Als ik zeg “trein” en “druk”, dan weten de trouwe lezers dat ze zijn beland bij de running gag van deze kleine blog: de schier eindeloze misère op het spoor. Ze vergissen zich dit keer, want dit stukje gaat over iets heel anders.
We zitten vanmorgen echter dicht op elkaar gepakt en ik kan het niet helpen dat mijn blik soms valt op het boek dat de bebaarde, oosters ogende jongeman tegenover me aan het lezen is. Hoewel het boek ondersteboven ligt, herken ik het Arabische schrift en zie ik dat het een tweekleurige, interlineaire editie is: mijn medereiziger leest de Koran maar is de grondtaal niet voldoende machtig. Zijn ouders zullen Turken, Koerden of Iraniërs zijn geweest.
Zojuist sloot hij zijn boek en hij deed het in zijn tas. Voor een moment schoot door me heen “oppassen dat hij er geen wapen uithaalt”.
Dat is dus wat het eindeloze nieuws over dreiging hier en moslims daar met je doet. Je internaliseert de angst.
Mannen met een baard en een Qur’An zijn niet per se gevaarlijk. Maar mannen met hoedjes moet je voor opletten. 😉
Mannen met baarden tot daar aan toe, maar toen ik anderhalve week geleden in Utrecht op het Centraal Station uitstapte liepen er groepjes politiemannen met kogelvrije vesten en automatische wapens rond. Dat is je pas realiseren hoe ver we van het ouderwetse relaxte Nederland zijn afgedwaald. Ik werd er zeer neerslachtig van en als ik in het Catharijneconvent geen gezellige groep oud-klasgenoten had ontmoet dan was ik waarschijnlijk niet lang in Utrecht gebleven.
32 doden is best veel. En ze zijn niet gestorven door de hand van blank schorremorrie. De menselijke geest werkt nu eenmaal met heuristieken om het leven een beetje efficiënt te houden. Het kan verkeerdelijk leiden tot een angstpsychose maar momenteel neem ik het niemand kwalijk als hij bijgedachten heeft bij een onschuldige bebaarde Koranlezende medemens.
“En ze zijn niet gestorven door de hand van blank schorremorrie.”
Hebben we een nieuwe rassenleer? Zijn mensen uit Noord-Afrika of het Nabije Oosten ineens tot een ander ras verklaard? Schorremorrie zeker, maar ook blank.
“Dat is dus wat het eindeloze nieuws over dreiging hier en moslims daar met je doet. Je internaliseert de angst.”
Wat het met jou doet. Niet met ‘ons’.
Mag ik je bij deze even welwillend doch nadrukkelijk uitlachen?
Hahaha.
Ik mis Wim Brands’ bespreking van de Koran…
Er zijn afgelopen heel wat grondige, wetenschappelijk gemotiveerde studies over de vroege islam, Mohammed, enz. verschenen. Zie ook enkele recensies door Jona.
Wanneer komt er eens programma op TV die de opkomst van dit terrorisme kan verklaren uit islamitisch perspectief. Ik zie enkel programma’s waar de ene deskundige na de andere verschijnt die het heeft over de laatste aanslag, waardoor de angst (ook bij mij) enkel maar toeneemt.
Dat is er al. Ik heb althans op Al-Jazeera wel eens een discussie gevolgd over Samuel Huntington’s “Clash of Civilizations”, over hoe dat boek in bepaalde rechtse kringen in de VS werd gelezen en het Amerikaanse beleid inzake de islamitische wereld had helpen vormgeven. Ik denk dat veel moslims het Westen als agressor zien en het begin van de agressie zoeken in de jaren van de oude Bush. Dat de islam is geradicaliseerd na de stichting van de staat Israël, heb ik vooral in het Westen vaak gehoord.
Ik ben overigens niet banger voor een aanslag dan voor een verkeersongeluk of neerstorten met de lift. Het verontrust me wel dat signalen die ik nooit als mogelijke aanwijzing voor gevaar heb opgevat, zoals het lezen in de Koran, nu ineens wel signaalwaarde krijgen.
