Den Haag HS, kwart voor zeven. Ik wil instappen in de trein naar Amsterdam als een van de mensen van de NS de reizigers verzoekt even een andere ingang te nemen. Het is te begrijpen waarom: hij staat er met het soort verrijdbare afrit dat wel wordt gebruikt om mensen in een rolstoel te helpen de trein te verlaten.
De man staat achter me en ziet minder dan de passagiers voor hem, die kunnen zien dat er in dit compartiment geen rolstoel is die uit de trein moet worden gereden. Ook zit er op het perron niemand in een rolstoel te wachten om naar binnen te worden gebracht. De passagiers negeren het verzoek dus en beginnen in te stappen. De ergernis van de genegeerde NS-medewerker is te voelen.
Omdat ik vermoed dat hij bij de verkeerde deur staat, draai ik me bij het binnenlopen nog even om. “Hier is niemand om op te halen hoor,” help ik hem, na te hebben geconstateerd dat er in het ingangscompartiment werkelijk niemand zit.
Een seconde lang is het stil. Terwijl ik naar beneden loop naar het eigenlijke rijtuig hoor ik hoe hij zijn zelfrespect herstelt. “Of er iemand is, dat maken wij wel uit.”
“Wij”: pluralis majestatis dus om een groter zelf te adverteren dan er is… Gevoelig van je om die herstelbehoefte te onderkennen! Voor toneel hoef je niet naar het theater.
Na de vespers mag ik je al feliciteren: prettig jaar ook na de verjaardag!
Beste Jona,
De goede man moest een opdracht uitvoeren, die niet zinnig bleek te zijn. Daar maakte hij zich kwaad over en reageerde dat op deze onhandige manier af. Het is absoluut niet iets om je druk over te maken.
Ook ik feliciteer je met je verjaardag. Een priemgetal is voor mij ook belangrijk, al weet ik niet waarom.
“het soort verrijdbare afrit” heet bij de NS een brug.