In mijn reeks n.a.v. de vragen van de Nationale Wetenschapsagenda (NWA) vandaag de vraag:
Hoe is het mogelijk dat mensen zo lang hebben gedacht dat de aarde plat was?
De vragensteller licht toe dat zeelieden toch gezien moeten hebben hoe schepen achter de horizon verdwenen. Ook wijst hij erop het zien van een appel, die van een afstandje een schijf lijkt maar van dichtbij een bol blijkt, altijd voorhanden was als de clou die zeelieden tot de juiste conclusie zou laten komen.
Een eerste antwoord op de vraag zou kunnen zijn: je kunt alle aanwijzingen hebben en nog de oplossing niet herkennen. Ik herinner me dat ik ooit op kerstavond thuiskwam in de Diemense studentenflat waar ik destijds woonde en alle aanwijzingen had dat er moest zijn ingebroken, maar die conclusie niet trok. Ik nam de post uit mijn postvak en lag al op bed toen een huisgenoot thuiskwam en aan de hand van mijn verdwenen post concludeerde dat er een inbreker was geweest. Zoals hij aan de hand van een verkeerde aanwijzing op het juiste spoor kwam, zo kwam ik aan de hand van correcte aanwijzingen niet tot de juiste conclusie. Zo gaan dat soort dingen.
Er is echter een ander antwoord mogelijk, namelijk dat de mensen het in de Oudheid beter hebben geweten dan de vragensteller aanneemt. Zie het plaatje hierboven, waarop keizer Mauricius is te zien tijdens een triomftocht. In zijn linkerhand (voor ons rechts) houdt hij een beeldje van Victoria, staand op een wereldbol. Kortom, de muntmeester van Mauricius wist van de bolvorm. Zelfs de omtrek van de aarde was in de Oudheid ruwweg bekend: 47.250 kilometer. De Romeinse encyclopedist Plinius de Oudere schrijft:
Door Eratosthenes, een man die in de finesses van alle wetenschappen en in elk geval op dit gebied boven alle anderen uitsteekt in scherpzinnigheid, en met wiens visie, naar ik zie, de geleerden ook algemeen instemmen, is de omtrek van de gehele aardbol gesteld op 252.000 stadiën. In Romeinse maten omgerekend staat dit gelijk aan 31.500 mijlen. Een brutaal waagstuk, maar steunend op een zo ingenieuze argumentatie dat ik me zou schamen er geen geloof aan te hechten. (Natuurlijke Historie 2.247; vert. Joost van Gelder e.a.).
Die argumentatie bestond eruit dat Eratosthenes slim enkele gegevens combineerde. Hij wist dat in Aswan in Zuid-Egypte de zon op de langste dag van het jaar, als hij het hoogst aan de hemel staat, geen schaduw wierp. De zon stond dus precies in het zenit. Tegelijk wist hij dat op dat moment in Alexandrië de zon 7°12’ uit het zenit stond, ofwel één vijftigste van een cirkel. Doordat de afstand tussen de twee steden 5000 stadiën was, kwam hij uit op een aardomtrek van 250.000 stadiën, wat hij later iets naar boven afrondde om uit te komen op 700 stadiën per breedtegraad.
Al vóór Eratosthenes, die leefde in de derde eeuw v.Chr., wist Aristoteles (384-322 v.Chr.) van de bolvorm van de aarde. In De hemel (297b31-298a10) wijst hij erop dat je in Egypte sterren kunt waarnemen die op noorderlijker breedten niet zijn te zien en dat bij een maansverduistering de schaduw van de aarde op de maan rond is. Dat zijn sterke argumenten. Vóór hem wist Plato al van de bolvorm van de aarde: wie het wil nalezen kan terecht in de Faidon 110b en krijgt de beschrijving van de dood van Sokrates erbij. Hóe Plato het wist, weten we helaas niet, terwijl vermeldingen van eerdere Griekse filosofen die het nóg vroeger zouden hebben geweten (zoals Pythagoras) onbetrouwbaar lijken.
