Laat ik met de deur in huis vallen. Ik heb de afgelopen twee jaar de Livius Nieuwsbrief gemaakt met groeiende weerzin. Immers, het vervaardigen van een maandelijks nieuwsoverzicht is leuker als je interessante dingen te melden krijgt. De DNA-revolutie is zo’n onderwerp. Tekstanalyse kan nooit meer hetzelfde zijn en onderzoek, opleidingen en overdracht kunnen veel gevarieerder, veelkleuriger, rijker worden. Het is alsof de betekenis niet doordringt, want in plaats van dit goede nieuws te brengen, houden de universiteiten een wedstrijd wie de minst inspirerende berichten de wereld in kan sturen. Dat ik zelden iets écht interessants te melden kreeg, maakte het opstellen van de Livius Nieuwsbrief dubieus. Het was de versterker van dubieuze signalen.
Minachting voor wetenschap
Het is moeilijk aan te geven wat het meest dubieus is. De competitie is dan ook fel. Is het dat de limes zijn kwaliteit almaar niet verbetert? Irritant is het zeker, want de smoezen om niet te hoeven professionaliseren zijn even voorspelbaar als onwaar. Is het de frivoliteit waarmee classici andere wetenschappen negeren? Is het de daardoor mogelijk gemaakte terugkeer van allang door historici weerlegde sjabloons? Zijn het de eindeloze overdrijvingen van de archeologen? Of is het dat oudhistorici zaken als nieuw presenteren die al bekend zijn?