De dood is gemeen. We kennen allemaal de ervaring dat we, zelfs na vele jaren, iets willen delen met iemand die er niet meer is. Ik had mijn mentor Jaap graag meegenomen naar Iran of Libanon. Op de bruiloft van een vriendin ontbrak haar moeder. Op de bruiloft van een vriend ontbrak zijn vader. En bijna niemand is in staat gemis adequaat te verwoorden.
Onze minister-president was niet echt in vorm toen hij eerder deze week namens ons allen de familie van prins Friso condoleerde. Theodor Holman wijdde er gisteren in Het Parool een van zijn beste columns aan. Niet dat Rutte kwaadwillend is, integendeel: hij deed zijn best, maar door te vertellen wat de nabestaanden van prins Friso doormaakten, haalde hij hun wonden eerder open dan dat hij hen troostte. Ik denk dat Holman gelijk heeft.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.