Mooie foto hè, hierboven. Dat vond een mevrouw uit Italië ook. Ze was een boek aan het maken over de geschiedenis van Perzië en wilde deze foto daarin graag gebruiken. Dus ze mailde me en ik stuurde haar het digitale bestand. Daarna nam ze nog wat andere foto’s af en uiteindelijk stuurde ik haar een factuur voor de tijd die ik had besteed aan het zoeken naar de bestanden. Niets ingewikkelds, geen groot bedrag. Iedereen tevreden.
Tot de bank me schreef.
Verdachte transactie
De bank had een betaalopdracht gekregen uit het buitenland en wilde wat informatie ontvangen. Het betrof namelijk een betaling met de vermelding “nine photos of several Persia-related themes”. Perzië! Iran! Hóógst verdacht natuurlijk. En dan gaat het ook nog om fotografie die maar een paar tientjes kost. Dat maakte dit tot een zéér verdachte transactie.
Wat er aan de hand was, staat hier beschreven. Het komt erop neer dat de bank met een reeks zoekwoorden digitaal speurt naar alles wat een verdachte transactie kan zijn. De aanname is daarbij dat mensen zulke betalingen zelf aangeven met woorden als “verkoop heroïne”, “Revolutionaire Garde” of “wapens”. Het systeem is absurd en iedereen weet het. Al zolang dit soort digitale sleepnetten worden geworpen, gebruikt iedereen met familie in Iran of met wetenschappelijke contacten trefwoorden als “bloemetjes”, “drop en pindakaas” of “Luxemburg”. Ofschoon ik geen ervaring heb op crimineel gebied, vermoed ik dat ook criminelen op deze manier het systeem ontwijken.
Hoe de politie crimineel geld wel moet opsporen weet ik ook niet, maar dit is in elk geval niet de manier. Het is overigens ook een van de methoden waarmee inlichtingendiensten informatie vergaren; ik heb weinig illusies dat deze blog wordt gevolgd omdat ik weleens schrijf over Iran, Soedan en Syrië.
Wie de onderliggende initiator
De bank stelde enkele in kreupel Nederlands gestelde vragen, zoals “Wie de onderliggende initiator en uiteindelijke begunstigde van de gelden?”
Je zou verder denken dat als een bank klanten lastigvalt met een vraag over een verdachte transactie, de bank het zo makkelijk mogelijk maakt een antwoord te geven; een invulformulier met envelop naar een antwoordnummer bijvoorbeeld. (Stel, er zou echt een serieuze kwestie te bespreken zijn, dan zou ik waarde hechten aan het briefgeheim.) Maar niets van dit alles. Om de antwoorden te mailen, moest ik de vragen nog overschrijven ook.
Merk op dat het antwoord op de vragen 4 en 5 al bekend was. De laatste vraag was welbeschouwd idioot:
Heeft de betaling direct of indirect belang bij Iran, Soedan, Syrië, Cuba, Noord-Korea of de Krim-regio van Oekraïne?
Ik zou niet weten hoe een betaling een belang kan hebben, direct of indirect. Aannemend dat dit de zoveelste kreupele formulering was, en dat het “Team Specials” van de “Afdeling Response” van mijn bank in feite wilde weten of Iran bij deze transactie belang had, is het antwoord natuurlijk volmondig ja. Educatie is het collectieve bezit van de mensheid en als de mensheid collectief verstandiger wordt, profiteert Iran daar indirect ook van mee. Doordat Italianen beter op de hoogte raken van de rijkdom van de Perzische cultuur, profiteert Iran zelfs direct.
Om energievretend gedoe met semi-geletterde bankiers te vermijden, heb ik dat antwoord niet gegeven. Ik had al eerder besloten weg te gaan bij de ING.
Gelukkig hebben ze bij de bank niet in de pupil van de speerdrager gekeken, waarin jij de échte, zeer geheime informatie op microfilmformaat in had verstopt…
Buiten dat kreeg ik laatstelijk niet de indruk dat de ING zich werkelijk veel gelegen liet liggen aan verdachte transacties- zeker niet als het Mexicaanse drugskartels of Oekraiense maffia betreft…
@ charles , volgens mij ging het om Russische geld van vrinden van de heer Putin. Niks Oekraïnsch maffiageld.
Waarschuwt ‹ De Bank › [ en al die andere ] niet regelmatig tegen phishingmails; kenmerk kreupel taalgebruik ? Ik frustreer dit soort kleutersystemen zoveel mogelijk door bij interne overboekingen tussen onze verschillende bankrekeningen uitsluitend omschrijvingen als ‹ immens geluk › en ‹ steeds toenemende welvaart › te hanteren.
