Vandaag een volkomen overbodig blogstukje, dus u leest verder op eigen risico. Het gaat over een idee dat ik ruim een kwart eeuw geleden had. Ergens begin jaren negentig – we hebben het over de moeilijk voorstelbare tijd vóór het internet – had ik het voornemen een tatoeage te laten zetten. Ik was in die tijd erg enthousiast over een LP van de Urban Dance Squad, Life ’n’ Perspectives of a Genuine Crossover en vooral over dat ene zinnetje dat het hedendaagse leven typeerde als een “jigsaw scene”. Dat stond ook op de LP-hoes: een wereldbol die bestond uit vier puzzelstukjes. Zie boven.
Ik herkende er wel wat in. Ook mijn wereld bestond (en bestaat) uit in elkaar grijpende subculturen. Een piepkleine schoudertatoeage bestaande uit een cirkel van vier gekleurde puzzelstukjes, dat leek me daarom wel wat. Het moest niet teveel op die elpee-hoes lijken, dus vier effen vlakjes in primaire kleuren, dat was wat het moest worden.
Het is er nooit van gekomen. Ik moest eerst sparen voor een nieuwe fiets en stelde de tatoeage uit tot na de aanschaf daarvan, maar in de tussentijd kwam het softwarepakket Microsoft Office op de markt. Het logo bestond uit vier puzzelstukjes in primaire kleuren. Wat een geluk dat ik die fiets eerst wilde hebben en eerst naar Thessaloniki wilde fietsen, want anders was ik voor eeuwig een reclamezuil geweest voor een Microsoftproduct.
Zoals ik al zei: een overbodig blogstukje.
Als u de LP overigens niet kent: hier te beluisteren. Ik had hem vorige week nog eens op, in CD-vorm dan, en het viel me op hoe energiek die muziek eigenlijk was. Dat is daar trouwens nog beter te horen.
Dit soort muziek (die volstrekt niet voor mij is) brengt een dierbare herinnering naar boven. Aan het begin van het millennium was rap en aanverwanten (sorry, geen zin om alle subgenres te identificeren) ook op mijn Surinaamse school populair. Na eerst visueel mijn voorliefde voor hardrock te hebben toegelicht (headbangen, luchtgitaar enz.) vertelde ik vervolgens wat rap is: muziek voor mensen die niet kunnen zingen (“boeoeoeoeoe!”). Dat sloot ik dan af met een al even energieke uitvoering van mijn eigen rap:
Ik houd van jou
en ik blijf je trouw
je ogen zijn blauw
maar je soep is flauw.
Hilariteit gegarandeerd. Uiteraard en precies volgens mijn bedoeling nam geen leerling mijn muzikale voorkeuren ooit nog serieus. Generatiekloven kunnen heel leuk zijn.
😂😂😂
Twijfel of uitstel is bij ingrijpende beslissingen (het zetten van je puzzeltatoeage) helemaal zo gek nog niet. Ik had begin deze eeuw het illustere idee om de halve grot van Lascaux op mijn rug te laten zetten als eerbetoon aan mijn directe voorvader de Cro- Magnon. Diverse vakantie in Frankrijk en Duitsland hadden we al gewijd aan grotschilderingen van de Cro-magnon tot met die van het Magdalénien. Ik twijfelde gelukkig over de te zetten schilderingen op mijn rug. Blijkt een aantal jaren later dat haplogroep R1b juist niet de Cro-Magnon waren, maar de hekkensluiters in de prehistorie. Niks geen schilderende voorouders dus. Een Kurganheuvel is veel passender!
De vakanties had ik overigens voor geen goud willen missen en de grotschilderingen zijn nog steeds even fascinerend.
Ook bij mij ontbreken de plakplaatjes …
Vrolijke voorjaarsgroet,
Leuk stukje. Ik vind de muziek van RATM er verdacht veel op lijken.
Weinig toe te voegen behalve: fantastische band, fantastisch album!
RATM zijn destijds geïnspireerd door deze Nederlandse crossovergroep 🙂
Leuk om dit album weer eens te beluisteren. Dank voor de tip, Jona!
Die moeilijk voorstelbare wereld voor internet…Ik heb sinds 2 dagen een erfstuk dat ik niet kon weigeren, een Huawei. Ik kan nu appen en zolang er maar Wi-Fi is kan ik altijd het internet op… (een bundel durf ik nog niet aan en is sowieso duurder). Mijn familie heeft me al in de app-groep ingelijfd, ik hoef niets meer te missen…Eigenlijk vind ik het heel eng. Tatoeages ook.
Jij met een tattoo, geweldig, je blijft me verbazen. Gelukkig heb je het niet gedaan. Ik heb er een, een kleintje, van 40 jaar terug. Geen spijt, dat is onzin, maar ik zou het niet weer doen.