Een paar maanden geleden maakte ik mijn planning voor het komende jaar. Ik plande de reizen die ik nog moest maken, ik plande de weken waarin ik aan Ancient History Magazine zou werken en mijn cursussen plande ik tussen de reizen en het tijdschrift door. Alles leek geregeld. Helaas raakte het eerste nummer van AHM wat vertraagd en schoven er daarna andere dingen tussen. Ik was daar zelf bij en ik stemde ermee in, maar had onvoldoende in de gaten wat ik over me afriep.
De cursussen en het tijdschrift vielen in november namelijk samen en ik maakte héél lange werkweken. Ik had de kerst nodig om mezelf terug te vinden en de planning aan te passen. De overlap cursus/tijdschrift is bij het derde nummer van AHM, dat nu af is, drie weken. Bij het vierde nummer nog maar twee en in de zomer zijn we dan eindelijk waar we zijn moesten.
Ondertussen maakte ik de afgelopen tijd dus lange, lange dagen. Ik wil dat niet dramatischer laten klinken dan het is, want er is echt wel ruimte voor enige ontspanning (zoals het kwartiertje waarin ik dit stukje tiep), maar afgelopen dinsdag was ik van half acht in de ochtend tot half twee na middernacht bezig. Woensdag idemdito.
Je weet dat het voorbij gaat, je ziet dingen groeien en je krijgt soms een aai over je bol – dus je houdt het vol. Maar toch, wat zou ik er veel voor over hebben gehad als ik dinsdag en woensdag niet om half acht was gewekt door bouwvakkers die op ongeveer veertig meter van mijn bed met een soort heimachine in de weer waren.
Ik kan nu gefrustreerd de retorische vraag stellen waarom bouwvakkers toch altijd om half acht de stad al moeten laten weten dat zij al wakker zijn, maar er is iets dat me meer bezighoudt dan deze op zich kleine ergernis. We leven namelijk niet meer in een agrarische samenleving waarin iedereen om zes uur de koeien melkt. We leven ook niet in een industriële samenleving waarin menigeen vroeg in de fabriek moet zijn. We leven in een veel complexere wereld. De mensen met een “klassiek” werkritme zijn, in elk geval in een diensteneconomie als Amsterdam, een minderheid en menig werkgever stelt zijn personeelsleden in staat de werktijden optimaal op de eigen biologische klok af te stemmen.
De samenleving is later gaan leven en de geluidsoverlast van vroeg werkende bouwvakkers is daardoor storender. Ik kan de koptelefoon wel een dagje opzetten, daar niet van, maar is er nu echt niemand die ervoor kan zorgen dat bouwvakkers hun werkritme wat meer aanpassen aan hun omgeving?
Waarom zouden bouwvakkers dit doen? Wat ik er van begrepen heb, proberen zij ’s ochtends en ’s middags voor de meute te forenzen. Ook wat waard. AHM wordt zeer gewaardeerd!
Ik heb me wel eens laten vertellen dat bouwvakkers ’s middags laat door gaan naar zwarte klussen. Dat kan laster zijn.
Niet alle laster is zwart. In uw geval zou het wellicht gewoon verrijking zijn; voor menig bouwvakker is het noodzaak.
Tijdens de sloop van Geinwijk hoorde ik een werkzoekende buurman uit Gerenstein op Radio Noord Holland klagen over het lawaai. Zijn verzoek was ook om rekening te houden met zijn dagritme.
Voor de overkapping van de A9 wordt nu veel dag en nacht gewerkt. Sommige mensen krijgen hiervoor hotelovernachtingen aangeboden.
Stille groet,
Wat had je gedacht van het geheel gebruik maken van het daglicht als reden om vroeg te beginnen ?
Ik zou je graag gelijk geven, en het kan heel goed waar zijn, maar ik herinner me van een eerdere verbouwing in de achtertuin de enorme lichtbakken die er destijds voor zorgden dat ik al om half zeven – als ze hun best deden heel stil te zijn – wekten. Ik heb verduisteringsgordijnen in mijn slaapkamer opgehangen.
Nee, die daglichttheorie steun ik ook niet, want om 16.00 zitten ze allemaal weer in de busjes en baad de bouwplaats in het zonlicht. Dit is gewoon een relict uit de tijd dat arbeid adelde en de morgenstond goud in de mond had. Een volksgewoonte, die ook moeilijk uitroeibaar zal blijken.
Nee, dit is een relict uit de tijd dat bouwvakkers niet uit de regio maar uit het hele land komen en daarom fors voor de volksgewoonte die ‘file’ heet uit moeten reizen.
Daar heb ik ook wel eens aan gedacht.
Juvenalis wist het al: enkel de rijken slapen in Rome.
LOL grappig stukje… is het wel eens in u opgekomen dat het wellicht een stuk makkelijker is om jezelf aan te passen dan de gehele gemeenschap om u heen ?
Wellicht kunt u zelf wat vroeger naar bed gaan en de bouwvakkers als natuurlijke wekker gebruiken zodat u op tijd wakker bent.
“De mensen met een “klassiek” werkritme zijn, in elk geval in een diensteneconomie als Amsterdam, een minderheid”
Heeft u bewijs voor deze stelling ? Of is dit slechts een stelling die u nu goed uitkomt om uw betoog te kunnen maken terwijl het niets minder is dan een vermoeden ?
Ik vind ze ook irritant hoor als ik thuis zit, maar ja het is een stuk makkelijker om jezelf iets aan je omgeving aan te passen dan van je omgeving te vragen zich aan jou aan te passen, en vertrouw me deze les krijg ik zelf ook nog dagelijks voorgeschoteld van het universum.
Resteert mij nog een vraag, heeft u het ze wel eens zelf gevraagd ? Ze bijten niet hoor 😉
Mensen hebben armen, een maag, een hoofd en een biologische klok. Dat zijn gegevens waar je niets aan kunt doen. Zoals je je armen of maag niet even kunt afleggen, zo schakel je ook je biologische klok niet uit. Door eerder naar bed te gaan, val je niet eerder in slaap (tenzij je een ritme rond uitputting bouwt).
Wat betreft literatuur over (onder meer) het latere slaapritme (dat in feite een afleren van een agrarisch ritme is en het accepteren van diverse biologische klokken): T. Roenneberg, Het innerlijke uurwerk
LOL … ik zou u graag gelijk geven, maar vlieg nogal eens intercontinentaal 😉
Overigens is dat apparaat op de foto een ’terraformer’. Het vangt kosmisch gruis en stampt dat aaneen tot een bolle klomp van planeetachtige grootte waarna die wordt uitgezet in een vrije kavel van het universum.
Dus wie weet ontwikkelt zich binnen enkele miljarden jaren wel iets als intelligent leven in die buurt 😉
42
Volgens mij is het een “Rotary Drilling Rig”.
Kijk, zo vind ik het dus weer leuk: nu wil ik weten wat dat van apparaat is en wat het kan.
(En ik kon vannacht eindelijk acht uur slapen. Dan is het leven ineens fijn.)
Weetjenog, na een feestje kom je thuis, het verlegen licht, het enkele autoalarm, dan de vogels en de ruis. Kenjeook de vuilniwagens tijdens de ochtendfile? Of de nieuwgeborene bij de buren? De stad en oude huizen, ik vraag me af waar je van wakker wordt/ligt op ’t “platteland”.