Ik zie op Twitter dat je in Enschede bent geweest en heel erg dicht bij onze woonstee. Willem Wilmink is hier om de hoek geboren en woonde tot aan zijn verscheiden driehonderd meter verderop. Er is ook een schakelkastje met Harry Bannink erop, hier in de buurt. Die woonde twee straten de andere kant op.
Ik heb ook aan phishing gedacht, maar (a) het mailadres was van de ING en (b) Amsterdamse vrienden met Iraanse familiecontacten hebben hier vaker mee te maken.
“ik heb weinig illusies dat deze blog wordt gevolgd”
Dat is juist een goede zaak. Het kan alleen maar helpen als inlichtingendiensten wetenschappelijk verantwoorde informatie tot zich nemen over de landen die ze in de gaten moeten houden.
“Ik had al eerder besloten weg te gaan bij de ING.”
Beter laat dan nooit. Denk aan de recente afleveringen van Kassa. Ik ben weg sinds de ING de naam Postbank liet verdwijnen, volgens mijn onbetrouwbare geheugen nog een paar jaar eerder dan 2009. De reden is eenvoudig: bankieren vereist vertrouwen en dat heb ik niet in de ING. Het is ook met enig leedvermaak dat ik de schandalen volg.
Hmmm, dat leedvermaak onderschrijf ik. Ik heb het bankwezen ooit enige jaren via de achterdeur kunnen observeren; mijn toenmalige geliefde had een positie bij de Sparkasse (BRD); een redelijk brave bank voor kleine luiden. De dijenkletser vind ik nog steeds onze ‹ Jochem-bank › (ooit de -vrijwel- enige bank zonder beursnotering). Ik ben daar met slaande deuren vertrokken na het zoveelste schandaal, met als afscheidscadeau aan een financieel directeurtje een reclame-paraplu van het Amerikaanse ENRON :-]
ENRON moet zijn Arthur Andersen; hun accountants.
Een punt van zorg is dat een bank de rol van een opsporingsinstantie op zich neemt en dat terwijl je een zakelijke relatie met ze hebt. Dit soort taken horen bij de overheid te blijven. Vervelend is ook dat je zo min of meer gedwongen wordt om mee te werken. Je bent immers afhankelijk van de financiële diensten van de bank.
Exact.
De bank is wettelijk verplicht dit te doen. Ze hebben zelf geen intrinsiek belang om verdache transacties tegen te gaan.
Zou deze absurde eis van de ING te maken kunnen hebben met het feit dat alle banktransacties in Europa worden ‘gecontroleerd’ door de Verenigde Staten? Zelfs het kleine bedragen? En de vragenlijst laat wel zien wat ING wil uitstralen in één van haar commercials: “Waar je ook voor gaat, wij maken je bankzaken steeds slimmer”.
Dit lijkt mij een onderdeel van de Wet Witwassen en Financieren van Terrorisme. De ING is als financiële instellingen verplicht om signalen van verdachte transacties te onderzoeken.
In het geval van Jona schiet de maatregel het doel voorbij. Je zou verwachten dat transacties onder een bepaald grensbedrag eruit worden gefilterd.
Daarom worden tegenwoordig graph databases gebruikt. Als je denkt dat je ongemerkt geld kunt doorsluizen van A naar E via b, c en d, dan wordt dat gedetecteerd omdat de betalingen van A naar b, en van b naar c en van c naar d en van d naar E ook gedetecteerd worden. Zie bv neo4j. Krijgt Meneer Lendering vaak geld uit Iran toegestuurd via tussenstations? Hmm, eens even monitoren.
Meneer Lendering heeft nog nooit geld uit Iran gekregen.
Ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat Iran, net als Noord-Korea, op de lijst van terroristische landen staat van de USA. Er mag geen zaken worden gedaan met Iran door Amerikaanse bedrijven en omdat ING aan de Amerikaanse beurs is genoteerd, geldt dat ook voor ING. Trouwens ook voor ABN/Amro en RABO.
De manier waarop is natuurlijk erg knullig. Ze controleren waarschijnlijk het volledige betalingsverkeer op trefwoorden, zoals als Iran en Persia. Een algoritme van niks. Dan volgt er ook nog een net zo knullig vragenlijstje.
Handwerk, daar zit ING ook niet echt op te wachten maar wel eigen schuld want er zijn best wel betere oplossingen.
