Bij ons in het dorp (7)

Bewegende reclame

Ik ben ook maar een man. Als ik een schaars geklede vrouw zie, ben ik even afgeleid. Eén tel, misschien twee. Dat ik de enige niet ben, moge blijken uit het feit dat reclamemakers al sinds mensenheugenis suggestieve foto’s benutten om de aandacht te vestigen op hun producten. En het werkt. In elk geval trok de bovenstaande advertentie mijn aandacht lang genoeg om een seconde afgeleid te zijn. Toen ik had geconcludeerd dat ik de vrouw saai vond, lette ik weer op het verkeer rondom me.

O ja. Het was druk op deze kruising.

Tot zover de anekdotiek. Als je je aandacht er wél bij kunt houden, is het verkeer in Amsterdam al ingewikkeld genoeg. Het laatste wat we nodig hebben, is afleiding. Idealiter staat er geen reclame langs te drukke wegen. En zeker geen bewegende reclame, zoals in de lichtkast hierboven.

Maar het is nog gekker dan dat. Deze lichtkast – ze staan bekend als mobilier urbain à publicité illuminé, kortweg mupi – staat namelijk op een van de gevaarlijkste Amsterdamse kruisingen, namelijk die van de De Clercqstraat en de Nassaukade. Twee grote wegen kruisen elkaar hier. Fietsers, auto’s, voetgangers, brommers, trams, bakfietsen, vrachtwagens: alles gaat hier dwars door elkaar heen en er is ook nog eens een avondwinkel die veel mensen trekt.

Volgens het RTL-onderzoek van enkele weken geleden – ik weet het, de conclusies zijn ingetrokken, maar de cijfers zijn correct – zijn hier tien geregistreerde ongevallen en twee geregistreerde slachtoffers geweest in drie jaar. Bij de avondwinkel kan men u vertellen dat dit slechts een fractie is van het totaal. Ik moet er elke week wel een keer in de remmen omdat een rolkoffertoerist onverwacht oversteekt. Is het überhaupt al bizar bewegende reclame te plaatsen in het verkeer, dit is de aller-, allerlaatste plek om zulks te doen.

Ik voeg nog toe dat we in deze buurt nogal wat trieste ervaringen hebben. Ik woon vlakbij het Kwakerplein, waar nog altijd bloemen worden gelegd sinds daar een vrouw van negenentwintig is doodgereden. Een levensgevaarlijk punt dus, letterlijk. In de jaren negentig stond daar ook zo’n bewegend bord, dat aanleiding was voor een actiecomité “Mensen of mupi’s”. Na een hoop politiek gesteggel en een rechtszaak besloot het stadsdeel het contract met de exploitant van de reclameborden op te zeggen, maar het lijkt erop dat de gemeente de fout opnieuw heeft gemaakt.

Ik ben te beschaafd om te vloeken. Maar iets zegt me dat binnenkort iemand lijkbleek de avondwinkel komt binnenlopen omdat hij voor zijn ogen een dodelijk ongeluk heeft zien plaatsvinden.

Deel dit:

26 gedachtes over “Bij ons in het dorp (7)

  1. Klaas Hielkema

    En dan hebben we het nog niet over die fietsers in Amsterdam die zich van geen enkele regel iets aantrekken. Maar dAar hebben de meeste Amsterdammers een blinde vlek voor

        1. mnb0

          En daarom mag KH suggereren dat fieters, maar niet auto’s in het Durp verantwoordelijk zijn voor verkeersonveligheid? De virtuele god van internet straft je onmiddellijk door je een passende typo te laten begaan.

      1. Klaas Hielkema

        Ach ja, het Parool, de krant dievuitsluitend door Amsterdammers, waar dan ook, serieus genomen wordt.

        1. mnb0

          Ach ja, de automobilist die zichzelf koning van de Amsterdamse binnenstad waant en dus nooit fietsers serieus neemt.

  2. Marcel Meijer Hof

    In Enschede is het niet anders. Commercie, of zelfs Europese subsidie (!) gaat boven verkeersveiligheid.

    Maar gelukkig hebben vrijwel verkeersdeelnemers van die kleine handige TV-schermpjes, die ze te onpas uit hun binnenzak trekken.

