In de zomer van 1969 verhuisden mijn ouders van Beneden-Leeuwen naar Apeldoorn. Ons nieuwe huis stond in de stadswijk Zevenhuizen, die nog volop in aanbouw was. De straat waar we woonden, was nog niet volledig geasfalteerd. Ik heb weleens eerder over die wijk geschreven: ze moest nog een eigen smoel krijgen.
De kleuterschool en de kerk waren een ruime kilometer verderop, de lagere school eveneens, maar uiteraard liepen we als kinderen enorme einden om. Er was immers nog zoveel te bekijken en te ontdekken. De middelbare school was op fietsafstand, eerst een dependance en later het hoofdgebouw aan de andere kant van de stad. Echte Apeldoorners zeiden overigens “het dorp”. Sommige echte Apeldoorners, vooral degenen die woonden in de buurt van het statige, toen nog mooi witte, paleis Het Loo, vierden Koninginnedag op 31 augustus, de verjaardag van Wilhelmina. Mijn ouders namen ons vaak mee voor wandelingen in het park achter het paleis.
Dat vond ik eerlijk gezegd maar niks. In een bos valt niet zoveel te beleven. Als je geluk hebt, schiet er een ree voor je langs. Dat is het wel zo’n beetje. Rust heb ik er nooit gevonden en ik vermoed dat ik een beetje lijk op mijn grootmoeder uit Amsterdam. Die was ooit eens voor haar gezondheid naar de natuur gestuurd maar knapte vooral af, waarop de behandelende artsen haar terugstuurden naar de stad.
Nee, dan de Deventerstraat! Bij de brug over het kanaal, waar ik wel duizend keer overheen moet zijn gegaan, had een arts zijn praktijk en daar was een papegaai in de tuin. Als ik nu mijn moeder ga opzoeken en er langs kom, kijk ik onwillekeurig toch even of het dier er nog zit, al weet ik dat het al vele jaren geleden moet zijn overleden.
Verderop langs de Deventerstraat zat een bloemenzaak met de prachtige naam Violet en nog wat verderop was de Coberco-melkfabriek, waar in mijn herinnering de hele dag door grote vrachtwagens kwamen af- en aanrijden. Nog wat verderop, als je de stad uitreed, opende later een Chinees restaurant. Het was niet het eerste Chinese restaurant in de wijk, maar buitenlands eten was destijds nog iets bijzonders.
Helemaal aan het einde was bij een ander restaurant, De Tol, een splitsing: rechtdoor naar Zutphen, linksaf naar de stad waarnaar de Deventerstraat was vernoemd. Hier begon je Apeldoorn uit te rijden. Aan de ene kant was nog wat nieuwbouw, aan de andere kant begonnen de weilanden. Zeker toen ik wat ouder werd, ben ik vaak verder gefietst, naar Deventer dus, omdat daar de Athenaeumbibliotheek was (en is), die wat beter was toegerust dan de Openbare Bibliotheek in Apeldoorn.
De Deventerstraat is nu een rustige weg. De melkfabriek is er niet langer, er zijn woonhuizen voor in de plaats gekomen. Het is niet meer de Deventerstraat van mijn jeugd en dat is ook helemaal niet erg. Die oude Deventerstraat, voor mij de echte, zit namelijk stevig in mijn geheugen: het was de weg waarover de grote wereld naar de nieuwbouwwijk kwam en waarover ik naar de grote wereld toe fietste. De Deventerstraat is de belofte dat je je ergens over zult gaan verbazen, dat er om elke hoek iets klaarligt om te worden ontdekt.
Ik wens u voor het nieuwe jaar veel verbazing, veel ontdekkingen, kortom: veel Deventerstraten.
Mooi. En ook jij het beste voor het nieuwe jaar, in Gelderland of Amsterdam of Friesland of Libanon. Of waar dan ook.
Leuk, daar heb ik van 1953 tot 1957 ook nog gewoond. Maar voor nu de beste wensen en een gezond en voorspoedig 2019. Hoop nog veel van je te lezen en te leren.
Wij zijn wel tegenpolen, voor mij is de natuur het mooiste wat er is. zoveel te zien, maar je moet het wel zien, horen en ruiken.
een goed nieuwjaar.
Voor mij ook. Verder de beste wensen voor alle mensen!