Vóór de Grieken waren er natuurlijk al andere volken die de schrijfkunst meester waren, zoals de Egyptenaren en Mesopotamiërs. Helaas hadden de schrijversklassen in die landen niet zo heel veel op met de zeevaart. Het is heel goed mogelijk dat Egyptische en Mesopotamische zeelieden weet hadden van de bolvorm van de aarde, maar dat het domweg nooit is opgeschreven.
En daarmee komen we uit bij een fundamentele trek van de oude wereld: informatie en inzicht waren nogal ongelijkmatig verdeeld. Er waren immers maar weinig mensen die konden schrijven en zij die het konden, waren lang niet altijd geïnteresseerd. En zij die belangstelling hadden, begrepen het niet altijd. Het citaat van Plinius is vooral interessant omdat hij de zo ingenieuze argumentatie niet uitlegt. Geen enkele Romeinse auteur lijkt dat te hebben gekund. De Romeinen wisten dat de aarde een bol was en konden een redelijke schatting maken van de omvang, maar het fijne begrepen ze er niet van.
Creationisten ontkennen het in alle toonaarden, maar in de Bijbel is de aarde plat.Vandaar dat je wel eens tegenkomt dat men in de Middeleeuwen dacht dat de aarde plat was.
Het ligt ietsje (niet veel) subtieler; creationisten vechten oa aan dat Isaiah 40::2 “circle of the earth” de correcte vertaling is uit het Hebreeuws. Inderdaad heeft de Statenvertaling het over “den kloot der Aarde”.
Ook in de middeleeuwen was de kennis dat de aarde rond is redelijk wijd verspreid. De monnik Gautier de Metz schrijft in zijn encyclopedie Image du Monde dat de mens rond de aarde kan gaan “gelijk een vlieg rond een appel”. Ik ben overigens wel benieuwd of de Chinese ontdekkingsreiziger Zheng He wist of de aarde rond is. En of de Arabieren het wisten (dat neem ik eigenlijk wel aan maar ik weet het niet zeker)
Er zijn verschillende Arabische pogingen geweest de omtrek van de aarde te berekenen. Ik heb ze even niet paraat, maar ze staan in mijn boekje “Vergeten erfenis”. Dus althans sommige Arabische middeleeuwers wisten het. Net zoals sommige West-Europese middeleeuwers.
Abu Rayhan al-Biruni (973-1048) deed onderzoek naar de omtrek van de aarde, maakte een kaart van bekende locaties op de wereldbol, en merkte op dat deze op ongeveer 2/5 van de aarde te plaatsen waren, met zee eromheen. Hij speculeerde over een onbekend continent in de onbekende 3/5. Bron: S.F. Sarr, ‘Lost Enlightment’, over wetenscap in Centraal-Azië.
S. Frederick Starr, niet Sarr.Erg interessant boek.
Moeilijke vraag. Het enige wat men zou kunnen aanvoeren is het obscurantisme dat tijdens de middeleeuwen toch behoorlijk groot was, vooral in de hand gewerkt door kerkvaders als Lactantius en Augustinus en een aantal anderen. De Kerk wilde de controle behouden, dit kon alleen gebeuren door een letterlijke interpretatie van de Bijbel en de verkettering van diegenen die andere dingen beweerden. De vraag is trouwens of de gewone man (en daar waren er heel veel van) zich met dit soort dingen bezig hield, gezien de andere zorgen die hij had en het wijdverspreid analfabetisme. Maar er waren toen inderdaad genoeg geleerden en zelfs theologen die wisten dat de aarde een bol was.
