nederland helemáál zonder goede krantennamen hebben moeten stellen. De Post van den Neder-Rhijn was gewoon prachtig. Maar we hebben in ons land nooit een Frankfurter Staats-Ristretto gehad, of een Cöpenicker Dampfboot, om nog maar te zwijgen van een Trierischer Volksfreund, wat sowieso de allerbeste krantennaam aller tijden is.
Tweede overweging: ik vind Mainz een fijne stad. Ik ben er eens aangespoeld toen ik uit Rome terug kwam sporen. Het was al laat en ik merkte dat ik geen zin had om met wildvreemden een couchette te delen. Ik was er zelf wat verbaasd over, want ik had er jarenlang geen moeite mee gehad, maar ineens was het me te intiem en daarom stapte ik, gedreven door preutsheid, uit in Mainz, waar ik mijn intrek nam in het hotel tegenover het station.
De volgende ochtend ben ik de stad in gegaan en heb ik de musea verkend: het Gutenbergmuseum natuurlijk, maar ook het Römisch-Germanisches Zentralmuseum en het Museum für antieke Schifffahrt. (Ik weet even niet hoeveel f-en er na de Rechtschreibreform in moeten.) Een fijne grote stad zonder kapsones, met als enige minpunt een kerk met lelijke gebrandschilderde ramen van Marc Chagall.
Mainzer Beobachter (de echte)
Derde overweging: Multatuli heeft ooit een krant verzonnen die Mainzer Beobachter heette. Het verhaal daarover moet u hier maar even nalezen. Niet dat ik mezelf met Multatuli zou willen vergelijken, want de speelsheid die nodig is om een Woutertje Pieterse te schrijven ontbreekt me ten enenmale; los daarvan heb ik nog niet een kwart van Douwes Dekkers talent. Multatuli is echter wel degene die, om zo te zeggen, het bloggen heeft uitgevonden: in zijn Ideën neemt hij bij herhaling de vrijheden die bloggers nu hebben.
Multatulianen mogen daar anders over denken. En u mag ook zeggen dat u meer houdt van de krantennamen uit Frankrijk, Groot-Brittannië of Italië (zoals die krant uit Napels die Roma heet). En u mag ook denken dat er in Duitsland fijnere steden zijn dan Mainz.
Naschrift (7 januari 2016):
Stom dat ik het niet eerder bedacht. Volksfreund is een vertaling van L’Ami du peuple, de krant van Marat.
Volgens de Reichschreibreform moeten er alle fffen in Schifffahrtsmuseum (dus drie). Het Museum heeft toen van dit feit gebruik gemaakt om met een nieuw bord de pers te halen. 🙂
“wat sowieso de allerbeste krantennaam aller tijden is.”
Mijn erkend subjectieve standpunt is dat de allerbeste krantennaam aller tijden De Ware Tijd is. Maar dat komt ook omdat dat nog zo’n beetje de enige Nederlandstalige krant is die ik nog met oprecht plezier lees. Voorbeeldje van een heerlijke column:
http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2015/06/06/column-pest/
Oppure meglio come link “La storia del quotidiano ROMA”(http://www.ilroma.net/node/285): “Vi furono anni in cui la parola ‘Roma’ significò Risorgimento”
Het blijft een mooie blognaam!
Zonnige groet,
Toch was mijn eerste associatie die met de Völkischer Beobachter…flauw natuurlijk maar wel waar.
Nee, is niet flauw. Ik realiseerde het me toen ik al even bezig was. En toen besloot ik dat als ik dit zou veranderen, ik me de negentiende eeuw door de Nazi’s zou laten afnemen. Dus heb ik het gehandhaafd.
Eerlijk gezegd vind ik Neue Rheinische Zeitung niet wezenlijk anders klinken dan Nieuwe Rotterdamsche Courant of de Neue Zürcher Zeitung. Zelf vind ik in die categorie het verdwijnen van de Drentsche en Asser Courant erg jammer. Ook De Stentor heb ik altijd een mooie, tikje raadselachtige naam gevonden. Vaak hebben vooral de wat oudere krantennamen iets schilderachtigs of zelfs raadselachtigs.
Buiten Nederland en Duitsland zijn andere mooie krantennamen wat mij betreft is de Deense Berlingske Tidende daarvan misschien wel de mooiste, roept net als de bovengenoemde Roma toch associaties op met de verkeerde lokatie.
Nog wat mooie namen wereldwijd: Le Figaro (De Kapper, genoemd naar de komedie, Frankrijk), La Vanguardia (De Voorhoede, meerdere spaanstalige landen), El Clarín (De Klaroen, Argentinië), Dagens Nyheter (Zweden, betekent gewoon Nieuws van de Dag, maar ik vind dat in het Zweeds toch net wat mooier klinken), Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg, The Press and Journal (Schotland), The Picayune (bekend geworden door de orkaan Kathrina), The Daily Star (Libanon) en al die Verenigdestaatse kranten met Sentinel (Wachtpost/Uitkijk) in hun naam.
Excuus voor de joekel van een anakoloet, ik zag hem terwijl ik op ‘plaatsen’ klikte.
Behalve een mooie titel ook mooie afleveringen. Vlagtwedder Grensbode zou ik nemen.
Mijn eerste gedachte bij het zien van de titel was: Carnaval?? Mainz, wie es singt und lacht? Rosenmontag? Multatuli was wel de laatste aan wie ik dacht terwijl ik zijn boeken ken.
Sorry Jona, niet beledigend bedoeld.
Eerst maar eens een paar logjes lezen.
Mainz, na uw lezing ben ik een tikkeltje geïntegreerd
Inzake giacomo schrijf ik u “Noblesse oblige” in die zin dat het ons tot iets zou verplichten, als onze edelheid dit zou verlangen
Dus Multatuli was niet alleen de uitvinder van het bloggen, maar ook van het nepnieuws.
Nepnieuws is zo oud als de hof van Eden.
Weet ik natuurlijk, maar iemand die er speciaal een krant voor maakt, verdient een eervolle vermelding. 😉