@antoinette en frans: Het aardige van een bos is dat je verschillende bomen ziet en je ze kan benoemen, probeer het eens. Verder heb je een kijker nodig om de vogels te determineren, als je ze niet kan zien, kan je ze horen, aan het geluid dat ze maken weet je wat er aanwezig is. Op deze manier kan je uren doorbrengen in een bos, een park enz.En natuurlijk ruiken, zoals antoinette zegt!
En natuurlijk dat je een prima 2019 mag krijgen met voor ons veel leeswerk.
Van een vriendin van ons hoor ik dat je ook de Zijderoute behandelt in een cursus en wel van noord naar zuid! Dat mag hier ook wel gezegd worden vind ik!
Mijn grootmoeder en tante Mies woonden op Deventerstraat 504. Dat is al bijna bij Teuge en dat stuk heb ik ook vaak gefietst, vanuit Ugchelen een heel eind, zeker als het regende.
De oudste zoon van de dokter met de papegaai zat bij mij in de klas op het gymnasium, maar Zevenhuizen was nog een landelijk gebied.
Zo heeft ieder zijn jeugdherinneringen. Toen 504 op Funda te koop stond heb ik er nog eens voor gestaan, maar het zag er anders uit dan ik me herinnerde, het geheugen is bedriegelijk.
Lees er Elizabeth Loftus maar eens op na.
Leuk, ik heb ook familie in Apeldoorn.
Wat betreft die papegaai – die dieren kunnen wel 70 worden…
“Ruim aangelegd met veel groen, een dozijn lagere scholen, een zwembad, een buurthuis, opbouwwerk, vijvers, een centraal park, een jongerencentrum en opvallend veel kerken.”
Opvallend veel kerken! Ik neem aan protestantse, maar dat zou ik graag van je vernemen. Wij wonen in Lunteren en de laatste 3 à 4 jaar zijn tussen Lunteren en Barneveld twee kolossale kerken gebouwd, met enorm grote, buiten de diensten hermetisch afgesloten parkeerplaatsen, met een capaciteit van iets minder dan 2000 duizend ‘gelovigen’. I.p.v. gebruik te maken van één kerk zijn het concurrenten – ik vermoed vanwege een verschil in een of ander vers in de Bijbel – en ze zijn gelegen op een afstand van ca. 100 m van elkaar.
In Lunteren zelf zijn er ook de laatste twee à drie jaar twee nieuwe protestantse kerken gebouwd met dezelfde capaciteit! De protestantse kerken zijn ‘booming’. Terzelfdertijd is de enige katholieke kerk in Lunteren ter ziele, door te weinig belangstelling (ook van ons).
In aanmerking genomen dat het RK-geloof al jaren achteruit gaat (in mijn ogen volkomen terecht!), is het voor mij een raadsel waarom het naar mijn mening obscurantistische protestantse geloof zo floreert.
Mijn vraag: ik hoef niet te weten of jij gelovig/ ongelovig bent of protestants of katholiek, maar waarom waren er zoveel nieuwe kerken in die wijk ‘in aanbouw’ aanwezig? Je noemt het zelf trouwens ‘opvallend veel’. Was dat een anticipatie op de geloofsrichting van de toekomstige bewoners?
Het hoorde in de jaren zestig, zeventig bij de Nederlandse stadsplanning. Je zag het al eerder, bij de aanleg van de polders. Dronten heeft nog steeds de toren van de katholieke kerk, die zelf is gesloopt. Apeldoorn was nogal protestants, al had het drie (mooie) katholieke kerken. Maar het is dus gewoon hoe in Nederland wijken werden aangelegd. Toen in Apeldoorn de wijk De Maten erbij kwam (eind jaren zeventig), bouwden ze één kerk voor drie soorten christenen, die dan ook “de drie ranken” heette, dus men gaat met de tijd mee.
Dan gaat Lunteren in tegen een landelijke trend, waar kerken juist gesloten en moskeeën geopend worden.
Dat is ook mijn indruk!
Ik ben totaal onbekend met Apeldoorn. Het beste (wat dat ook mag zijn) voor 2019.😒
“Naar de grote wereld fietsen.” Ja, die vreugdevolle tocht over de lange,statige Scheveningse Weg van het kneuterig vissersdorp naar de middelbare school in de Grote Stad! Ik denk vaak aan die tocht als ik de slaap probeer te vatten en het helpt.Ik wens jou in 2019 ook een goede nachtrust
toe!
Apeldoorn heeft een Deventerstraat. In Deventer is er geen Apeldoornsestraat, het is de Twelloseweg. Het zijn delen van de oude rijksstraatweg van Duitsland naar Het Westen.