Een half jaar geleden blogde ik over het bovenstaande standbeeld, de Togatus Barberini. Dit weekend kreeg ik een erg aardige reactie van een van de lezers, Leo van Zanen.
Togatus Barberini
of: De anti-Cerberus
– Exegi monumentum
Horatius, Carmina III, 30
De opdrachtgever spreekt
Kunst stond in onze woning in het rond.
Naast beelden, borden, mozaïeken, glazen
bezaten wij versierde Griekse vazen.
Wat ik daarvan als kind de mooiste vond
was die met Hercules en hellehond.
Je zag het waakse ondier zich verbazen
over hoe, ondanks zijn driekoppig razen,
de halfgod onverschrokken voor hem stond.
Ik heb een kunstenaar op kunnen sporen
die mij in marmer zet, tezamen met
vader en grootvader, ook senatoren –
hun koppen uit mijn dodenkabinet.
Mijn lichaam, als het hunne, gaat verloren;
wat blijft is dit driehoofdige portret.
Knap! Op de wijze van J.A. dèr Mouw, meen ik.