Leven in een tijd van corona. In de winkels werden plastic schermen geplaatst. Mensen voerden van weerskanten van een straat gesprekken met elkaar. De horeca serveerde koffie to go. Kinderen kregen thuis les van hun ouders en mopperden dat die strenger waren dan de juf. De medisch-ethici zaten niet in het adressenbestand van de televisie en daarom nodigden de programmamakers Jort Kelder maar weer uit. De musea maakten online-tentoonstellingen.
We maakten grapjes over anderhalve meter afstand en die grapjes maakten we steeds minder. We hielden onze adem in als iemand al te dicht bij ons kwam. We keken naar de mooiste filmpjes. We deden cursussen op het internet. We vergaderden online. We deelden geliefde boeken. We raakten geïnteresseerd in statistieken waarvan we wisten dat ze eigenlijk niets zeiden.
Toen ik vrijwilligerswerk ging doen, bleken er meer vrijwilligers te zijn dan werk. Toen ik met een fiets in de trein stapte, werd ik door de conducteur voor toerist uitgescholden. Toen ik constateerde dat in Breukelen en Utrecht en Uithoorn meer mensen over straat gingen dan in Amsterdam, wist ik dat Amsterdammers hun stadscentrum al lang geleden waren gaan vermijden.
Omdat het rustiger was op straat, konden elektrische fietsen nu ook daar met raketsnelheid gaan. Van zwermen wielrenners had je buiten de stad minder last omdat ze de ruimte hadden. Een hardloper hield zijn pas even in om afstand te houden tot een voorbijganger.
Er waren speculaties over meer digitale surveillance en geschonden privacy. Er waren speculaties over het einde van het neoliberalisme. Er waren speculaties dat de mensheid nu eindelijk tot haar positieven zou komen. Trendwatchers zeiden dat ze het allemaal altijd al hadden geweten.
Ik weet niet wat er allemaal gaat komen maar ik wil een speculatie toevoegen die ik nog niet ben tegengekomen. Ooit was de agrarische sector belangrijk en woonden we verspreid over het platteland op boerderijen. Toen kwam de Industriële Revolutie en gingen we wonen in arbeiderswijken bij de fabrieken. Na de Tweede Wereldoorlog groeide de dienstensector en werden we forensen tussen vinexwijk en kantoor. We waren al op weg naar een netwerksamenleving, waarin we thuis werkten en de arbeidsgeografie er minder toe deed. Ik denk dat het corona-virus deze verspreiding van de arbeid zal versnellen.
Dan hoop ik wel dat deze versnelling deels teruggedraaid wordt want ik mis mijn collega’s dagelijks!
Een voorspelling van mijn kant:
De verwachting voor maandag 6 dec 2021:
Weer: lichtbewolkt, af en toe een bui 15 graden.
Virus: voor Noord Nederland verscherpt nabijheidsalarm, check de App! De uitbraak van COVID 20 in Suriname is volledig getraced.
Pollen: geen meldingen
UV: geen ozongat in nabijheid.
(Bij de weg: wat doet die aksimet moeiljk met aanmelden zeg)
Ik hink op twee gedachten. Enerzijds: er zullen nieuwe banden ontstaan tussen mensen. Ik herinner me hoe koningin Beatrix ooit in een kersttoespraak klaagde over toenemend isolement en het ontstaan van sociale media negeerde. Nu de sociale media tegen ons gebruikt kunnen worden, zie ik tijdens deze crisis online netwerken groeien van wederzijdse hulp.
Anderzijds: als mensen elkaar niet meer tegenkomen in de vanzelfsprekendheid van het kantoor, kan een kwaadwillende manager zijn personeel makkelijker tegen elkaar uitspelen. En een welwillende manager krijgt minder corrigerende feedback.
Het is ook gewoon de aard van het menselijk beestje om elkaar op te zoeken. Een anderhalve meter samenleving is onzin. Geen cafés, sportwedstrijden, festivals en vakanties meer? Voorlopig misschien niet, maar zodra het weer kan, gaat iedereen er weer opuit.
Kleine correctie: zodra mensen denken dat het weer kan. En dan zou er wel eens natuurlijke selectie kunnen optreden, waardoor de aard van het menselijk beestje verandert.
Ja, dat zagen we ook afgelopen weekend weer.
“… als mensen elkaar niet meer tegenkomen in de vanzelfsprekendheid van het kantoor …” — dan zal een Tinder goudgeld aan verdienen. Welkom in de 21e eeuw. Het Fin de Siècle is voorbij.
