Het is zondag en je hebt een afspraak met een vriendin die aan het andere einde van Amsterdam woont. Omdat het een mooie lenteavond is, hoef je geen jas meer aan. Je fietst dwars door de stad, waar het om een of andere reden minder druk is dan normaal. Je komt ter plaatse en belt aan. Een kinderstem klinkt door de luidspreker, een meisje doet de deur open. Je loopt de trap op, komt binnen en lacht om de gigantische bende speelgoed die ligt uitgespreid over de vloer.

Je hebt een boek bij je en de kleuter spelt de titel, benoemt de plaatjes en vertelt over haar eerste zwemdiploma en over haar kat (zie boven). De moeder maakt koffie. Je kletst wat over het werk, over vakantieplannen. Ibiza, de sprookjescamping, Cyprus. Het meisje bemoeit zich ermee, haalt herinneringen op aan haar vakantie in Cyprus. Je bent verbaasd want het moet drie jaar geleden zijn geweest. Jullie besluiten buiten te gaan ballen.

De bal rolt over het gras. Het meisje bedenkt complexe spelregels en smoest met haar moeder hoe ze jou kunnen verslaan. Als de regel is dat je de bal niet met je handen mag aanraken, trekken de moeder en de dochter hun schoenen uit, steken die aan hun handen en gooien toch met de bal. Zo verlies je het spel, waarvan je de regels nooit had doorgrond.

Het is acht uur. Het meisje moet naar bed. Ze verkleedt zich met een laken en speelt nog even voor spook. Terwijl zij haar tanden poetst, breng jij wat servies naar de keuken. De moeder stopt het meisje in, jij bladert in de woonkamer in een tijdschrift. Je drinkt nog een kop koffie met de moeder. Vol trots laat die het rapport van haar dochter zien: alleen maar voldoendes, redelijks en goeds, ondertekend door Meester Bart. Dan besluit je verder te gaan. Je kijkt even naar het meisje, dat nog wakker is en in een boek ligt te bladeren. Je neemt afscheid.

Je fietst naar huis. Het is rustig op de weg. Je ervaart een aloverweldigend gevoel van moeiteloosheid. Er is zoveel moois in de wereld. In de Rijksmuseumtunnel speelt een accordeonist een melancholiek liedje dat je herkent maar niet kunt plaatsen. Je besluit een biertje te gaan kopen in de avondwinkel en botst op de hoek van de Overtoom bijna op een brommer, maar je tegenligger lacht je toe. Lenteavonden als deze zouden eeuwig moeten duren.

Met een biertje in de tas kom je thuis. Je bedenkt dat het geluk soms zo totaal is dat het alles lijkt te omvatten. Je trekt je bier open en weet dat je er een blogstukje aan moet wijden. Om de ervaring voor altijd vast te leggen.

[En daarom is Methode op Maandag dus even uitgesteld.]

Deze blog is gratis, maar als u me wil steunen, koop dan een van mijn boeken, doe via Livius.nl een cursus of reis (bijvoorbeeld Cyprus), of doneer. U kunt de blog volgen via het Whatsapp-kanaal.