Op Al-Jazeera misschien, maar in westerse media, m.n. hier in Nederland? Is enkel papegaai-analyse zonder diepgang naar mijn idee. Ik heb nog nooit iets gehoord over het tijdperk na Saddam waarin de westerse mogendheden de complete bestuursstructuur van Saddam in 1 klap opzij schoof, waardoor er een machtsvacuum ontstond, waardoor vele gefrustreerde voormalige legerleiders en hogere ambtenaren zich aansloten bij extremisten. Wat dat betreft had de VS, hoe cynisch dan ook, meer kunnen leren van hun eigen beleid na WO2 tov Japan en zelfs nazi-Duitsland. Werner von Braun is 1 van de bekendste voorbeelden en vele hoge NAVO-figuren met hem.
Toch lijkt me het mij redelijk om banger te zijn voor een terroristische, door de islam geïnspireerde c.q. gelegitimeerde aanslag dan voor een verkeersongeval. Het eerste betreft namelijk een doelbewuste aanval op mensen (van een ander geloof, van een ander levenswijze). Het tweede is … een ongeval. Toeval.
Hoezo?
In alle twee gevallen ben je toch dood.
Angst voor maatschappelijke ontwrichting overstijgt wat mij betreft ego-angst voor de dood. Extreem voorbeeld: als de kathedraal van Chartres (ik ben niet gelovig) zou bezwijken onder een islamitische-terroristische aanval, dan zou ik radeloos depressief, dan wel extreem agressief reageren. Maar de dood door ziekte of ongeval van een dierbare vriend overleef ik wel.
Waarom is het redelijk om banger te zijn voor een terroristische aanval dan voor een verkeersongeval? Is die aanval dan wel een persoonlijke aanval op mijzelf? Het aanwezig zijn bij zo’n aanval is toch, redelijk gezien, ook puur toeval? En gezien het feit dat er in 2015 in België alleen al 727 doden in het verkeer vielen, lijkt mij dat je voor zo’n toeval meer angst zou moeten hebben.
Je hebt gelijk: ‘redelijk’ is geen goede term. Ik bedoelde dat ik – maar dat is mijn persoonlijke perceptie – veel banger ben voor een aanslag op een individu-overstijgend doel, dan voor mijn eigen dood (die onvermijdelijk komt) door een ongeval, vanwege het ‘ontwrichtende’ effect van zo’n aanslag op bijv. een of andere massale bijeenkomst, op cultureel erfgoed, enz. Het onpersoonlijke van een aanslag op een willekeurige groep mensen vind ik zeer beangstigend, omdat de daders kennelijk een hoger doel beogen te treffen. Het doelbewust vernielen van cultureel erfgoed vind ik eveneens zeer beangstigend, omdat de daders kennelijk symbolen die voor ‘de anderen’ van waarde zijn willen vernietigen. Toevallig ben ik zelf ooit op een haar na aan de dood ontsnapt bij een verkeersongeval. Ik zie daar het drama niet van in. Domme pech (of geluk), meer niet.
Huntington is niet echt geschreven ‘vanuit islamitisch perspectief’, waarom Frank Bikker vroeg. Wel hebben extreme islamisten Huntington’s these overgenomen. Daarnaast bestaan er genoeg wetenschappelijk gefundeerde studies waarin je veel kunt lezen over het islamitisch perspectief op het gebruik van geweld in geloofszaken. Mohammed zette de toon. In die zin zit IS op het rechte pad. Helaas.
Wat ik bedoelde te zeggen is dat degenen die erover spraken, het boek hebben opgevat als oorlogsverklaring.
Ik bedoelde met “islamitisch perspectief” het zelfde soort machthebbers die altijd een godsdienst gebruiken/ misbruiken om macht uit te oefenen. Iets waar de Islam heus niet het patent op heeft.
Voor de rest kun je uit elk heilig boek argumenten halen voor wandaden.
Draai het eens om: is de man tegenover je zich bewust van de indruk die hij achter laat? Dat moet toch wel?