Voor degenen die zich thuis voelen in het Frans wil ik verwijzen naar de volgende site, die uitstekend op een rijtje zet hoe het denken over platte versus bolvormige aarde en het geocentrisme versus het heliocentrisme zich ontwikkeld heeft:
1e deel:
http://realite-histoire.over-blog.com/article-depuis-quand-sait-on-que-la-terre-est-spherique-56962757.html
2de deel:
http://realite-histoire.over-blog.com/article-depuis-quand-sait-on-que-la-terre-est-spherique-et-tourne-autour-du-soleil-partie-2-une-decadenc-74498092.html
Daarnaast vond ik nog een leuke animatiefilm over Eratosthenes in Alexandrië die duidelijk maakt hoe hij de berekening van de omtrek van de aarde uitgevoerd heeft, naast allerlei andere metingen.
http://www.lacartoonerie.com/cartoon/id830446499_dessin-anime-eratosthene-arpenteur-terre
Waar ik behoorlijk van schrok was van het bestaan van de Flat Earth Society. Ik kende het niet.
Zitten ze allen in Amerika of kun je er hier ook tegenaan botsen?
Maar ja, een kwart van de Amerikanen gelooft nog steeds dat de zon om de aarde draait en dat veertig procent denkt dat de wereld met de mens in zijn huidige vorm in zes dagen is geschapen een paar duizend jaar geleden. Er is een toename van het verplicht onderwijs van het creationisme en een meerderheid van de jeugd gelooft dat astrologie een wetenschap is. Deze gegevens komen naar voren uit een onderzoek dat de National Science Foundation (NSF), een agentschap van de Amerikaanse overheid, in 2010 heeft gedaan.
Maar in sommige protestants-christelijke scholen lijkt het niet veel beter te zijn. De belangrijke vraag is waarom er groepen zijn die NU nog zo denken. Het zijn geen analfabeten. Ligt het aan de wetenschappers die onvoldoende communiceren, ligt het aan de godsdienst, aan de opleiding van de PABO? Wie het weet, mag het zeggen.
In Amerika zal het er met “The Donald” niet op verbeteren, vrees ik.
Zie hierover over bovenstaande paragraaf de volgende links:
http://skepsis.nl/onderwijs-platte-aarde/
http://www.ninefornews.nl/kwart-amerikanen-weet-niet-dat-de-aarde-om-de-zon-draait/
Roger van Bever
In “The relativity of wrong” besprak Isaac Asimov* de evolutie van ideeën over de vorm van de aarde als voorbeeld om het over waarheidsbenadering in natuurwetenschap te hebben. Hij merkte daarbij op dat het idee dat de aarde plat is (1) op zich een bewonderenswaardige hypothese is (een idealisatie, aangezien de aarde nergens écht plat is) en (2) nog steeds niet zo’n slechte benadering is (althans in het dagelijkse leven van mensen die niet te ver reizen).
Voor het eerste deel verwees Asimov naar de Sumeriërs, maar hij was geen historicus, dus het is best mogelijk dat hij geen betrouwbare bron is. (Op Wikipedia vind ik ook een verwijzing naar de platte aarde bij de Sumeriërs: https://en.wikipedia.org/wiki/Anu#Sumerian_religion)
*: Voor de tekst van Asimov en mijn slides ter illustratie erbij, zie deze link: http://www.sylviawenmackers.be/blog/2016/10/benadert-wetenschap-de-waarheid/
Leuke observatie, dat de nul-hypothese eigenlijk zo gek nog niet was. Ik had laatst dezelfde ervaring toen ik bezig was met Heinrich Schliemann, om wie altijd wat wordt gegniffeld, maar die zijn doel “ik wil het Troje van Priamos vinden” najoeg met een perfecte werkhypothese “een stad die door brand is verwoest”.
Ik denk dat veel dingen die wij dom noemen, zo dom niet zijn. De feitelijke domheid is uiteraard dat wij ons er niet echt in willen verdiepen.
Als al eens eerder aangestipt, een zekere Zacharia
Lillio, een canon aan de Sint Jan van Lateranen in Rome bracht nog in 1496 het boek Contra Antipodes waarin een platte Aarde werd betoogd en dat klassieke auteurs die het tegenovergestelde leken te zeggen verkeerd begrepen zouden zijn.
http://www.frederikmuller-rarebooks.com/books/sciences-natural-history
http://1000words1000days.com/tag/zacharia-lilio/
Het lijkt me geen representatieve figuur, maar zo laat kon een platte Aarde nog bepleit worden.
