Wie links of rechts denkt, denkt voor de helft. Of eigenlijk denkt hij helemaal niet, want de begrippen zijn volkomen inhoudsloos. De etiketten geven vaak niet meer dan associaties aan: mensen die het ene standpunt innemen, nemen regelmatig ook een ander in. Wie is voor een vrije markt, stemt misschien op de VVD en deelt misschien andere VVD-standpunten, zoals over veiligheid. Wie is voor gelijke kansen, stemt misschien op de PvdA en is misschien voor klimaatwetgeving.
Ik cursiveerde enkele woorden waarvan ik denk dat ze in de jaren zeventig “waarschijnlijk” hadden kunnen luiden. Toen was er meer zekerheid over dit soort associaties, nu zijn ze minder voorspelbaar. Ik voor mij heb althans geen zekerheden meer. Een reactionaire vriend stemt Groen Links, wat volgens mij alleen kan betekenen dat “links” niet langer staat voor “progressief”. Ik zou een VVD die de burgerlijke vrijheden inperkt geen liberale partij meer noemen en ik heb geen idee wat een “linkse kerk” kan zijn sinds bij de PvdA de panelen zijn verschoven. En zo voort en zo verder.
Links en rechts betekenen niets maar desondanks gebruiken we dit soort associaties voortdurend. Daarmee had ik gisteren een curieuze ervaring. Ik gebruikte op deze blog een column van Theodor Holman om te tonen dat het traditionele Nederlandse beeld van de Oudheid, waarin we de Germanen beschouwen als onze voorouders, nog volop bestaat, ondanks pogingen het geschiedbeeld te doen kantelen door de Romeinse limes een centrale plaats te geven.
Ik kreeg verschillende reacties dat ik daarmee mijn racistische gezicht had laten zien en het duurde even eer ik begreep hoe dat dat zat. De Germanen, die waren populair ten tijde van het Derde Rijk. Dus was ook ik een Nazi. Deze blog heeft immers ook een Duitse naam en bovendien distantieerde ik me niet van Theodor Holman, terwijl die toch allerlei rechtse stukken schrijft in Het Parool. Kortom, met een reeks associaties werd ik neergezet als Nazi, als rechts en dus als racist.
Aanvankelijk kon ik erom lachen, en eigenlijk kan ik dat nog, maar één mailtje kwam van iemand die ik als oudheidkundige serieus neem. Ik heb de betrokkene gebeld om om opheldering te vragen en die erkende dat het een overreactie was geweest op mijn kritische stukje. Het werd uiteindelijk een gezellig gesprek, met een afspraak om met kerst eens een glas Batavier-bier te gaan halen.
Net als “links” en “rechts” betekent ook “racisme” geheel niets. Het maatschappelijk debat bestaat uit bubbels, lucht en leegte.
Hm, iemand die je Bavaria bier aanbiedt… wat zou dat voor een type zijn?
Batavier-bier, geen Bavaria: http://www.biernet.nl/bier/merken/budels-batavier
In Budel zaten helemaal geen Bataven…
Dit waren ook Batavieren!!!!!! Dat is iets héél anders.
Waren dat dan die lui die in 50 voor gristus in holle boomstammen de Rijn af kwamen zakken: Bataven op de rivieren = Batavieren?
Leuke vraag eigenlijk, waar dat verzinsel “Batavier” vandaan komt. Ik weet het niet.
Holle boomstammen?? Vlotten zal je bedoelen. Bij Lobith toch?
Van een Vlaamse encyclopedie: “De Batavieren werden door de Romeinen met veel geweld veroverd.”
Inderdaad, links en rechts zijn volkomen achterhaalde begrippen, hoewel, degenen die ze hanteren, vooral als ze zich “links” (of nog erger “progressief” noemen, zijn vaak enorme betweters, gelijkhebbers en dwingelanden. Ze staan klaar met verwijtende termen als racist, ‘discrimineerder’, onderbuik-gevoelens, NIMBY / NIMA (niet in mijn achtertuin) en dergelijke als je het niet eens bent met wat ze willen of vinden van iets.