Ook met mij, Manfred. Ik betrap mezelf in het publieke domein (treinen, stations) geregeld op associatieve gedachtensprongen zoals Jona die beschrijft. En je kunt gevoeglijk aannemen dat wij niet de enigen zijn. Ik waardeer Jona’s openhartigheid. Het voorval dat hij noemt – de bebaarde jongeman die in de publieke ruimte de Koran leest – roept bijna automatisch vragen en associaties op. Het lijkt immers een stereotype van iets engs. Wij kunnen ervan uitgaan dat afzondering van de omgeving en religieus-politieke radicalisering onder onze ogen plaatsvindt. Een adolescent die een religieuze tekst leest in een lawaaierige publieke ruimte lijkt dat niet zozeer te doen uit diepgaande interesse: de complexe teksten kunnen maar half tot hem doordringen. Hij lijkt vooral iets te willen demonstreren, voor zichzelf of voor zijn omgeving. Een begin van iets engs? Wie zal het zeggen. Waar het op aankomt is of je voldoende in staat bent om dergelijke associaties en gevoelens te corrigeren. Dat kan behoorlijk lastig zijn, omdat het helaas ook voorkomt dat voordelen achteraf realistische inschattingen blijken te zijn geweest. Een gesprek zou het beste zijn. Maar dat is in de publieke ruimte vaak niet haalbaar. Het vage gevoel van ongemak blijft hangen…
Eerlijk gezegd had ik niet het idee dat deze man – ik schat hem vijfentwintig – provocerend bezig was. Hij las in de Koran, niet méér. Het was niet zoals die man die met vier vrouwen naar een kinderboerderij ging om te bidden: dát is een provocatie. Deze man las alleen, keek niet of wij hem wel zagen lezen en legde zijn boek uiteindelijk weg.
Niettemin: er is inderdaad een vaag gevoel van ongemak, waar ik me eigenlijk wat voor schaam.
Het punt is niet dat het een bewuste provocatie geweest is. Maar met een verschijning die in dit klimaat als stereotiep kan overkomen in een openbare ruimte Arabische teksten lezen – enig bewustzijn moet er toch wel bij de betreffende persoon over aanwezig zijn?
En dan wat?
De hoogblonde leider heeft het altijd over vrijheid van meningsuiting. Waarom mag dan zo’n persoon niet laten zien dat hij/zij moslim is, hr Spaans? Als u dat als provocatie opvat, lijkt me dat eerder uw probleem.
Nogmaals ik denk niet dat het een bewuste provocatie was. Het duidt misschien op iets anders. Is de persoon in kwestie wellicht veel minder bezig met ‘ons’ ongemak, laat ik het zo omschrijven, op dit moment?
Waarom zou hij dat moeten zijn? Ik heb zelf geen idee wat voor ‘indruk’ ik op een omgeving van totaal onbekenden (trein) zou achterlaten, en zou dat mijn probleem moeten zijn, als ik mij normaal gedraag? Of is het lezen van religieuze boeken en het dragen van baarden nu al een zaak van ‘dreiging’ geworden?
Misschien is het u niet opgevallen, maar de doorsnee terrorist die in onze streken aanslagen heeft begaan, voldeed doorgaans niet aan de beschrijving van de persoon die hier door Jona beschreven werd. Misschien moet u eens nadenken wat u schrik aanjaagt en waarom, in plaats van dit te projecteren op uw medemens en van hun actie te verwachten om u ongevraagd gerust te stellen.
“Deze man las alleen, keek niet of wij hem wel zagen lezen en legde zijn boek uiteindelijk weg.”
Ik heb dit boek integraal (in vertaling) gelezen; niet om door te komen.
Dus dat wegleggen snap ik wel!
De volgorde in de Koran is afwijkend.
Niet chronologisch, dus voor ons onbekend.
Toch vind ik het interessant om ook dat boek te lezen.
Het Oude Testament, Nieuwe Testament en de Koran hebben onderwerpen gemeen en zijn chronologisch als een trilogie te bezien.