Er is nog altijd een Flat Earth Society. Je denkt dat het een grap is, maar het schijnt althans sommige leden ernst te zijn.
Voor zover ik weet allemaal. Op een ander blog heb ik nog eens met een andere nerd bediscussieerd hoe we wiskunde kunnen gebruiken om het Platte Aarde Model sluitend te krijgen – dwz zoveel mogelijk empirische feiten in dat model correct te beschrijven. We moeten Ockham dan wel vergeten; de vergelijkingen worden een stuk ingewikkelder. Niettemin was het enige dat we konden bedenken dat de Platte Aarde werkelijk weerlegt (dwz onmogelijk in het model valt te passen) de sterrenhemel. De Poolster is op het Zuidelijk Halfrond nu eenmaal niet te zien en dat zou wel moeten.
Als ik nog eens teveel tijd en energie heb wil ik nog eens kijken of ik zo’n model kan formuleren. Uiteraard neem ik dan ook contact op met de Flat Earth Society om het probleem van de Poolster voor te leggen.
Wie net als ik een ongezonde belangstelling heeft voor dergelijke absurditeiten kan zich intussen hiermee vermaken:
https://wiki.tfes.org/General_Physics
Ik weet van de Flat Earth Society, uit het naslagwerk ‘Tussen Waarheid en Waanzin’. Daarin wordt gezegd dat bovengenoemde club een in aanleg een product van de 19e eeuwse pseudowetenschap was. Lilio lijkt mij in een oudere traditie te staan.
De meeste aanhangers van de theorie van de platte aarde die ik ken, zijn bloedserieus. Onder een marginale groep van platte-aarders die ik in de zomer van 2016 bezocht heb (in Egmond-aan-Zee), heerst het idee dat de ’theorie van de bolle aarde’ deel uitmaakt van — hou je vast –een reeks complotten gesmeed door o.a. jezuïeten, vrijmetselaars, de NASA etc. om ons mensen wijs te maken dat we niet in het centrum van een statisch heelal leven, zoals God het bedoeld heeft.
Ik heb er ooit een stukje over geschreven: Flat Earth Conference – Deel 1: Platte Aarde https://kloptdatwel.nl/2016/10/03/flat-earth-conference-deel-1-platte-aarde/
De beweringen van Asimov zijn volkomen correct. Niemand die de tijd berekent nodig om ’s ochtends van huis naar werk te komen houdt rekening met de kromming van de Aarde. Met andere woorden: men neemt aan dat de Aarde plat is, omdat de onnauwkeurigheid die daarvan het gevolgg is in niet valt bij de uitkomst van de berekening. Wie een half uur nodig heeft voor die ochtendlijke trip maakt zich niet druk om een fractie van een seconde.
… We hebben nog zoveel te leren …
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het verlangen daartoe aan het verdwijnen is. En dan bedoel ik niet alleen dat de werkende klasse liever TV kijkt dan een boek leest: dat is van alle tijden. Maar het specialisme van de universiteiten verontrust me.
https://owlcation.com/stem/How-to-Determin-the-Radius-of-the-Earth-Al-Birunis-Classic-Experiment
In de late oudheid is er een groep theologen geweest (voornamelijk geassocieerd met Syrië en Antiochië) die het wereldbeeld van een platte aarde voorstonden. Deels kan dit verklaard worden door een sterke reactie tegen Julianus de Afvallige en de met hem geassocieerde Griekse geleerdheid. Daarom was men beducht voor een filosofische vervluchtiging van de letter van de Bijbel. Dus de aarde was plat, en het firmament was de ‘vloer’ van de hemel. Dit was eerst eerder een exegetische dan een natuurfilosofische positie, omdat deze theologen aan dat laatste geen boodschap hadden.
