Al wekenlang ligt de Amsterdamse De Lairessestraat opgebroken. Dat betekent dat ik, als ik naar het station ga, een eind moet omrijden, waarbij ik dan een basisschool passeer. Daar is een stoplicht met de opmerkelijke eigenschap dat het, uitgerekend als je haast hebt om een trein te halen, altijd op rood staat. Ergerlijk, want er is daar nooit verkeer. Normaal gesproken fiets je dus gewoon door.
Zo zou het ook gisteren hebben moeten zijn. Maar ja, de school ging nét uit en er waren tientallen kinderen. Normaal gesproken zet ik dan nog eens extra aan om van de herrie verlost te zijn. Maar ja, het stoplicht stond op rood en je wil toch het goede voorbeeld geven. Dus ik bleef daar staan, te midden van de kolkende herrie van tientallen kinderen die naar huis mochten.
Domme, domme Jona.
Terwijl ik keurig wachtte op het groene licht riep een van de kleuters verbijsterd “Kijk eens, die meneer blijft wachten voor het stoplicht!”
Een paar minuten later reed de trein voor mijn neus weg. Een goede daad blijft nooit onbestraft en je voelt je nog belachelijk ook.
Misschien is het handig (en ontstressend) om te onthouden dat een ‘verkeerslicht’ maximaal 2 minuten op rood mag staan.
Weten alle verkeerslichten dat? Of zijn er ook ‘domme’?
Betere vraag is: weten degenen die verkeerslichten programmeren dat?
Bleef je ‘goede daad’ (ik noem dat je aan de wet houden) niet onbestraft of had je gewoon wat eerder moeten vertrekken? 🙂
Het is een kwestie van blikpunt, ik weet het.. 😉
Het is een kwestie van met een normale vraag een anekdote om zeep helpen. Normale vragen moeten worden verboden.
Jona, goede daden worden nooit beloond en je moet ook weten dat Amsterdam wat dat betreft een anarchistische stad is. Ik was vroeger echt kapot van Amsterdam en mijn vrouw en ik wilden er graag later gaan wonen. Die lust is ons al lang geleden vergaan. Maar ook op het platteland is het niet veel beter. Mij overkomt het geregeld dat ik in een winkel de deur voor iemand openhoud en dat er soms vier of vijf mensen doorlopen zonder mij te bedanken, net of ik een soort portier ben en, als ik er genoeg van heb, van de laatste die doorloopt de deur tegen mijn hoofd krijg. Goede voorbeelden in de maatschappij van tegenwoordig worden meestal bestraft en niet beloond.
Ach Jona, je weet maar nooit of door jouw voorbeeld morgen, volgende week, volgend jaar, een van die kleuters voor het rode licht stopt en daardoor NIET wordt geschept door een veel te hard rijdende taxi of sneltram. Daar heb je vast wel een gemiste trein voor over.
Ach weet je, ik kon het gisteren hebben, die gemiste trein. Ik hield er al rekening mee dat er problemen op het spoor zouden zijn. Dus dit was de ingebouwde veiligheidsmarge.
Uiteindelijk zullen de zachte krachten winnen. Maar die hebben daar eigenlijk geen behoefte aan. Goed gedaan, Jona! En dan overal waar je te laat komt, vertellen dat je te laat bent doordat je voor het rode stoplicht wilde wachten (pace Robert Vermaat). En inderdaad, jij een trein gemist, die kleuter later een taxi gemist. Alles is ooit ergens goed voor. Ik vind het trouwens niet normaal om door te rijden als het licht op rood staat. Er zijn wel meer debiele regels vanuit mijn persoonlijke gezichtspunt. Maar ganzenbord is ook niet leuk als niet iedereen zich aan de regels houdt.
Het blijft lastig.
Zeker in Amsterdam blijft het verkeer onvoorspelbaar.
Vriendelijke groet,
Foei toch, Jona. Uit zevenjarige ervaring weet ik dat het in A’dam levensgevaarlijk is om je als fietser aan de verkeersregels te houden. Geen wonder dat die kleuter verbijsterd was. Je gaf helemaal niet het goede voorbeeld. Adelheid heeft het mis – misschien dat later een kleuter veronderstelt dat een taxi zich wel aan de verkeersregels houdt, oversteekt bij groen stoplicht en geschept wordt ….. kun je daarmee leven?
Ik herken de grap maar het erge is dat je gelijk hebt.
https://mainzerbeobachter.com/2012/06/28/frontsoldaten-fietsers-muziekliefhebbers/
Zeg Jona, het gaat over Amsterdam hoor. Daar houdt niemand zich aan de regels met zelfs die grachtengordelyuppen voorop.