Overigens, ik vond je stukje over Germanen en Romeinen verhelderend en interessant.
Ik vraag me, n.a.v. je blogs, al langer af waar die limes vandaan komt. Je hoorde er vroeger nooit iemand over. Bij mij komt nu de vraag op of de Germanen niet zó taboe waren geraakt doordat de nazi’s zich ermee bezig hielden, dat men maar naar iets anders op zoek is gegaan.
Ik bedoel dus dat angst voor het verwijt van racisme het monumentenbeleid heeft bepaald.
Voor zover ik weet is de privilegiëring van de limes ontstaan doordat de Monumentenwet in de jaren tachtig werd herzien. Daarbij kreeg het bodemarchief de status van, precies, archief. Dat betekent – kort door de bocht – dat het principe van toepassing werd dat alles mag worden vernietigd behalve dat wat geselecteerd is om te worden bewaard. Zoals er in een archief een selectielijst is, zo werden er lijsten gemaakt van wat archeologisch speciaal bewaard moest worden. Daarbij waren enkele thema’s relevant: de Maastrichtse Belvedère, de limes, het Kromme Rijn-gebied, de terpen. Daarna is het de Commissie-Van Oostrom geweest die de limes tot een van de vijftig vensters in de canon maakte.
Verder speelt internationalisering een rol. Het is moeilijk te zeggen welke wetenschap beter is dan andere en daarom zijn in de jaren zeventig criteria geïntroduceerd die op zich niets met wetenschap van doen hadden, maar die wel een maatschappelijke meerwaarde hebben. Zo kun je toch enig zinvol onderscheid aanbrengen tussen diverse soorten wetenschap. Zo is internationaal onderzoek – met als buitenwetenschappelijke pré dat de mensheid wat dichter bij elkaar komt – steeds populairder geworden. De limes is, zo bezien, een ideaal project.
Momenteel speelt de werelderfgoedstatusaanvraag een rol. Ik denk dat die zinvol is maar het is belangrijk dat we de balans recht trekken.
Ik ben dan toch benieuwd naar hoe zo’n overreactie tot stand komt, inhoudelijk dan, qua proces. Stap 1 is jouw tekst en stap 2 ????
Ik zal wel dom zijn 🙂
Ik antwoord per p.m.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar …. eh …. het ‘zwartepieten’ is begonnen.
‘Racisme’ werd een leeg woord toen het voor het eerst als scheldwoord werd gebruikt. Alle scheldwoorden verliezen hun betekenis.
En dat is jammer, want de misstanden zijn reëel, of het nu gaat om de nazi’s en hun Germanen of discriminatie op de hedendaagse arbeidsmarkt.
Daarmee heb je een heel valide punt.
Woordinflatie is zeer moeilijk tegen te gaan. Verschrikkelijk, om een onschuldig voorbeeld te nemen, heeft veel van zijn kracht verloren.
Altijd leuk die subjectieve waardeoordelen van mensen, wat moeten we er mee?
Blijkbaar als je de denkbeeldige realiteit van mensen in twijfel trekt vinden zij het nodig deze Ad Hominem te verdedigen.
Het labelen van mensen is een luie strategie die ons vrijwaart van daadwerkelijk geïnteresseerd te zijn in mensen, je hoeft niet verder te vragen, je weet het, het persoon is links (of rechts), 1 woord dat zijn gehele politieke voorkeur samenvat. De krankzinnigheid ten top.
Ik word dagelijks geridiculiseerd voor mijn ideeën en begin steeds meer in te zien dat als je vrij wil denken je eerst moet zien los te komen van alle dogma’s in deze wereld, zolang de steken je nog raken zit je hier deels nog aan vast. Gelukkig kunt u erom lachen, ik kan dit gelukkig ook steeds vaker. Hulde !
Mijn collega maakt regelmatig de opmerking:” De racisme-kaart kan maar eenmalig getrokken worden.”
De beschuldiging van racisme is steeds meer aan bodemerosie onderhevig.
De teloorgang van politiek links of rechts heb je mooi beschreven.
Misschien zal ons geschiedenisonderwijs ooit door jouw blog verbeteren?
Vriendelijke groet,