›Dort kommt er vom berge · dort steht er im hain!
Wir sahen es selber · er wandelt in wein
Das wasser und spricht mit den toten.‹O könntet ihr hören mein lachen bei nacht:
Nun schlug meine stunde · nun füllt sich das garn.
Nun strömen die fische zum hamen.
Die weisen die toten – toll wälzt sich das volk ·
Entwurzelt die bäume · zerklittert das korn ·
Macht bahn für den zug des Erstandnen.Kein werk ist des himmels das ich euch nicht tu.
Ein haarbreit nur fehlt – und ihr merkt nicht den trug
Mit euren geschlagenen sinnen.Ich schaff euch für alles was selten und schwer
Das Leichte · ein ding das wie gold ist aus lehm ·
Wie duft ist und saft ist und würze –Und was sich der grosse profet nicht getraut:
Die kunst ohne roden und säen und baun
Zu saugen gespeicherte kräfte.Der Fürst des Geziefers verbreitet sein reich ·
Kein schatz der ihm mangelt · kein glück das ihm weicht..
Zu grund mit dem rest der empörer!Ihr jauchzet · entzückt von dem teuflischen schein ·
Verprasset was blieb von dem früheren seim
Und fühlt erst die not vor dem ende.Dann hängt ihr die zunge am trocknenden trog ·
Irrt ratlos wie vieh durch den brennenden hof ..
Und schrecklich erschallt die posaune.
Ik heb wat gemengde gevoelens bij de Duitse dichter Stefan George, maar dit gedicht over de antichrist is van alle tijden. Het doet me denken aan de man die hierboven staat afgebeeld, maar u mag het ook betrekken op de politieke leiders in Turkije, Rusland, Groot-Britannië of de rest van Europa. Teveel bestuurders – niet alleen politici – met een te grote mond en te kleine oren.
En we laten het ons gebeuren.
We laten het ons gebeuren? Was het maar zo passief. Grote groepen vinden het fantastisch. De wereld lijkt in een enorme crisis terecht te zijn gekomen. Het schijnbaar onvermijdelijke van dit proces baart mij veel zorg. Alsof we in een draaikolk terecht zijn gekomen en geen mogelijkheid zien hoe daar uit te komen. Zo ging het wel vaker in de geschiedenis. Neem de aanloop naar WO I. Niemand wilde het, toch gebeurde het.
Die ewige Wiederkehr des Gleichen (Nietzsche)…
Bah. Die man daar met dat rare kapsel is nog niet zo erg als een zeker Nlds politicus met een nog veel raarder kapsel.
http://www.wijwillenhetweten.nl/wp-content/uploads/2015/08/ANP-FOTO-GEERT-WILDERS.jpg
De “wij” uit “wij laten het ons gebeuren” geldt bovendien niet in de VSA. Wie dat denkt heeft het nieuws niet gevolgd of leest alleen Nldse kranten – tegenwoordig allemaal spreektrompetten van de Grote Blonde Leider (muv misschien van de twee gereformeerde bladen).
Ik zag die lichtbruine vlekjes op z’n gezicht niet eerder. Ouderdom of gemorst waterstofperoxyde?
Geen idee – ik dacht aan vlekjes op de glasplaat. Wel geef ik toe dat ik opzettelijk de beroerdste foto heb uitgezocht die ik kon vinden.
De ac? Geef ‘m nou niet teveel eer (sla niet totaal door in het uiten van afkeer). Garanties bestaan niet, maar hij is nog geen president.
Toch wonderlijk hoe politiek correct de intellectuele goegemeente naar politici kijkt die het policor voorbij zijn en hoe zij de eigen geloofsgenoten, de anti-christenen dicht bij huis, op handen blijft dragen. In dit kader is ‘Le Camp des Saints’, van Jean Raspail, onlangs vertaald als De Ontscheping, aanbevolen literatuur.
W.B. Yeats schreef in 1914 het gedicht De Wederkomst, The Second Coming. Opnieuw zijn we in duisternis gewikkeld, twintig eeuwen in slaap gewiegd, versteend, terecht gekomen in een nachtmerrie. Onze beschaving is afgebroken. Wie is de Christus die terugkomt?
Een vraag pregnanter dan ooit.
Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart; the centre cannot hold;
Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.
Surely some revelation is at hand;
Surely the Second Coming is at hand.
The Second Coming! Hardly are those words out
When a vast image out of Spiritus Mundi
Troubles my sight: somewhere in sands of the desert
A shape with lion body and the head of a man,
A gaze blank and pitiless as the sun,
Is moving its slow thighs, while all about it
Reel shadows of the indignant desert birds.
The darkness drops again; but now I know
That twenty centuries of stony sleep
Were vexed to nightmare by a rocking cradle,
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Het is wel erg bon ton inderdaad te schimpen op Drumpf, of op Wilders of Boris Johnson. Soms heb ik de indruk dat hun nepblonde kapsel inderdaad hetgene is dat de intellectuele goegemeente het meest op de zenuwen werkt. Ze hebben nog geen misdaden tegen de mensheid gepleegd, anders dan Bush, Blair of zelfs Obama. Dat heeft natuurlijk veel te maken met het feit dat ze nog geen politieke macht hebben, maar het zegt wel iets over de manier waarop we individuen beoordelen.
Ik ben geen fan van Drumpf, maar ik krijg zo stilaan wel mijn bekomst van de angstpsychose jegens hem. We hebben Drumpf niet nodig gehad om onder totaal valse voorwendselen een vreselijke oorlog te beginnen in het Midden-Oosten. Waar zijn we eigenlijk bang voor?