Zoals de trouwe lezers weten, werk ik momenteel aan een project om de duizenden digitale foto’s online te plaatsen die mijn zakenpartner en ik in de loop der jaren hebben gemaakt. Dat gebeurt in Leeuwarden. Omdat ik mijn energie en tijd daar maximaal wil inzetten, heb ik een huisje gehuurd en een comfortabel luchtbed neergelegd in Harlingen. Zo ben ik in drie kwartier van mijn huis op kantoor of weer terug. Veel meer dan slapen en douchen doe ik in Harlingen niet, maar ik heb er een keuken waar ik ook weleens iets kook.
Ik heb uit Amsterdam één lepel mee genomen. In alles het tegendeel van de lepel hierboven, die is opgegraven in Afendrika, op die lange landtong die zich in het noordoosten van Cyprus uitstrekt naar Iskenderun. Het voorwerpje, dat de vorm heeft van een meisje dat met een hoepel aan het zwemmen is, is te zien in het Cyprusmuseum in Nicosia. Het dateert uit de derde of tweede eeuw v.Chr.
Het is gemaakt van kalkalbast en dat is eigenlijk niet zo heel erg hygiënisch: je krijgt er de jus niet bepaald snel vanaf gewassen, om eens een simpel voorbeeld te geven. Als het even kon, gebruikten mensen in de Oudheid (net als wij) metalen eetgerei. U vindt het in elk museum en als u erover wil lezen, dan is er de terloopse opmerking van Possidius, die vertelt dat Augustinus, hoewel deze als monnik een sober leven leidde, at van zilveren lepels.
Ik vermoed eerlijk gezegd dat de Cypriotische lepel nooit of hoogst zelden is gebruikt: een siervoorwerp of misschien iets voor heel bijzondere gelegenheden.
[Dit was de 278e aflevering in mijn reeks museumstukken; een overzicht is hier.]
“in de loop der haren”
Hihi. Bijna Freudiaans.
Verbeterd
Als het al een lepel is — het materiaal leent zich er inderdaad niet voor, en een rechtshandige zou toch wel problemen met de soep krijgen… Het voorwerp is daarnaast nogal vreemd opgesteld. Moet de dame niet gewoon op haar zij liggen? Dan zou het best wel eens een elegant kommetje kunnen zijn geweest voor parfum, crème, of een geurig olietje.
Parfum was altijd olie of zalf. Parfum op alcoholbasis bestond toen nog niet. Ik denk dat zalf of olie snel zouden bederven in dit kommetje. het lijkt mij meer een schaaltje waar een dame haar ringen of haar oorbellen op kan leggen.
Anderzijds is het inderdaad net alsof het figuurtje iets uitgiet. Misschien toch olie, om in badwater te gieten.