Vriendelijke groet,
Voor een gelovig moslim is de Koran niet interessant. En zeker geen literatuur of poëzie. De Koran = Het Woord van de Enige Ware God. Van A tot Z. Alle andere teksten zijn van ondergeschikt belang en eigenlijk overbodig. Het OT en NT zijn achterhaalde voorlopers van de Koran en vormen daarmee beslist geen trilogie. Omdat de Koran de laatste openbaring is, is hij superieur. Allen die zich daaraan onderwerpen (‘islam’ betekent: ‘onderwerping’) zijn derhalve eveneens superieur. Met deze logica zullen ‘wij’ moeten dealen… Ik heb geen idee hoe.
Ik hoor moslims vaak praten over de 3 volkeren van het boek. Joden, christenen en moslims hebben hun geloof in de ene ware god gemeenschappelijk. Dat de moslims daarin hun laatste profeet volgen maakt daarin geen verschil.
Voor mij blijft het een trilogie. Echter een godsbesef heb ik niet. Toch respecteer ik gelovigen.
Vriendelijke groet,
Beste heer Wassenaar,
Uw commentaar toont aan dat u helemaal niets snapt van het onderwerp waar u over spreekt. De Koran niet interessant voor de gelovige moslim? Alle andere teksten van ondergeschikt belang en eigenlijk overbodig?
Begint u eens hier: https://nl.wikipedia.org/wiki/Islamitische_heilige_boeken (Wikipedia, dus geen enge religieuze pagina).
Bent u daar doorheen, kan ik u deze link aanraden: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hadith
Dit is allemaal islam 101, en geeft u misschien meer aan hoe u moet dealen met ‘hun’ die zich superieur wanen in uw omgeving.
Beste Robert, ik heb het gechargeerd opgeschreven, maar met ‘niet interessant’ bedoel ik: de Koran is voor een serieus gelovige niet zo maar een interessant boekje, naast andere wel of niet interessante boeken. Het is geen ‘literatuur’, zoals wij in het geseculariseerde Westen inmiddels de Bijbel als ‘literatuur’ beschouwen. Ik weet dat naast de Koran, de traditie belangrijk is enz.
Hoeveel geseculariseerd westerlingen kunnen zich inleven in de mentaliteit van een gelovige?
Ikzelf ben grondig (gereformeerd) opgevoed. Ik ken de invloed die het geloof op een mens kan hebben. W.b. uw laatste punt: uit persoonlijke ervaring ken ik de confrontatie met fundamentalistische gelovigen, zowel Christenen, als Moslims. Bij mij leidt dat tot onbehagen.
Robert, je m.i. wijst zeer terecht op de grote risico’s van het huidige klimaat: groeiende argwaan en paranoia. Toch wordt er van overheidswege een beroep gedaan op de oplettendheid van burgers. In de Volkskrant van vandaag stond een mooi artikel over de buurvrouw van de recent in Rotterdam opgepakte terrorisme-medeplichtige, in wiens flat een hoop ellende is aangetroffen. De vrouw (een moslima) kwelt zichzelf nu met de vraag: had ik dit niet kunnen weten? Had ik alarm moeten slaan? Achteraf realiseerde zij zich dat de man zich ‘verdacht’ gedroeg. Zolang je niet met terrorisme te maken krijgt, kun je zulke vragen makkelijk wegwuiven: de meest mensen zijn redelijk en geweldloos, allerlei mannen dragen baarden, iedereen mag lezen wat hij wil, je moet je eigen angsten niet op anderen projecteren, enz enz. Maar dan negeer je dat er wel degelijk een maatschappelijk probleem is en dat mensen die met terrorisme te maken hebben gehad worstelen met de duiding ervan. Dat is imho net iets te makkelijk.
Misschien niet bewust provocerend, maar wel bewust zich distantiërend. Net zoals hoofddoeken een uiting zijn van distantie: ik ben zuiver, ik ben niet zoals jullie. Gedrag dat vooral pubers – van allerlei gezindte – graag vertonen.
