Het leek een goed idee: Hollands glorie, dat ooit een enorme oplage had behaald en niet langer leverbaar was, actualiseren en opnieuw uitbrengen. Het trok, kort na de Fortuynrevolte, redelijk wat aandacht, maar het verkocht voor geen meter. Achteraf kun je honderden redenen verzinnen: we hadden bijvoorbeeld de titel moeten behouden waaronder het boekje vertrouwd is.

Het eigenlijke probleem was echter de analyse, waarmee ik geen vrienden maakte. Net als in Hollands glorie wees ik erop dat in de late twintigste eeuw een bestuursklasse is ontstaan die Angelsaksische modellen gebruikt, en zodoende breekt met de overlegcultuur. Wilders heeft daar sindsdien de woorden “elite” en “linkse kerk” populair voor gemaakt.

Dat de bestuurders de gewone mensen in de steek hebben gelaten is natuurlijk gewoon de analyse van Christopher Lasch; ik vind het jammer dat Wilders daaraan de islam toevoegt als voorbeeld van een door de elite genegeerd probleem. Zeker, Hollands glorie eindigde met dezelfde constatering, maar de ondergang van de planeet lijkt me een heel wat serieuzere kwestie.

Een synopsis van het boek is hier online. De Engelse vertaling is hier.