Eind jaren tachtig werkte ik als schoonmaker in het Van Gogh-museum in Amsterdam. Elke ochtend ging ik met de stofzuiger over de verschillende verdiepingen en ik heb aan die dagelijkse rondwandeling door het museum in elk geval een lievelingsschilderij overgehouden (namelijk dit). Het aardige van het op zich geestdodende werk was dat er regelmatig VIPs waren die voor openingstijd het museum binnen mochten. Ik heb dus weleens een praatje gemaakt met de Indische onderminister van godsdienstzaken. Soms leidde de directeur, Ronald de Leeuw, de voorname gasten persoonlijk rond en dan hoorde ik allerlei aardige dingen over Vincent van Gogh.

Diens biografie ken ik niet zo goed, maar het oeuvre kan ik dromen. Dus was ik niet weinig verbaasd toen ik een tijdje geleden, fietsend van Venlo naar Eindhoven, in Nuenen ineens in een schilderij van Van Gogh belandde. U ziet het origineel hierboven en u ziet het schilderij hier. Even later was er dit origineel…

… waarvan u Van Goghs weergave daar vindt. Ik was, zoals u hebt begrepen, beland in het dorp waar de schilder heeft gewoond. Op het dorpsplein zag ik een standbeeld en er is in Nuenen ook een restaurantje met de goed-gevonden naam “De aardappeleters”.

[Omdat ik in Yerevan ben, publiceer ik een voorjaarsfeuilleton over toeristische dingen die ik tijdens fietstochtjes in Nederland heb gezien. Vandaag: Noord-Brabant.]

Deze blog is gratis, maar als u me wil steunen, koop dan een van mijn boeken, doe via Livius.nl een cursus of reis (bijvoorbeeld Cyprus), of doneer. U kunt de blog volgen via het Whatsapp-kanaal.