Of gewoon meegenomen uit het land van oorsprong. Of een (vermeende) geloofsuiting. Er zijn mij ook Joden met keppeltjes, baarden, krulletjes aan de slaap enz., Sikh’s met (bot) mes.en een heleboel andere mensen bekend die opvallen in het straatbeeld.
Ik denk in 99,9% van de gevallen allemaal zeer onschuldig en nog grappig ook of mooi!( Indiase vrouwen in fel gekleurde sari’s)
Kleurrijk noemt Jona dat ( zie Amsterdamse Straatweg)
Mooi, kleurrijk, enz.: helemaal mee eens! Maar dat is het toeristenperspectief. Wij (‘het ‘Westen’) hebben ons te lang niet gerealiseerd dat achter de fraaie exotische uiterlijkheden mentaliteiten schuilgingen die compleet haaks staan op de onze.
Behoort inderdaad tot de mogelijkheden, maar zo lang het leven en laten leven is, vind ik het goed met natuurlijk in acht neming van de Nederlandse wet.
Bij een orhodoxe christen, Jood, moslim onderschrijf ik niet zijn gedachtengoed, maar ik respecteer hem wel. Ik heb 30 jaar les gegeven aan kinderen van deze mensen, er was verschil, maar over het algemeen werd ik ook gerespecteerd.
Helemaal mee eens. Als dat wederkerig lukt (respect), is er geen probleem, al blijft de spanning onderhuids bestaan. Zoals eeuwenlang in ons land tussen katholieken en protestanten en tussen alle protestantse denominaties onderling: een wankel evenwicht, met af en toe uitbarstingen van haat & nijd, die de samenleving echter niet volledig ontwrichten. De positie van de islam binnen het Westen is echter een ander verhaal…
Leven en laten leven met respect voor de wet is ook mijn ideaal. En alle groepen binnen de samenleving, hoe je die ook labelt, zouden daar ook aan moeten voldoen. Of het nu ‘Hells Angels’ zijn, of ‘kampers’ of wat dan ook. Als u ziet waar ik heen wil. het over één kam scheren van ‘Moslims’ als ware het één homogene groep is niet alleen fout maar ook verkeerd. We maken hier met gemak onderscheid tussen katholieken en protestanten, maar alle moslims zijn ineens één groep, met blijkbaar dezelfde ideeën, normen en waarden.
En daarbij weet men hier (de heer Wassenaar) blijkbaar niet meer dat in ons verleden het niet bepaald de islam was die met religieuze conflicten de samenleving ontwrichtte. Beeldenstorm, iemand? Kettervervolging? Heksenprocessen? Of zo een dozijn meer.
instemmende groet,
Voor dergelijke associaties is verbeeldingskracht nodig en die wordt meer gevoed door de wenselijkheid van de beelden dan de angst daarvoor. Het aloude ‘de wens is de vader van de gedachte’.
Als je werkelijk bang was geweest was je in paniek opgesprongen en hysterisch ‘bom bom’ gillend door de coupé gaan rennen. Terwijl Jona nu in ‘vol verwachting klopt zijn hart’ verlekkerd en bijna hoopvol naar het spannende snoepgoed zat te kijken dat weldra uit de islamitische tas zou worden gehaald om te ontploffen. Zoals de horrorfan die naar een zombiefilm kijkt hoopt op een creatieve slachtpartij.
Okee, dit is misschien enigszins overdreven 🙂
Maar wat Jona beschrijft als angst is volgens mij eerder een soort fascinatie. Hij was gebiologeerd door het tafereeltje.
Hij verwachtte net zo min dat de Koran-lezende moslimoïde echt tot onfatsoenlijke daden zou overgaan als dat hij zou verwachten dat een meisje dat een lekkere vent nakijkt opeens een dildo tevoorschijn haalt en daarmee in de weer gaat.
