Fromm biedt zijn arrestanten – Olbricht, Von Stauffenberg, Mertz von Quirnheim, Von Haeften – de gelegenheid nog iets te schrijven. Ze krijgen een half uur, een half uur waarvan hij later zal verklaren dat hij met een snel samengestelde krijgsraad heeft gesproken over het lot van het viertal. Even voor middernacht keert hij terug en laat weten wat het vonnis is. Het zal de vier niet hebben verrast. Von Stauffenberg probeert nog één keer de schade in te perken: hij zegt als enige verantwoordelijk te zijn, de anderen hebben slechts zijn bevelen gevolgd. Fromm acht het geen antwoord waard.
Op de binnenplaats van het Bendlerblock staan auto’s geparkeerd om de executies bij te lichten bij het licht van de koplampen. Het executiepeloton doodt achtereenvolgens Olbricht, Von Stauffenberg, Von Haeften en Mertz von Quirnheim.
Hun lijken worden de volgende ochtend begraven naast de Matthäus-Kirche. Later zou Himmler ze laten opgraven en verbranden, opdat de as kon worden verstrooid en er geen graf zou zijn voor het viertal. Om Von Stauffenbergs hals vonden de grafdelvers een klein crucifix, het eerste cadeau dat hij ooit had gekregen van zijn echtgenote Nina.
Van de executies bestaan drie ooggetuigenverklaringen. Twee zeggen dat Von Stauffenbergs laatste woorden waren “Es lebe das geheiligte Deutschland!”, de derde meende te horen dat hij riep “Es lebe das geheime Deutschland!” Het eerste klinkt niet alsof Von Stauffenberg het kan hebben gezegd, want Duitsland was de laatste jaren niet bepaald geheiligd. Het geheime Duitsland was echter een herinnering aan zijn jeugd, aan Stefan George, en aan de eed die hij drie weken eerder had afgelegd.
Om één uur zendt de radio de nachtelijke toespraak uit van Adolf Hitler, die vertelt dat hij wil dat de Duitsers zijn stem hebben gehoord en weten dat hij in leven is en dat verder opmerkt dat het slechts “eine ganz kleine Clique” was geweest die vergeefs heeft geprobeerd hem te doden. Hij kondigt ook aan dat met de verraders zal worden afgerekend zoals nationaalsocialisten gewend zijn dat te doen.
[Daarover morgenochtend meer.]
Hij kan natuurlijk verwezen hebben naar zijn gedroomde Duitsland, dat hij wilde herstellen met de aanslag. Dan is ‘geheiligde’ wel plausibel.
In de film ‘Walküre’ spreekt Tom Cruise over ‘sacred’ Germany. Dat lijkt erg op ‘secret’. Geen idee of de scriptschrijver het erom gedaan heeft.
Klinkt mij ook veel logischer in de oren…”het geheime Duitsland” als ode aan zijn jeugd; lijkt me vergezocht ( maar ik was er niet bij natuurlijk…)
De scriptschrijvers hebben wel hun best gedaan. Veel locaties zijn authentiek, zoals het huis van Berthold von Stauffenberg en het Bendlerblock.
Thank you for this series!
Ik sluit me bij het witte hondje aan: dit was werkelijk een heel goede blog-serie! Op het puntje van mijn stoel gezeten. En het is altijd al zo goed… Je verwent ons, Jona!
Tijdens het lezen van alle afleveringen heb je toch een soort suffe hoop dat het goed afloopt met de aanslag en de staatsgreep. Onzinnig, want je weet de afloop al…..
Ja, wonderlijk is dat toch hè.
Hitlers toespraak vertaald op
http://tracesofwar.nl/articles/5298/Hitlers-radiotoespraak-over-de-moordaanslag-van-20-juli-1944-21-07-1944.htm (In de site Tracesofwar.nl is Go2Worldwar2 opgegaan).
Duitse Volksgenoten!
Ik weet niet hoe vaak inmiddels een aanslag op mij is beraamd en uitgevoerd. Wanneer ik vandaag tot U spreek, gebeurt dat om twee redenen:
