Fictie is om van te genieten, niet om hoogdravende studies aan te wijden. Wie De drie musketiers leest kan zich laten meeslepen door het avontuur, kan zich afvragen hoe je een bepaalde passage met behoud van gevoelswaarde kunt vertalen, en kan met een medelezer bomen over de vraag waarom de roman in vredesnaam deze titel heeft gekregen. Daaraan kun je plezier beleven en dat is genoeg.
Deze simpele waarheid heeft in de literatuurwetenschap niet altijd vanzelf gesproken. De zoektocht naar de auteursintentie en dergelijk fraais heeft lang geduurd, misschien – ik weet het niet – doordat de critici verlangden naar wetenschappelijke respectabiliteit en ze geen universitaire studierichting meer konden oprichten nadat ze zouden hebben erkend dat de lezer de baas is, dat er evenveel interpretaties als lezers zijn, en dat er dus weinig intersubjectiefs valt te falsifiëren of corroboreren.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.