Precies! Het is nooit zo goed verwoord als door het eerbiedwaardige medium de Speld: verkeersregels, nergens voor nodig, want hier in Amsterdam maken we samen wel uit dat ik voorrrang heb.
Een stoplicht dient om je er op te attenderen 1. dat er een zijstraat is en 2. dat er verkeer kan aankomen; het is een soort mededelingenbord met lampjes. Je gaat toch niet wachten voor een mededelingenbord?
De herrie van tientallen kinderen. Kun je je voorstellen dat er mensen zijn die daar hun beroep van maken? Gelukkig krijgen die vanaf overmorgen 2 maanden zomervakantie.
Rode lichten negeerden we vroeger vrolijk, luid zingend “rood is groen voor fietsers”. Maar dat doe ik niet meer sinds ik kinderen heb en het risico loop eender waar in de stad een leerling tegen het lijf te lopen.
Ja, ik.
Voor de goede orde: de aanstaande zomervakantie telt zes weken voor onderwijzers en onderwijzeressen. Tot voor enkele jaren hadden leraressen en leraren zeven weken vakantie maar aan die ‘onrechtvaardigheid’ heeft de tandem Bussemaker-Dekker enkele jaren geleden een einde gemaakt: zes weken ook voor hen. Nu de salarissen nog.
‘Stomme provinciaal’ beet een vrouw me in voluit Amsterdams toe en gaf me een stomp in de rug, toen ik onlangs netjes wachtte voor een rood stoplicht: inderdaad, een goede daad wordt direct afgestraft.
In Vlaanderen duurt de zomervakantie een lekkere 2 maanden (1 juli tot 31 augustus, dit jaar zelfs tot 3 september omdat 1 september een vrijdag is). Eind augustus ga ik regelmatig langs op school om mijn klas in te richten en ben ik ook vaak thuis aan het werk, maar op de personeelsvergadering en een klusjesdag na kies ik zelf wanneer.
Fijne discussies met vrienden in de privé verzekerd!
Stond je nou echt op het punt om tussen tientallen overstekende kinderen door tre fietsen? Heb ik dat goed begrepen?
De kinderen stonden op de stoep. Ik op het fietspad. Maar het gekrijs is genoeg om je niet te kunnen concentreren dus je bent – en ik weet dat dat vreemd klinkt – veiliger als je doorfietst. Het is niet anders als teveel reclame-uitingen langs een straat: het doet een beroep op de beperkte verwerkingscapaciteit van je hersenen en draagt bij aan onveiligheid.
Ik wil het verhaal hierboven niet groter maken overigens dan het is. Het ging me om niet méér dan een grappige kleuteropmerking.
Op het Leidse Noordeinde en in de Breestraat is het ook niet aan te raden om verkeersregels te volgen. Alleen doet de politie soms alsof ze dat niet begrijpen…
ik heb me voorgenomen om het een keer te laten voorkomen. Een bevriende psychiater heeft beloofd als getuige-deskundige te willen optreden om uit te leggen dat een mens maar een beperkte hoeveelheid signalen kan verwerken en sommige straten in Amsterdam te druk zijn. Simpel gezegd: een stoplicht doodt je niet, een auto wel, en daarom concentreer je je automatisch op bewegende dingen (zoals auto’s) en kun je stoplichten niet waarnemen.
Het geval bij de school valt niet werkelijk in die categorie, ik zag het stoplicht, maar het onderliggende principe is hetzelfde.
Jona
Je was wel ver omgereden bij de Lairessestraat want ik zie op de begeleidende foto het stoplicht bij de Westermarkt?
Goed gezien!
Ik had eigenlijk een ander plaatje, maar dat gebruik ik altijd als ik me boos maak. Terwijl dit stukje meer ging over een onverwachte kleuteruitspraak. Dus ik heb snel even een foto van een stoplicht gemaakt. Eigenlijk had het rood moeten zijn. Dat ook nog.
— te midden van de kolkende herrie van tientallen kinderen —-
Ooit zochten wij een nieuwe woning in Amsterdam. Veel passende objecten kwamen voorbij. Mijn echtgenote viel voor een appartement waarvan het ruime balkon uitkeek over het speelplein van een basisschool. Zij vond het heel leuk (zij was directeur ener basisschool verderop in de stad). Het verhuisproject nooit is doorgegaan.
Ik beeld me wel eens in dat ik de enige fietser ben in Amsterdam die nog zijn hand uitsteekt voor hij afslaat. Ook als het rechtsaf is.
En dan voel ik me soms ‘gekke Henkie’, maar uiteindelijk kan het me weinig schelen.
En?
Heb je nog 2 handen?
Maar toch, maar toch …
http://www.at5.nl/artikelen/170702/vier-doden-in-tien-jaar-waarom-blijft-kruispunt-heineken-brouwerij-zo-gevaarlijk