Het beste zou natuurlijk zijn als men gewoon vanaf de geboorte een eigen woonruimte kreeg toegewezen (zoals men nu op menig kantoor een cubicle krijgt) die men daarna nooit meer zou mogen verlaten. Naar werk, restaurants, voetbalstadions (voetbal is trouwens niet eens een echte sport, maar een vorm van corrupt amateurtoneel maar dit terzijde), bioscopen, cafés etc gaan om je te ergeren aan anderen is nergens voor nodig. Sartre was een volstrekte debiel, die als een verliefde bakvis achter iedere foute ideologie uit dec20e eeuw aanhuppelde, maar in één ding had hij gelijk; l’enfer c’est les autres. Dat zgn sociale leven is helemaal niet zo sociaal als men ons wil doen geloven. Eerder het tegenovergestelde, zou ik zeggen; denk maar aan alle uitgaansellende, ruzies, dronken automobilisten, moorden, ontrouw en verkrachtingen die het gevolg zijn van contact met de ander. Gewoon lekker altijd thuis blijven- reizen kun je ook in je hoofd door te lezen of via video kijken naar de plekken of gebouwen die je wilt bezoeken op je breedbeeldplasma. Is ook beter voor het milieu, nietwaar?
Ja, een dag zonder dronken in een auto te stappen om een een fietser ter vermoorden om daarna een willekeurige voorbijganger te verkrachten is voor mij een verloren dag. En het liefst voor het ontbijt. Ik heb psychologische steun nodig!
Is het vluchtelingen/immigratie probleem ook meteen opgelost.
Mijn voorspelling voor 2025;
“Waarom zijn we toen niet op vakantie geweest, dan?”
“Nou.. dat was in 2020, met die Corona, weet je nog? Alles was dicht!”
“God ja… Corona; da’s waar ook…”
“ nooit meer oorlog”
In tegendeel. Zie boven: de mensen kunnen makkelijker dan ooit tegen elkaar worden uitgespeeld.
Hoewel enkele Nederlandse politici de laatste tijd erg hun best hebben gedaan om Nederland in Italië impopulair te maken, is mijn voorspelling dat hun weinig gedrag effectief zal blijken te zijn en na de coronacrisis Amsterdam weer overspoeld zal worden met Italiaanse toeristen.
Ik vrees dat je gelijk gaat krijgen. Het is “il duro Zalm” ook niet gelukt ze weg te houden.
Eén troost is dat echt iederéén een hekel heeft aan Italiaanse toeristen. In Iran en Pakistan noemen ze hen “de Pathanen van Europa”.
En even serieus: ooit vond ik Italië een leuk land. Alles klopte er: het klimaat, het gevoel voor cultuur, het eten en drinken. Ik ben er wezen fietsen, schreef een boek over Rome. Maar er is iets geknapt en dat heeft te maken met Berlusconi. Een land dat zulke politici accepteert, boeide me niet.
Inmiddels reis ik naar landen die halfdictatoriaal en volledig corrupt zijn en wordt de halve wereld geregeerd door Berlusconi’s.
Ja, dat heb ik gehoord van verschillende lokale gidsen in Kenia: dat Italianen en Israëliërs de ergste toeristen zijn. Ik ben op safari geweest met een paar Italiaansen en ze waren inderdaad nogal veeleisend.
Overigens zullen gidsen ook zeggen dat Hollanders erg zijn. Ze zijn bot. Ik voel me in het delicate Libanon, waar ik graag kom, vaak een olifant in een porseleinkast. Duitsers en Fransen zijn geliefder.
Het is de Nederlander – want het zijn echt niet alleen Hollanders – die over de grens reist ten zeerste aan te rade deze botheid te compenseren. Zelfspot werkt vaak erg goed.
In sommige culturen kunnen mannen maar beter niet aan zelfspot doen want het komt over als nichterig en dus verwerpelijk. Of als aandachttrekkerij met de foute middelen.
Iets anders: een jaar of tien geleden sprak ik soms een Fin die hier een paar jaar zat voor zijn werk. Hij werd een beetje misselijk, vertelde hij een keer met een borrel op, van de indirectheid die hij kenmerkend vond voor, zoals hij dat uitdrukte, “jullie zuiderlingen”. Onze botheid was voor hem dus niet bot genoeg. Een leermoment.