1. Opdat U mijn stem hoort en weet dat ik zelf ongedeerd en gezond ben.
2. Opdat u ook meer te weten komt over een misdaad die ongeëvenaard is in de Duitse geschiedenis.
Een zeer kleine kliek van ambitieuze, gewetenloze, en tegelijkertijd onredelijke, crimineel-stomme officieren heeft een samenzwering beraamd om mij te elimineren en tegelijk met mij vrijwel de hele staf van de Duitse Wehrmachtsleiding uit te roeien. De bom, die werd gelegd door kolonel graaf von Stauffenberg, explodeerde twee meter aan mijn rechterkant. Het heeft een aantal van mijn hoog geachte medewerkers zwaar gewond, een van hen is overleden. Ikzelf ben volledig ongedeerd behalve enige zeer kleine schaafwonden, blauwe plekken of brandwonden. Ik beschouw het als een bevestiging van de opdracht van de Voorzienigheid om mijn levensdoel verder na te streven, zoals ik dat tot nu toe heb gedaan. Want ik kan het plechtig bekennen voor de hele natie dat ik vanaf de dag dat ik de Wilhelmstrasse binnenging maar één gedachte had: om mijn plicht te vervullen naar beste eer en geweten, en dat ik, sinds ik me realiseerde, dat de oorlog onvermijdelijk was en niet langer kon worden uitgesteld, dat ik sindsdien eigenlijk alleen voor mijn volk leefde in zorg, in werk en zorg, en in ontelbare dagen en slapeloze nachten!
In een uur waarin de Duitse legers zich in zware gevechten bevinden, is net als in Italië, nu ook in Duitsland een heel kleine groep ontstaan, die geloofde dat ze een dolk in onze rug konden stoten zoals in 1918. Maar deze keer hebben ze erg vergist. De bewering van die usurpatoren dat ik niet meer in leven zou zijn, wordt nu weerlegd op dit moment dat ik tot u spreek, mijn lieve volksgenoten. De kring van die usurpatoren is waarschijnlijk maar heel klein. Hij heeft niets te maken met de Duitse Wehrmacht en al helemaal niet met het Duitse leger. Het is een hele kleine bende van criminele elementen die nu meedogenloos worden uitgeroeid. Ik beveel daarom op dit moment:
1. Dat geen enkele burgerlijke instantie enig bevel mag aannemen van een dienst die deze usurpatoren zich aanmatigen.
2. Dat geen militaire autoriteit, geen commandant van een militaire eenheid, geen soldaat enige order van deze usurpatoren moet gehoorzamen, dat integendeel iedereen verplicht is ofwel de overbrenger van een dergelijke order dan wel de gever van een dergelijke order ofwel onmiddellijk te arresteren of hem in geval van verzet onmiddellijk te doden.
Om de orde definitief te herstellen, heb ik Reichsminister Himmler tot bevelhebber van het binnenlands leger benoemd. Ik heb kolonel-generaal Guderian bevolen in de generale staf plaats te nemen om de chef staf, die momenteel door ziekte is uitgevallen, te vervangen en een tweede beproefde leider van het oostfront tot zijn assistent benoemd.
In alle andere overheden van het Reich verandert er niets. Ik ben ervan overtuigd dat we met de afgang van deze zeer kleine kliek van verraders en samenzweerders eindelijk de sfeer scheppen in de achterhoede van ons vaderland die de strijders aan het front nodig hebben. Want het is onmogelijk dat vooraan honderdduizenden en miljoenen dappere mannen alles geven, terwijl thuis een zeer kleine groep van ambitieuze, ellendige wezens voortdurend probeert die houding te saboteren. Deze keer zullen we zo met ze afrekenen, zoals wij nationaalsocialisten gewend zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat elke respectabele officier, elke dappere soldaat, dat op dit uur zal begrijpen.
Welk noodlot Duitsland zou hebben getroffen, als de aanslag vandaag succes had gehad, dat kunnen misschien maar weinigen zich voorstellen. Ikzelf dank de Voorzienigheid en mijn Schepper niet omdat hij me heeft behouden – mijn leven bestaat alleen maar uit bezorgd zijn en uit werken voor mijn volk – maar, als ik hem dank, alleen omdat hij me de gelegenheid gaf om die zorgen te blijven dragen, om door te gaan met mijn werk, zo goed ik dat met mijn geweten en voor mijn geweten kan verantwoorden.
Elke Duitser, ongeacht wie hij mag zijn, heeft de plicht om meedogenloos die elementen tegemoet te treden, ze ofwel onmiddellijk te arresteren of, mochten ze zich op de een of andere manier verzetten, om ze zonder omhaal te doden. De bevelen aan alle troepen zijn uitgegeven. Ze zullen blindelings worden uitgevoerd, volgens de gehoorzaamheid die het Duitse leger kent.
Het doet me genoegen om vooral jullie, mijn oude wapenbroeders, weer met vreugde te begroeten omdat ik opnieuw het voorrecht kreeg om aan een lot te ontsnappen dat geen vreselijke dingen voor mij bevatte, maar dat verschrikkingen teweeg zou hebben gebracht voor het Duitse volk.
Ik zie daarin ook een vingerwijzing van de Voorzienigheid, dat ik mijn werk moet voortzetten en daarom zal ik het voortzetten!