Drs. P. behoeft geen introductie, maar toch. Hij was de man die met zijn feestelijk gezang de Nederlanders toonde dat poëzie gewoon leuk kon zijn. Hij was een knappe ambachtsman (“overwogen taalgebruik verrijkt het leven”). Hij was de inspirator van de Nederlandse hiphop. En hij was – ik hoop niet dat u mij verwijt dat ik vrijmoedig spreek – een buitengewoon aardige vent. Mocht u de afgelopen halve eeuw op een andere planeet hebben gewoond, dan leest u hier de necrologie die ik ooit aan hem wijdde.
Stik. Ik gebruik het woord “necrologie”. Ik kan er nog altijd niet bij dat de goede doctorandus er niet meer is. Maar vandaag is het, met een zucht van weemoed, alweer twee jaar geleden dat hij afscheid van ons nam.
Soms drink ik een koffie bij Putain Quartier, naast de Oude Kerk.
Daar dronk hij ook zijn koffie.
Ik denk dan aan hem.
Gedenkende groet,
Als zelfverklaard versificator en liedjesschrijver, heb ik destijds een artikelenreeks aan hem gewijd op mijn blog “van en over mezelf en andere troubadours in eigen taal”
http://stanzamuziek.be/2011/05/21/de-late-ontdekking-van-een-laatbloeier-drs-p-1/.
Dit was overigens mijn grafschrift:
Blaas op de alpenhoorn!
Na een lang levenslied
Legt onze voordichter
Eervol het lood
Wij blijven steken in
Woordenmiskramerij
Klink met ons mede op
Polzer zijn dood
Drs. P ben ik groot fan van. Hij is niet meer, maar we gaan door met de woorden op ze plaats te zetten.
Ben niet zo van de poëzie. Maar Drs. P. behoorde vroeger, samen met Kees van Kooten, tot mijn favoriete woordkunstenaars.
Als Vikingfanaat kan ik het niet laten om hier twee onovertroffen verzen van hem over te zenden.
Er is al vaak in Rotterdam
Gesidderd als de Noorman kwam
Hij is ontuchtig, wreed en slecht
En men verstaat niet wat hij zegt.
en
De ware Viking gordde nooit
Zijn slagzwaard aan zijn heup
Dan na het eten van
Een portie knäckebröd met ströp.
Commentaar overbodig.