Maar dat verbeelden mag altijd. Als dat lijdt tot schaamte ben je misschien iets te strak opgevoed 🙂
Je reactie is begrijpelijk, en het siert je dat je je ervan bewust bent. Mijn broer is ook een regelmatig treinreiziger (naar Brussel) en heeft vorige week een ander soort reactie mogen zien. Een ouder echtpaar dat een Nederlandse,zwangere jonge vrouw met hoofddoek kapittelde omdat ze, wegens nood aan frisse lucht, het raampje had opengezet (vóór het echtpaar in de coupé aankwam): “ga ergens anders zitten als ge het raam wilt openzetten”, of “als ge het te warm hebt, zet dan uwen doek af” en “Wat is het volgende? Een bommengordel?”. Mijn doorgaans zeer rustige broer heeft er zijn geduld bij verloren in zijn eigen woorden “gebruld tegen die mensen.”
Doe je broer de groetjes van me.
Goeie vent, die broer van je!
In de metro zie ik ook velen een Bijbel lezen.
Jammer genoeg zijn terroristen vooraf niet aan hun uiterlijk te herkennen.
Angst helpt niet om achteraf verdriet te voorkomen.
Vriendelikke groet,
Voor de Vrede van Westfalen (1648) kon je een Bijbellezende man in de metro gemakkelijk associëren met christelijk geweld. Dat is vandaag de dag onzinnig (dat het hele geseculariseerde Westen in de moslimwereld nog steeds als ‘christelijk’ wordt beschouwd, is eveneens onzinnig). Bij een Koranlezende man in de metro is die associatie vandaagdedag helaas makkelijker te maken, want ontleend aan actuele gebeurtenissen.
Net zo min als het Westen nu nog als christelijk te omschrijven is zijn er ook maar zeer weinig gewelddadige moslims. Jammer genoeg tellen in deze getallen en statistieken niet mee, maar gaan te veel mensen af op hun onderbuikgevoel.
Vriendelijke groet,
‘Het Kwaad’ valt inderdaad niet altijd af te lezen aan het gelaat. Jarenlang heb ik gewerkt met vreemdelingen, verdacht van oorlogsmisdrijven. Ik moest hen ondervragen. Op een uitzondering na, trof ik ontwikkelde en sympathieke heren aan. Echter, dit waren mannen die uit hoofde van hun functie grof geweld hebben toegepast. Gewelddadige gelovigen zijn een andere categorie. Religieus gemotiveerd geweld grijpt dieper in op de persoon die het toepast. Niet zelden verraadt betrokkene zijn of haar geloof en mentale gesteldheid in zijn of haar uiterlijk of gedrag.
Dus ook bij het gemiddelde Marokkaanse meisje van een jaar of 20 met een hoofddoek of een jongen die als ie naar de moskee gaat een topi op heeft? Toe nou!
Fanatisme verraadt zich enkel als je met de persoon praat. Ik durf zelfs te stellen dat de echte extremisten zich bewust niet onder scheiden van de plaatselijke bevolking.
@Even een vervolg, Rik. Bestaat er niet het gevaar dat je door het werk wat jij hebt gedaan een kokervisie hebt ontwikkeld. Ik denk namelijk dat de waarheid eerder in de opm. van hr.Alberts ligt.
De meeste mensen zijn niet echt geweldloos maar ook niet echt gewelddadig. Ze willen gewoon hun gang gaan en geen sores aan hun kop.
Die vraag heb ik mezelf geregeld gesteld (kokervisie?). Ik denk het niet. De mensen waarmee ik te maken kreeg, waren merendeels geen bijzonder actieve gelovigen. In geen van de zaken die ik heb meegemaakt speelde religieus gemotiveerd geweld een rol. Uit interesse heb ik ooit Arabische taal- en letterkunde gestudeerd. Ik weet heel goed dat de Arabisch-islamitische wereld fantastische bloeiperiodes heeft gekend, waarbij vergeleken het ‘christelijke’ Europa pover afstak. Met deze kennis corrigeer ik mijn eigen lastige ‘onderbuikgevoelens’ nog steeds. Dat werkt enigszins, maar niet voldoende. De bloei van de Arabisch-islamitische cultuur ligt namelijk in een ver verleden. Daar is men zich in de Arabische wereld ook pijnlijk van bewust. Daardoor ontstaat veel frustratie en rancune die zich vooral richt tegen ‘het Westen’. Gecombineerd met militant religieus fundamentalisme, kan dat een giftige mix opleveren. Ook al is de meerderheid van de mensen in welke cultuur dan ook doorgaans vredelievend, een kleine fanatieke en gewelddadige minderheid kan de verhoudingen flink verstoren en massale polarisatie afdwingen. Dat is wat nu dreigt te gebeuren. In ons eigen land is dit eind 16de eeuw gebeurd: de grote gematigde middengroepen dolven het onderspit onder het retorisch en fysiek geweld van ‘extremistische’ protestanten en hardliner katholieken. Een langdurige burgeroorlog (‘de Opstand’) was het gevolg.