  3. Op de kruising van de Ringdijk en de Linnaeusstraat staat ook zo’n ding. Als ik daar met een fiets moet oversteken zie ik net niet het verkeer erachter aankomen racen. Elke keer weer een zucht van opluchting als ik aan de overkant ben.

  4. Ook ik zou niet minder dan twee tellen afgeleid zijn door deze fraaie maar voor mijn smaak veel te frèle dame, maar het kan dan ook veel gekker. Het was de tijd waarin Tatjana Šimić fotomodel was voor de kalenders van Grolsch, foto’s die ook op reclamemiddelen als mupi’s werden afgebeeld. Deze toch al rondborstige dame, bekend uit de film ‘Flodder’, droeg op die foto’s decolletés die weinig of niets aan de verbeelding overlieten. Een aantal kapotgeslagen mupi’s met daaruit geroofde posters was het resultaat. Het verwondert mij nog altijd dat in die tijd het aantal verkeersongelukken niet een plotselinge significante stijging vertoonde.

  5. Frank Bikker

    Jona, heel goed dat je hier aandacht voor vraagt, maar vlak de wegpiraterij in “ons dorp” door alle verkeersdeelnemers ook niet uit, want dat is onrustbarend van onze toffe dorpsbewoners !

  6. Los van wat er er op die mupi’s vertoond wordt, ik wordt als automobilist vooral door het (zeer felle) licht afgeleid. Langs de snelweg staan soms ook van die metershoge, halve-voetbalvelden-grote borden die een licht uitstralen die de lampen van alle medeweggebruikers overstraalt. Niet prettig. Ik ben blij dat ik niet in jullie Durp woon.

  7. Maurits de Groot

    De mooiste plattegrond van Amsterdam die ik ooit heb gezien. Volgens mij woont Jona ergens in het broekje.

    Elke stad zou er enorm op vooruitgaan, in meerdere opzichten, wanneer alle reclameborden, ook bij bushaltes, zouden worden verwijderd. Ik werkte jaren in de reclame, maar ik heb altijd een hekel aan dat ‘straatmeubilair’ gehad.

  8. Roger Van Bever

    Jona, die twee tellen lijken mij erg weinig! De afleiding langs de wegen wordt steeds groter in Nederland, de wegen ‘veramerikaniseren’ steeds meer! Als je op de A12 van Utrecht richting Arnhem rijdt, wordt je aandacht voortdurend opgeëist door de neonreclames en de verlichting in de gebouwen zelf van de bedrijventerreinen die aan de snelweg liggen, vooral ter hoogte van Veenendaal, dat geleidelijk aan steeds meer als een overloopgebied van de Randstad functioneert. Als we terugkomen uit België hebben we het er iedere keer over. Dat betekent toch dat we dan minder op de weg letten. Soms vraag ik me of die verlichting van de bedrijven en de erbij horende neonlichtreclames de gewenste effecten op de verkoop van het betreffende product hebben! Misschien zijn de schadelijke bijwerkingen in termen van meer ongelukken voor de maatschappij wel groter dan het rendement voor de betreffende bedrijven. Maar ook in het Biblebelt-dorp waar wij wonen, zien we dezelfde verschijnselen als in Amsterdam, zij het op kleinere schaal. Maar je kent het marketing-principe: Frappez, frappez toujours. En met de neoliberale regering die we hebben zal daar weinig verandering in komen!

  9. Gerdein

    Heeft iemand enig idee om wat voor reclame voor welk product het hier zou gaan? Of is het een video en komt dat nog? Wat voor zin heeft reclame als je niet kunt zien waarover het gaat?
    Zoals hierboven al staat, het ergerlijkste is het scherpe licht.

  10. jan kroeze

    IK haalde op latere leeftijd pas m’n rijbewijs. En toen merkte ik pas echt goed hoe gevaarlijk fietsers zich gedragen, zoals ikzelf ook natuurlijk. Ben en op de fiets en in een auto veel beter op gaan letten.

  11. Ton Spamer

    Komend uit het Centraal Station en kijkend naar de slecht geklede en vies ruikende mierenhopen op weg naar de Dam is mijn eerste reactie: weg hier. Terug de trein in. Alles is beter dan dit. Het was het beste besluit van die dag en ik ben er sindsdien niet van teruggekomen.

Reacties zijn gesloten.