In de zesde eeuw heeft Kosmas Indikopleustes in zijn ‘Christelijke topografie’ dit wereldbeeld uitgewerkt. Hierop werd hij aangevallen door Johannes Philoponus, die in zijn ‘Schepping van de wereld’ juist wilde aantonen dat de Bijbel uitstekend te verzoenen was met het Griekse wereldbeeld (d.w.z. het Ptolemeïsche wereldbeeld). Het ‘rond der aarde’ uit Jesaja was volgens hem geen schijf, maar een bol. Syrische astronomen uit de late oudheid/vroege middeleeuwen volgen ook het Ptolemeïsche wereldbeeld, in navolging van o.a. Philoponus.
Het schijnt dat volgens deze mijnheer
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_de_Acosta
er in de 16e eeuw nog Jezuieten waren (en die waren goed geschoold) die een Platte Aarde voorstonden. Maar ik heb (nog?) geen bevestiging.
De Bijbelschrijver Jesaja, 8e eeuw vóór Christus, schrijft in Jesaja 40:22 over het “rond de aarde”. Wat met „rond” is vertaald, kan ook met „bol” worden weergegeven. Bepaalde Bijbelvertalingen luiden dan ook: „de globe van de aarde” volgens de Douay Version en „de ronde aarde” volgens Moffatt. Het Hebreeuwse woord ‘choegh’, kan dus met „bol” worden weergegeven: alleen een bolvormig object ziet er vanuit elke hoek als rond uit. De Bijbelschrijver Jesaja tekende dus een uitspraak op die wetenschappelijk juist en vrij van oude mythen is en was zijn tijd daarmee ver vooruit. Apart dat deze Jesaja niet genoemd wordt in dit artikel.
Kleine kanttekening: dit deel van Jesaja is geschreven tussen 596 en 539 v.Chr. ik ben er alleen niet zeker van of hij wel een bol bedoelde en niet een cirkel. Het is geen eenduidige passage.
Leuk om, in aansluiting op die gedachte uit Jesaja 40:22, te zien dat de Bijbel (in Job 26:7, geschreven 15e eeuw vóór Christus) ook meldt dat hij (God) ’de aarde aan niets ophangt’. De wetenschap zegt dat de aarde voornamelijk wegens de wisselwerking tussen de zwaartekracht en de middelpuntvliedende kracht in haar baan blijft. Onzichtbare krachten. Daarom zweeft de aarde net als andere hemellichamen in de ruimte, alsof ze aan niets hangt. Dat sluit wel mooi aan op die gedachte uit Jesaja 40:22. Ook lees je (Job 26:10): „Hij [God] heeft een kring getrokken over het watervlak”. Volgens de Bijbel heeft God door zijn verordening paal en perk gesteld aan de wateren, zodat ze op hun plaats blijven. Ze stijgen niet zo hoog dat ze het land overstromen; ook vliegen ze niet weg in de ruimte. Je proeft eenzelfde sfeer als je Job 38:8-11 leest. Van het standpunt van een God die zich dan ‘boven’ de aarde bevindt uit bezien zou je je kunnen voorstellen dat het aardoppervlak, of het oppervlak van de wateren, natuurlijk cirkelvormig, net zoals de maan er voor ons cirkelvormig uitziet. Voordat er landoppervlak verscheen, was het oppervlak van de gehele aardbol één cirkel- of bolvormige massa onstuimige wateren, lees je in het eerste Bijbelboek Genesis 1:2. Misschien een leuk onderwerp voor een volgend artikel. Hoe het komt dat mens zo lang dacht dat de aarde op de schouders van een reus lag of op de rug van olifanten die op een schildpad stonden, zoals in oude mythen wordt beweerd.
“De wetenschap zegt dat de aarde voornamelijk wegens de wisselwerking tussen de zwaartekracht en de middelpuntvliedende kracht in haar baan blijft.”
Dat zegt de wetenschap helemaal niet. De natuurkunde zegt dat de Aarde en de Zon om elkaar draaien door de wederzijdse zwaartekracht. Deze wordt wat betreft de Aarde gebruikt om haar steeds van richting te doen veranderen. Het resultaat is een benadering van een cirkel. Daarmee is dit
’de aarde aan niets ophangt’
domweg onjuist – dankzij de zwaarrtekracht hangen de Aarde en de Zon aan elkaar. Zonder de laatste zou de baan van de Aarde min of meer rechtlijnig zijn.
