Morgen vijf maanden geleden, 14 december, was de dag waarop de musea ineens dicht moesten. Ik bleek die dag de laatste bezoeker van het Rijksmuseum van Oudheden te zijn. Of ik het allerlaatste kaartje van 2020 kocht weet ik niet, maar ik was zeker de laatste die vertrok. Ik heb dat laatste uurtje nog een wandeling gemaakt over alle afdelingen en foto’s gedeeld. U vindt ze met op Twitter #laatstebezoeker.
De musea waren in de voorgaande maanden open geweest. Alles ging via protocollen, alle bezoekers hielden keurig afstand. Als er een museaal super-spread-event is geweest, ben ik daarvan niet op de hoogte. Het is nogal anders dan wat ik op Koningsdag zag in het Vondelpark. Daar zijn dan ook zeventien clusters van besmettingen geconstateerd.
Terwijl 14 december het museum stiller en leger werd, bekroop me een naar gevoel. Ik was niet zomaar de laatste bezoeker, ik was de allerlaatste bezoeker. Er hing iets in de lucht dat me zei dat het museum nooit meer zou heropenen.
Die onwerkelijke ervaring was niet helemaal irreëel. Het kabinet moest immers ergens het geld vandaan halen nadat het de KLM miljarden had toegestopt. Het opheffen van de musea zou alleen maar logisch zijn. Gelukkig is er later nog wat geld voor de culturele sector gekomen.
Inmiddels zijn we dus vijf maanden na die dag in december. Er zijn sindsdien honderden miljoenen verspild aan nep-wetenschappelijk onderzoek. Terwijl sportscholen hun heropening al aankondigen – “het wordt een gekkenhuis” – wordt de heropening van de musea uitgesteld.
Ik zal de eerste zijn om te zeggen dat de culturele sector haar impopulariteit voor een fors deel aan zichzelf heeft te wijten. Cultuur is verschraald tot kunst. Kijk maar naar de ondertekenaars van deze brief: de meeste ondertekenaars komen van kunst-musea, terwijl driekwart van de musea niet aan kunst is gewijd. En cultuur gaat niet alleen om wat mooi is, maar ook om wat interessant is.
En misschien maak ik me daar nog wel het meeste zorgen om. Vroeg of laat zullen wel een paar musea open gaan. Maar ik vrees dat, afgezien van de doden die de laatste maanden zijn gevallen, kennisliefde het echte slachtoffer is. Het cultuurbeleid van dit kabinet is vooral anti-intellectueel. Waar zou de populariteit van pseudowetenschap toch vandaan komen?
Over de musea: ik zou willen dat ik het hier niet zo heel erg mee eens was.
ook helemaal eens. Zou het kabinet weten dat musea veel meer bezoekers trekken dan het betaald voetbal? En bovendien, de meeste bezoekers van musea zijn inmiddels ingeënt
British Museum
@britishmuseum
22 apr.
‘We’re planning to open our doors again from 17 May – we’re excited to welcome you back to the Museum!’
Een twitter van het British Museum. Let op de data. Wat zou ik graag willen dat Nederlandse musea dat ook kunnen zeggen. De laatste keer in het RMO was september vorig jaar met een twee meisjes van 6 en 9. en hun ouders. Alles bleek heel goed georganiseerd te zijn in het Museum. De meiden waren erg geïnteresseerd in de mummies. Nu willen ze nog wel een keer, of naar het Museon of naar Artis. Ik hoop maar dat we het dit jaar nog zullen meemaken.
Ik werd enige jaren geleden als toen 33 jarige archeoloog ‘ouderwets’ genoemd omdat ik bij een te maken tentoonstelling hamerde op de inhoud en niet alleen de vorm. Nee, alles moest ‘breed toegankelijk’ zijn. In de praktijk is dat helaas vaak: ‘dumbed down’…
Ja, als er iets taboe is, is het verdieping. Het is in de kern de reden waarom ik geen bestuurslid meer ben bij RomeinenNu. Het idee de Romeinen over het voetlicht te brengen is goed, maar het bleef beperkt tot de eerste lijn: de aandacht trekken.
Terwijl je sleuteldoelgroep bestaat uit mensen die de middelbare school wél hebben afgemaakt. Zij zijn immers degenen die je signaal kunnen versterken. Die mensen moet je verdieping bieden, een tweede lijn. Er was nooit een reden voor een volwassene die belangstelling kreeg voor de Romeinen om een tweede keer naar een Romeinenfestival te komen.
Het beleid is overal: snel veel mensen binnenhalen, geld verdienen. Kwaliteit leveren, de sleuteldoelgroep binnen halen, het publieke bewustzijn veranderen: het is nergens prioriteit.
Ironisch genoeg is het weghalen van verdieping juist een hele elitaire zet.
“Gelukkig is er later nog wat geld voor de culturele sector gekomen.”
Bij jullie in de Randstad, niet bij ons in het noorden. Dus hoezo gelukkig?
Zoals Ilja Leonard Pfeiffer deze week schreef in HP/De Tijd: hoe is het in hemelsnaam uit te leggen dat hoerenlopen minder gevaarlijk is dan theaterbezoek?