Ik denk eerder dat het westen, maar ook Rusland het over zichzelf heeft afgeroepen, want sinds de val van het Ottomaanse Rijk hebben wij ons constant bemoeid met de Arabische wereld, waardoor extremisten een pracht van een zondebok kregen. Daarnaast hebben we daar een financiële elite gecreeerd dmv olie waardoor het verschil tussen arm en rijk buitenproportioneel is geworden. Dit schept natuurlijk sociale onrust. Daar plukken wij nu de wrange vruchten van..
“Onderbuikgevoelens” zijn, denk ik elk mens eigen tov “vreemdelingen” in wat voor vorm dan ook. Wij,zij-denken maakt het geheel natuurlijk ook gemakkelijk en overzichtelijk. De reden daarvoor wordt er wel achteraf bij verzonnen.
Die sociale onrust kan men zelfs waarnemen in Nederland. Juist die mensen die wat lager op de maatschappelijke ladder staan hebben in de praktijk het meeste te maken met moslims. Dat geeft soms wrijving, vandoor de opkomst van Wilders en de radicalisering van sommige moslimjongeren in die wijken.
Ten dele helemaal mee eens, Frank: het Westen heeft behoorlijk huisgehouden in het Midden-Oosten, soms puur uit eigen belang, soms op verzoek van lokale elites. De acties van Bush jr. en de huidige bombardementen door ons eigen land zijn m.i. totaal verwerpelijk, resp. volstrekt onvoldoende gemotiveerd. Maar ik vind pertinent niet dat je alle problemen van de Arabisch-islamitische wereld op het Westen kunnen afschuiven. Die problemen zijn namelijk al veel ouder. Hoe dit ook zij, ikzelf ben continu op zoek naar positieve berichten uit de Arabisch-islamitische wereld. Positief betekent voor mij: gerichtheid op communicatie met andersdenkenden, openheid, democratie, bereidheid tot onderzoek en zelfkritiek, enz.: eigenlijk de idealen van de Europese Verlichting. Die geluiden zijn er in de Arabisch-islamitische wereld zeker (ook al dringen ze vaak niet tot ons door), maar ze zijn marginaal en vaak bedreigd. Om terug te komen op Jona’s tekst: ik vrees dat Europa de komende periode nog zwaar op de proef worden gesteld…
Dat is waar. Een kat in het nauw doet rare sprongen. Zie terreur en steeds toenemende bevoegdheden overheden alhier.
Die gedanken sind frei.
Maar waar gaat het hier over? Jona zit het blijkbaar dwars dat hij ook vatbaar is voor denken in stereotypen of nog erger voor onderbuikgevoelens. Ik had beter moeten weten maar ik dacht laat ik het eens omdraaien. Dom. Ik beschuldig niemand a priori van provocatie.
Uit mijn omgeving krijg ik de indruk dat mensen na Brussel echt denken dat er iets gaat gebeuren, er is een algemeen ‘ongemak’. Dan ben je extra vatbaar voor het signaleren van mogelijke ‘aandachtspunten’, dat is gewoon zo. Zo’n 10 jaar geleden na Madrid, Theo en Londen was er een vergelijkbare vrees, ook toen waren mensen gevoelig voor ‘stereotypen’. Ik herinner me nog een bericht uit die tijd over een trein bij of naar Keulen die werd stilgelegd omdat twee wel heel stereotiepe passagiers zich wel heel stereotiep gedroegen.
Een mooie droom.