“Wat met „rond” is vertaald, kan ook met „bol” worden weergegeven.”
Non-sequitur. Cirkels zijn ook rond. Betreffende deze passage kunnen we dus kiezen. Omdat er geen verdere aanwijzingen zijn dat auteurs van het OT “bol” bedoelden (dus “rond” in driedimensionale zin) en wel aanwijzingen dat auteurs van het OT dachten dat de Aarde plat was (“pilaren van de Aarde” e.d.) is de meest optimistische conclusie: we kunnen geen conclusie trekken over wat de Bijbelschrijver Jesaja bedoelde.
“alleen een bolvormig object ziet er vanuit elke hoek als rond uit.”
Dat de Bijbelschrijver Jesaja het object ook inderdaad vanuit elke hoek bekeek en niet alleen van bovenaf is een onfundeerbare aanname uwerzijds.
Als je niet gelooft in goddelijk auteurschap dan lijkt het zelfs erg aannemelijk dat de Bijbelschrijver Jesaja de aarde niet van alle kanten heeft bekeken. Het is voor mij dan ook juist de combinatie van al die teksten bij elkaar die mij ertoe brengen (tezamen met andere aspecten, waaronder archeologisch bewijsmateriaal die de betrouwbaarheid van de Bijbelse tekst geregeld lijkt aan te tonen) een goddelijke invloed te herkennen in wat deze Bijbelschrijvers opschreven. Wie beschreef al 1000 vóór Christus hoe de waterkringloop op aarde werkt? „Alle rivieren stromen naar zee, maar de zee raakt nooit vol. Het water keert terug naar de bron om opnieuw te gaan stromen”, Prediker 1:7, volgens de Groot Nieuws Bijbel. Heel bijzonder natuurlijk als Salomo dat toen al begreep, maar volgens mij nog bijzonderder als de Schepper van de aarde met zijn waterkringloop in staat is geweest die Bijbelschrijvers te inspireren om al die wetenschappelijk correcte gedachten zo (lang geleden) op te schrijven.
“de combinatie van al die teksten bij elkaar ”
Dan is dan inclusief de teksten over de pilaren van de Aarde, de hoeken van de Aarde, de vaststaande en niet wankelende Aarde, Daar mag u van mij best een goddelijke invloed aan herkennen. Maar dat al die gedachten wetenschappelijk correct zijn is een overtreding van uw eigenste Negende Gebod. Zie ook boven – de Aarde hangt wel degelijk, nl. middels de zwaartekracht aan de Zon vast.
“De gemeente” wordt in 1 Timotheüs 3:15 volgens de Herziene Statenvertaling “een zuil en fundament van de waarheid” genoemd. Hooglied 5:15 volgens de BasisBijbel luidt: “Zijn benen zijn als pilaren van wit marmer die op voetstukken van zuiver goud staan.” Zowel het materiaal als de functie van (steun)pilaren, zuilen kan ze tot een passend symbool maken van krachtige ondersteuning en stabiele krachten. Zulke krachten zorgen er in het geval van de aarde voor dat we zelfs in een ronde kamer niet alle hoeken hoeven te zien. Ja, misschien komt het er in ons geval slechts op neer dat wat Jezus ooit zei: “Hoe leest gij?” – Lukas 10:26-37.
Hilarische voetnoot:Trump adviseur Scaramucci vergeleek een paar dagen geleden op CNN de de theorie van klimaatverdrag met de platte aarde theorie en wel in de volgende bewoordingen:
“There was overwelming evidente that the earth was flat and there was overwhelming science that we were the centre of the world.” En hij voegde eraan toe: “We get a lot of thing wrong in the scientific community”.Hoewel hilarisch? Je weet niet of je moet lachen of huilen
Laten we er maar om lachen, want anders kunnen we aan het huilen blijven…
“Hoe is het mogelijk dat mensen zo lang hebben gedacht dat de aarde plat was?”
