Een paar bomen ten zuiden van het Drentse dorp Valthe op wat bekendstaat als de Oosteres, met daar onder twee hunebedden in elkaars verlengde: hunebed D36 en hunebed D37 staan samen ook bekend als de Valther Tweeling. Dat klinkt poëtisch maar de waarheid is dat het niet echt een indrukwekkend stel is. Ze zijn, zoals Herman Clerinx het in Een paleis voor de doden verwoordt, eigenlijk tamelijk vervallen. In de Gids voor de hunebedden heeft Wijnand van der Sanden er ook niet heel veel over te vertellen.

Ze vallen ook al niet op door hun afmetingen. Het westelijke hunebed D36 is 9¾ meter lang en vier meter breed. Een middenmoter, zou je zeggen. Ooit heeft het een portaal gehad maar daarvan staat nog maar één steen. Het andere trechterbekergraf, het oostelijke hunebed D37, is met bijna 11½ aardig wat langer maar is ook wat smaller, namelijk 3¾ meter. Beide hunebedden liggen voor een groot deel in de grond, wat bijdraagt aan het weinig indrukwekkende uiterlijk.

Het terrein is opnieuw verkaveld en er is weinig te herkennen van de Kampervenen die even naar het zuidoosten begonnen. De Valtherbrug, die eeuwen na de hunebedden is gebouwd, voerde er overheen.

Clerinx vermeldt dat in 2012 per ongeluk een strook bij hunebed D37 is opgegraven. Het trechterbekeraardewerk lag in de omgeving, wat kan betekenen dat mensen hier hun doden bleven bijzetten maar eveneens kan betekenen dat het hunebed ooit geruimd is. We weten het niet. Ook zijn er, net als bij hunebed D32, verbrande stukken vuursteen aangetroffen.

Het meest bijzonder vind ik dat er mogelijk sporen zijn van bewoning, maar veel heb ik daarover niet kunnen ontdekken.

Meer weten over de Trechterbekercultuur?

1. Over dit hunebed: Wikipedia: D36 en D37, Hunebeddeninfo.nl en Hunebedden.nl
2. Het Hunebedcentrum in Borger, het Drents Museum in Assen en het Muzeeaquarium in Delfzijl

Google Earth: hier. Bezocht op 30 augustus 2020, fietsend van Veendam naar Emmen.