Gisteren ging ik even voor half elf weg uit Bussum, met het voornemen terug naar Amsterdam te fietsen. Ik was niet helemaal goed in orde en toen ik langs het station reed, besloot ik toch maar met de trein te gaan. Maar ach, toen ik zag dat de trein pas vijfentwintig minuten later zou vertrekken, besloot ik toch te fietsen, minimaal tot Weesp. Ik haat wachten.
En zo stond ik stipt 22:30 aan de Comeniusslaan, bij de overweg, waar de bomen net naar beneden kwamen. Ik besloot er niet onderdoor te glippen en te wachten. Achteraf was dat een cruciale fout. De slagbomen gingen namelijk niet meer open.
Ik wachtte langer dan een kwartier en omdat inmiddels het grootste deel erop zat van de tijd die ik moest wachten, concludeerde ik dat ik inmiddels net zo goed alsnog de trein kon nemen. Terug naar het station dus. Daar stond ik op het verkeerde perron om de trein naar Weesp te halen, waarop ik besloot toch maar te gaan fietsen. Omdat ik de rode lichten bij de overweg kon zien, koos ik nu voor een andere spoorwegovergang, die wel open was. Ik stak daar het spoor over en stond om 23:00 aan de andere zijde van de overgang aan de Comeniusslaan. De slagbomen waren nog steeds gesloten.
Net nadat ik de foto hierboven had gemaakt, gingen de bomen open. Ze waren tweeëndertig minuten gesloten geweest, zonder noemenswaardige reden.
Ik fietste naar Weesp en zou daar een trein hebben kunnen halen als die niet één minuut te vroeg was weggereden. Ik kan er niet mee zitten. Het fietstochtje was prima geweest en ik had alle ergernis van me afgetrapt.
Maar toch is het raar, zo’n zomaar gesloten overweg.
“Maar toch is het raar, zo’n zomaar gesloten overweg.”
Dat wijst erop dat je teveel vertrouwen in toegepaste natuurwetenschap hebt. De Wet van Murphy is ook hier van toepassing.
Ik zou het pas raar vinden als er nooit wat mis ging.
Maar het is natuurlijk wel raar dat het nu net weer Jona overkomt.
Help me even een beeld te schetsen, want ik weet niet hoe ver het station van die overweg af ligt – in zichtbereik? Je fiets dus langs het station, ziende hoe laat de trein vertrekt fiets je toch maar tot de overweg. Dan terug naar het station, waar je erin slaagt het verkeerde perron te nemen (Bussum is geen groot station meen ik me te herinneren), dus fiets je weer teug. Naar ik aanneem de verkeerde kant op (omdat je wéér langs die overweg komt), waar de bomen nog steeds dicht waren.
Waren ze dat wel? Je bent een half uur heen en weer gefietst, hebt één of twee keer op het station gestaan – en al die tijd de bomen kunnen zien/horen? Je hebt in elk geval een dolle nacht gehad. 😉
Ja, je hebt “zichtbereik”. Ik zal de overweg hooguit enkele minuten niet hebben gezien. Het is wel mogelijk dat de bomen even open zijn geweest, maar dan waren ze alweer dicht als ik er weer naar keek (en lang voordat de volgende trein langs kwam).
Treinen gaan vaak te vroeg weg uit Weesp. Rare kronkel in dienstregeling NS.
Nou sportief opgevat, hoor. Bij mij zou de stoom uit mijn oren zijn gekomen.
Ik blijf mij vooral verbazen over de enorme afstanden die jij fietst.
Mwoa, van Bussum naar Weesp is niet zo ver hoor. Maar ik vind het fijn om te ontspannen.
12 km… (Fietsersbond routeplanner, optie “lekker doorfietsen’). Naar het Leidseplein in Amsterdam zou 26 km zijn.
Reizen met de trein vind ik heerlijk en ik ondervind nooit problemen. Afkloppen!
Maar nu serieus. Citaat “Ik besloot er niet onderdoor te glippen en te wachten. Achteraf was dat een cruciale fout.” Nee, nee, nee! Onder gesloten spoorbomen doorglippen zou een cruciale fout geweest zijn. Er vallen dan namelijk nogal eens dooien. Zo’n voorbeeldfunctie wil je toch niet!