Ik blogde al eens eerder over de Nahr al-Kalb, de “hondenrivier” vlak ten noorden van Beiroet, waar nogal wat legers inscripties hebben achtergelaten om te laten weten dat ze er waren geweest. Het was er voor de bezoeker al niet erg veilig door het verkeer en een deel van het betonnen pad is inmiddels getroffen door betonrot en afgesloten, maar het is nog steeds leuk om te bekijken.
Een van de inscripties is de bovenstaande. In de laatste maanden van de Eerste Wereldoorlog rukte generaal Allenby vanuit Jeruzalem op naar het noorden, richting Damascus. Vlak voor hij daar aankwam, hadden de Arabieren die stad al ingenomen, zoals u misschien weet uit de speelfilm Lawrence of Arabia. Tijdens deze operatie bezetten het Eenentwintigste Britse Legercorps en het Franse detachement in Palestina en Syrië de havens van Beiroet en Tripoli. De inscriptie herdenkt een en ander.
De Libanezen hebben echter niet zulke goede herinneringen aan Syrië. Het land heeft tot diep in onze eenentwintigste eeuw volgehouden dat Libanon en het Turkse Antiochië eigenlijk Syrisch waren. In 1975 bezette Syrië de kleine buurstaat en het land bleef lange tijd bezet. Het werd zelfs officieus erkend toen de oude president Bush de Syriërs min of meer carte blanche gaf in ruil voor Syrische steun in de oorlog tegen Irak. Pas in 2005, na de moord op oud-premier Rafik Hariri, verloren de Syriërs hun controle over Libanon en het duurde daarna nog drie jaar voordat Syrië Libanon officieel erkende. Kort daarna begon de intocht van honderdduizenden Syrische vluchtelingen, die tot op de huidige dag merendeels verblijven in kampen in de Bekaa-vallei, maar die je in Libanon ook overal elders tegenkomt.
Iemand heeft de moeite genomen om aan de Nahr al-Kalb het laatste woord van “Détachement français de Palestine et Syrie” weg te beitelen. Het deed me denken aan een Romeins gebruik: de damnatio memoriae, het uitwissen van de herinnering aan een slechte keizer. Daarbij werden ook de namen uit inscripties verwijderd.
Damnatio memoriae is toch zo oud als de wereld? Egyptenaren deden het al , en de Russen. Wat te denken van de nederlanders die toelieten dat hun Withe de Withcentrum werd hernaamd?
…De Libanezen hebben echter niet zulke goede herinneringen aan Syrië. …
Ik vraag me af of ze ook slechte herinneringen hebben aan Israël. Ik vraag dit louter uit belangstelling, niet uit persoonlijke sympathie voor een van de partijen en omdat je het alleen over Syrië hebt.
Uit je blogs blijkt dat je vaker in Libanon bent en er ook vrienden hebt.
De Israëli’s hebben per slot van rekening het zuidelijk deel van Libanon ook langdurig bezet (22 jaar) met weinig resultaat, want Hezbollah (de verlengde arm van Syrië en Iran) zit er nog steeds, is zelfs actief in regeringskringen en maakt zich populair bij de bevolking.
Zie: http://www.israel-palestina.info/nonukes/modules.php?name=News&file=article&sid=226
en: http://retro.nrc.nl/W2/Lab/MiddenOosten/000524.html
Ik weet dat de inscriptie over een andere periode gaat, maar het zou interessant zijn om te weten hoe de Libanese bevolking tegenover Israël staat, gezien al de gebeurtenissen van de laatste veertig jaar. Uiteindelijk is Israël er niet in geslaagd Hezbollah uit te schakelen en de Israëlisch-Libanese Oorlog (2006) die berustte op een vrij geringe casus belli heeft zowel Israël als Libanon veel menselijk leed, materiële morele schade toegebracht.
Het zou ook leuk zijn om te weten wie Syrië op de inscriptie een ”damnatio memoriae” heeft toegebracht. Het zal vast geen shiiët geweest zijn, denk ik.
De relaties met Israel zijn ronduit slecht.
2005… wat je maar ’tot diep in onze eenentwintigste eeuw’ noemt. 😊