Ik hoef alleen maar uit mijn raam te kijken om me dat heel goed te kunnen voorstellen.
Toch blijft de vraag die bij mij blijft hangen meer die is van hoe het komt zoveel mensen nog steeds lijken te geloven dat pas na de middeleeuwen voor het eerst is aangenomen dat de aarde niet plat is. Een bron van deze mythes kan ook nog in ons huidige onderwijs liggen zoals al eerder geïllustreerd in : http://skepsis.nl/onderwijs-platte-aarde/
Bedankt voor de link!
Ik vrees dat spul als dit
https://en.wikipedia.org/wiki/A_History_of_the_Warfare_of_Science_with_Theology_in_Christendom
daar een sterke rol in heeft gespeeld. Ik kwam niet verder dan de eerste alinea – D-W maakt ondubbelzinnig duidelijk wat zijn methode is: kersenplukken om een van te voren vaststaande conclusie te bevestigen.
Maar dit gaat terug tot op het antiklerikalisme van de 19e eeuw en is dus een bijproduct van de Verlichting. Uiteindelijk gaat het allemaal terug op twee stupide menselijke neigingen: het christendom heeft het fout op een paar punten, dus op alle punten plus het christendom is achterlijk dus wij niet. Jezusmythologie en de Donkere Middeleeuwen horen daar ook bij.
De verschrikkelijke ironie is natuurlijk dat het zelfverklaarde skeptici zijn die aan dergelijk spul verslaafd zijn – ze zijn niet in staat om hun skepticism op zichzelf toe te passen.
Een triestmakende link. Het achterlijke is dat het correcte verhaal nog veel mooier is. Zowel Columbus als zijn critici beseften dat de Aarde rond was; ze verschilden van mening over de correcte omtrek, dus afstanden langs het oppervlak van de Aarde. Had Columbus gelijk, dan was naar het westen varen korter. Hadden zijn critici ongelijk, dan was rond Afrika varen korter. Zij hadden gelijk, maar wisten niet dat er nog een heel continent tussen lag. Columbus had ongelijk en heeft zijn hele leven volgehouden dat hij India bereikt had – vandaar dat de oorspronkelijke bewoners Indianen heten.
Even terzijde.
Gisteren, zondag, vertelde René van Stipriaan over zijn boek ‘Lof der botheid’ in de boekenrubriek van de VPRO.
http://www.npo.nl/vpro-boeken/18-12-2016/VPWON_1250371
Enige tijd terug besteedde Jona Lendering er een interessante beschouwing over op zijn blog.
Ik heb alle commentaren gelezen. Vermakelijk. En natuurlijk is de aarde niet plat, dat weet eigenlijk iedereen wel, het is een bol.
Maar ik voel mij genoopt alsnog te reageren. Wat mij hogelijk verbaast, is dat niemand de werkelijke situatie noemt: nl. dat we op de binnenkant van die bol, de aarde, leven en dat de zon min of meer in het midden hangt. Dat wordt toch door velen aanvaard!
Jesaja 40:22, hierboven verkeerd geciteerd, zegt :…de boog van de aarde (zie: de Naardense Bijbel). Dat zegt toch genoeg!
Helaas is internetinformatie onbetrouwbaar (tik in: de holle aarde). Teveel wordt er nog van uitgegaan, dat er ook mensen op het buitenoppervlak leven. Het idee! De lucht zou meteen verdampen. Weldenkende mensen weten beter. En zij weten dat er ’s nachts een zwarte wolk opstijgt uit de aardkorst en voor de zon schuift; het licht schijnt door kleine gaatjes in de wolk, die noemen we sterren. Kijk zelf maar, vannacht. En voor de twijfelaars, men leze Openbaring 9:2: …en de zon en de lucht is verduisterd geworden van den rook des puts. Duidelijk genoeg dus, zou ik zeggen.
Eh nee, de Aarde is ook geen bol. Ze is aan de Polen enigszins afgeplat. En een perfecte ellipsoide is ze ook al niet.