Daarnaast kan het ook nog dat Jona Lendering, met zijn vele Iraanse contacten, reizen en artikelen, op een lijst is beland van personen die in de gaten moeten worden gehouden.
Het zou zo maar kunnen dat ook de door mij betreurde Postbank hier last van zou hebben gehad. Vijftien jaar geleden of langer was hun aandeel in het betalingsverkeer nog veel groter dan ING nu en zouden ze er automatisch last van hebben gehad.
Zie het als de tol van de roem.
@Theo de Graaff
“want er zijn best wel betere oplossingen” As u die weet, kunt u het best contact opnemen met ING. De uitvoering van de wet witwassen ca kost ING handenvol geld en als u ING een slimmere methode aan de hand kunt doen bent u spekkoper. Ik kan u wel in contact brengen met iemand die u verder kan helpen. Als u die oplossingen niet kent rijst de vraag waarom u dit eigenlijk zegt
Weg bij de ING.
Om vals sentimentele reden komt het er maar niet van. De vier laatste cijfertjes van mijn bankrekening zijn nog steeds van mijn allereerste girorekening bij de “Gemeente Giro” van Amsterdam. Na de bruinpapieren loonzakjes kreeg ik nu hier mijn salaris gestort. De bekende blauwe bussen, schitterend vormgegeven. Waar ik nog een beetje op hoop is dat ING, na al die boetes, tot inkeer komt.Tja.
Theo de Graaff heeft het bij het rechte eind: het betreft hier landen die door de V.S. op de zwarte lijst zijn gezet en waarmee bijgevolg geen handelsbetrekkingen mogen gebeuren. Banken die zich hieraan niet houden en de door de V.S. geëiste info niet doorgeven worden op hun beurt door de V.S. op een zwarte lijst gezet en riskeren als zwaarste sanctie geen toegang meer te krijgen tot de markt in de V.S. Niet alleen ING moet zich hieraan houden, dit geldt voor alle banken, overstappen heeft dus geen zin. Bovenstaande is net zoals het verplicht is (door de V.S.) voor luchtvaartmaatschappijen om aan de V.S. alle info over vliegtuigpassagiers reeds vóór of bij het inschepen over te maken.
“overstappen heeft dus geen zin”
Jawel hoor. Kijk eens een paar recente afleveringen van Kassa terug en het is onmiddellijk duidelijk welke zin het heeft. Plus natuurlijk de corruptieschandalen van de laatste paar jaar.
Ook de 4 laatste cijfers van mijn ING rekening komen overeen met mijn rekening bij de Gemeente Giro. Ja, inderdaad sentiment, kom je niet van los. Ik vooral niet want het was ook mijn eerste werkgever. Innovatief bedrijf met de eerste geldautomaten in Nederland in 1973. Heb er zo’n mooie blauwe bus aan overgehouden. Maar voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over witwassen, althans niet direct.
‘(…) ik heb weinig illusies dat deze blog wordt gevolgd omdat ik weleens schrijf over Iran, Soedan en Syrië.’
Maar je gebruikt nog wel eens het woord ‘revolutie’. Als de algoritmes daar op aanslaan zitten ze bij de AIVD en de MIVD gelijk in de gordijnen… 😁
Hoe weet u dat…!?
Dat weet ik niet. Ik suggereer dat e-traffic door geheime diensten wordt gemonitord met algoritmes, maar bewijs heb ik daarvoor niet. Ik schreef wel ‘als’… Met een hele grote smile, dus u moet er niet zo zwaar aan tillen.
Overigens sta ik zelf te boek als ‘subversief element’ vanwege een akkefietje met defensie en aangezien ik ook nog wel eens het woord ‘revolutie’ last vallen, zou het mij niet verbazen als er ergens een belletje gaat rinkelen. Daar moet ik ook om lachen, hoor. Ik doe niemand kwaad.
https://www.aivd.nl/onderwerpen/hoe-komt-de-aivd-aan-zijn-inlichtingen
https://www.defensie.nl/organisatie/bestuursstaf/eenheden/mivd
Het was een soort grapje, meneer Duijf.
Ik heb overigens een zeer naast familielid met een verleden bij de inlichtingendiensten, zij het niet bij wat door betreffende altijd de ‘sectie stiekem’ genoemd werd – maar hij wist wel bijna alles…🤫
Ik hobby nog wel eens een beetje met de Krimoorlog. Probeer maar eens een boek over The Crimean War met Paypal te betalen. Uitleggen dat hier de Krimoorlog van 1853-1856 wordt bedoeld helpt niet 😉.