Ik onderbreek mijn reeks over weinig-bekende aspecten van het jodendom/christendom nog even. Ik ben vrij druk met Ancient History Magazine 4 en wat andere zaken, en heb even geen tijd voor die reeks. Dus krijgt u een museumstuk – maar wél een dat is toegesneden op de hedendaagse tijd: een tijd van internet, van sociale media en dus van het delen van poezenplaatjes.
Bovenstaande Romeinse sarcofaag komt uit Side in Turkije. Het is niet ongebruikelijk dat sarcofagen, die toch huizen zijn voor de doden, afbeeldingen hebben van bijvoorbeeld een deur. De maker van deze sarcofaag heeft er echter een leuk katje aan toegevoegd dat met zijn kop even om de hoek komt kijken.
[Dit was de 150e aflevering in mijn reeks museumstukken; een overzicht is hier.]
Van die dubbele deur van de Onderwereld staat er altijd ééntje op een kier: iedereen kan naar binnen maar niemand kan naar buiten, tenzij je een mythische held bent (of een poes dus). In Rome (Museo Centrale Montemartini) hebben ze er een waar je zowaar Hercules met Cerberus aangelijnd naar buiten ziet komen.
Een kat heeft negen levens. QED.
Mwôh, ’t kan ook een hond zijn. Hoewel de pose kenmerkender is voor een kat.
Het is internet, Thomas, dus het is een kat.
QED.
Katten moeten altijd negen keer denken voordat ze besluiten of ze toch echt die deur uit willen. Soms dus toch niet.