Ik heb ook gemerkt hoe je ervaring van een land door de politiek veranderen kan. Vroeger had ik altijd een ironische maar wel zeer geïnteresseerde verstandhouding met de VS. Bij mijn laatste bezoek was dat veranderd in afkeer en verveling. Alsof ik naar een slechte ,karikaturale remake van een aardige,oude film zat te kijken.
Alle ellende in de wereld wordt veroorzaakt door mensen die niet thuis kunnen blijven.
Blaise Pascal 1623/1662
In de vertaling van Frank de Graaff (1997) , pag. 55: dat alle ellende van de mensen maar een oorzaak heeft, namelijk dat zij niet in staat zijn rustig in een kamer te blijven. @Pieter, heb jij een andere vertaling?
Gisteren boodschappen gedaan, we waren met z,n 4en, heerlijk rustig en geen gedrang. En verder, nog mooier zelfs, geen visite, geen mensen die je staande houden als je in een zo goed als leeg park een ommetje maakt.. Dit zijn tijden waarbij je rustig kan werken.
Ik ben eind jaren negentig als iemand met het aspergersyndroom (tegenwoordig hoogfunctionerend autisme) geclassificeerd. Toch ben ik doodsbang voor de ‘anderhalve meterssamenleving’, nog banger dan voor het virus. Paradoxaal?
Ja en dus geestig, zolang uw angst u niet overweldigt.
Angst is zeker een dingetje nu. ‘Aspies’ heb je in soorten en maten, wat ze gemeen hebben is dat het allemaal eigenwijze eigenheimers zijn, maar er zijn er genoeg die contact met anderen wel nodig hebben.
Beste heer Lendering, als het te confronterend is om te plaatsen, even goede vrienden.
Het is bekend dat de laatste 50 jaar de Nederlandse overheid steeds minder naar behoren functioneert. Het begon eigenlijk al in Engeland in de jaren ’40 met als uitsmijter de spoorwegstaking/hongerwinter in ’44. Niet gehinderd door kennis van zaken worden verregaande beslissingen genomen, die van een (gecreëerde) situatie een crisis maken.
Elk jaar is er een griepgolf (virusinfectie). De Mexicaanse griep was de eerste waar, dankzij de overheid, miljoenen aan verdiend is. De huidige virusinfectie vraagt aandacht, maar geen volledige verstoring van onze economie, temeer daar het aantal slachtoffers 20% van de griepslachtoffers uit 2018 en 2019 is. Zweden doet niet mee aan deze hysterie. Zonder maatregelen is het aantal overledenen daar niet gestegen. In geen enkel land trouwens.
De piek van week 13 in de C.B.S.-statistieken (https://www.cbs.nl/) wordt veroorzaakt door de toegevoegde kolom ‘bijschatting’ met 576 te verwachten overledenen. Deze cijfers zijn tot op heden niet bijgesteld. Zie het overzicht van alle Europese landen (https://www.euromomo.eu/).
Om geen gezichtsverlies te lijden rekt onze overheid deze situatie, om die dan langzaam onder haar leiding af te bouwen. Evenals na de economische crisis zal de overheid zichzelf voor haar geweldige prestatie stevige salarisverhogingen toebedelen. Het voortgezet onderwijs heeft deze al gekregen. De genereus te verlenen subsidies en leningen aan ons komen uit onze eigen portemonnee. Zzp-ers zijn kapot, ondernemingen failliet, huisuitzettingen, veel werkzoekenden. De collega’s zien elkaar in ieder geval nog bij het arbeidsbureau. Ondanks de overheid redden we ons ook hier weer uit.
Confronterend is het niet, maar of dit de aangewezen plek is om het te vertellen, dat weet ik niet.
Meneer Boers, hoe het ook zij met de wijsheid van de Nederlandse regering in Londen om in september 1944 de spoorwegstaking uit te roepen, wat volgde was een veel gecompliceerder verhaal, volgens Ingrid de Zwarte, De Hongerwinter, (Amsterdam 2019)
https://webwinkel.uitgeverijprometheus.nl/book/ingrid-de-zwarte
Dr Lou de Jong; Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog 1939-1945, deel 10a, eerste helft, spoorwegstaking, p371.
Sorry, ik bedoel Meneer Voets.
Ingrid de Zwarte bestrijdt niet dat de beslissing om de spoorwegstaking uit te roepen desastreuze gevolgen had
http://tijdschriftholland.nl/recensie-zwarte-hongerwinter/
In deze recensie wordt uitgelicht hoe complex het desondanks lag
https://sargasso.nl/de-honger-die-ons-vormde/