De foto hierboven zal u weinig zeggen. Wat gereedschap. Twee hamers, een paar schroevendraaiers, een wetsteen, een nijptang, een stanleymes, een doosje lucifers. Degelijk materiaal, een beetje ouderwets.
Ik heb het onlangs meegenomen uit Apeldoorn. Het was een deel van het timmergereedschap van mijn onlangs overleden vader. De linkse hamer en het mes zijn nog van mijn grootvader geweest. Diens duimstok heb ik veertig jaar geleden gemold.
Mijn vader hield van timmeren en heeft de mooiste dingen gemaakt. In mijn huis onder andere een kastje, een trap, een bed, een kruk en een wand. In Curaçao zag ik speelgoed dat hij voor mijn neef en nicht heeft gemaakt. Hij had er echt schik in als er iets uit zijn handen kwam, als iets vorm kreeg. Hij volgde zijn roeping en werd leraar, maar timmeren bleef een van zijn hobby’s. Ik kan hem moeiteloos voor de geest halen, achter zijn werkbank, lachend. (Behalve toen ik dus die duimstok had gebroken, die nog van zijn vader was geweest.)
Ik zal het gereedschap niet snel gebruiken. Ik heb zijn twee rechterhanden niet geërfd, maar ik ben blij dat ik het heb. Het materiaal is eenvoudig, doelmatig en eerlijk. Het heeft dezelfde praktische schoonheid als een fiets of dit Amsterdamse klaslokaal. Heel anders dan de dingen waar mijn vader van hield: barokke krullendraaierij, gotische houtsnijkunst, de polyfonie van Johan Sebastian Bach.
Ik denk dat het twee kanten waren van mijn vader. Als je hem zou hebben gevraagd waar zijn culturele voorkeuren lagen, zou hij de complexe dingen hebben genoemd die hij als volwassene had ontdekt. Tegelijk kon hij genieten van de simpele, functionele dingen die hij kende uit zijn jeugd. Misschien is dat kenmerkend voor een sociale stijger – maar ik bedenk nu dat het te laat is om het nog aan hem te vragen.
“maar ik bedenk nu dat het te laat is om het nog aan hem te vragen”
Dat gevoel zul je de rest van je leven nog met enige regelmaat hebben!
Die schuifmaat ziet er nog prima uit voor oud gereedschap. Bij gelegenheid leg ik je nog wel eens het gebruik van de Noniusschaal uit 🙂
Zou zo maar uit mijn gereedschapskistje gepikt kunnen zijn. 🙂
Wat je schrijft over je vader roert me. Een van mijn grootvaders is als peuter na een gezinsdrama door familieleden in Weesinrichting Neerbosch geplaatst. Daar is hij opgeleid als timmerman. In zijn vrije tijd las hij gedichten. Ik heb onlangs o.g.v. brieven, documenten en herinneringen een artikeltje over hem gepubliceerd in de nieuwsbrief van het museumpje van de nog steeds bestaande instelling. Dat was mooi om te doen. En nu is hij door het museum geselecteerd voor een educatief project op Open Monumentendag.