Tag: Herodotus

Een onvoltooid geschiedwerk

On door Jona LenderinginGeschiedenis, Klassieken, Oudheid4 reacties
Herodotos (Agora Museum, Athene)

Zou het kunnen bestaan, een boek over de Tweede Wereldoorlog dat begint met de Duitse eenwording van 1870 en eindigt in de winter van 1942/1943 met de slagen bij El Alamein, Stalingrad en Guadalcanal? Het lijkt vreemd, maar de keuze valt te verdedigen. In militaire zin was de oorlog beslist. Ook de contouren van de naoorlogse periode lagen vast, met het tekenen van het Atlantic Charter en de afspraken van Casablanca. De tijdgenoten wisten dat ook: het illegale Parool voorspelde op 28 mei 1943 dat koloniale rijken als Nederlands-Indië zouden worden opgedoekt, dat de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten na de oorlog oppermachtig zouden zijn en dat daarom een vorm van Europese samenwerking moest ontstaan waaraan ook Duitsland zou deelnemen.

Zo’n geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog zou dus kunnen bestaan, maar de meeste lezers zullen het idee hebben dat zo’n boek onvoltooid is. De oorlog was immers pas afgelopen toen Japan capituleerde. De krijgshistoricus zou dat toch ook moeten beschrijven, en liefst óók de oprichting van NAVO, COMECON en Raad van Europa. Ontbreken die zaken, dan zal de lezer zich afvragen of de historicus misschien voortijdig is overleden of – eigentijdser – door zijn subsidie heen was.

Lees verder “Een onvoltooid geschiedwerk” →

De farao en de dief

On door Jona LenderinginGeschiedenis, Klassieken, Oudheid7 reacties

farao2

Er was eens een koning, zo vertelt de Griekse onderzoeker Herodotos van Halikarnassos, en die heette Rampsinitos. Hij was onmetelijk rijk en bezat daarom een heus geldpakhuis. Hij wist echter niet dat de bouwmeester in een van de buitenmuren een steen had aangebracht die zonder veel moeite kon worden losgemaakt. Wie het wel wisten, waren de twee zonen van de bouwmeester, die zich verschillende keren aan ’s konings geld hielpen.

De farao zon op tegenmaatregelen en liet daarom klemmen plaatsen. Toen de twee inbrekers weer eens in het geldpakhuis waren, liep een van hen in de val – letterlijk – en omdat hij merkte dat hij er niet uit kon komen, vroeg hij zijn broer hem te onthoofden. De volgende ochtend zag Rampsinitos wat er was gebeurd, en omdat hij wist dat inbrekers doorgaans niet hoofdeloos zijn, concludeerde hij dat er nog een dief moest zijn.

Lees verder “De farao en de dief” →

Onbekende onbekenden

On door Jona LenderinginGeschiedenis, humaniora, Klassieken, Methodologie en theorie, Oudheid
De Amerikaanse dichter Donald Rumsfeld

Velen hebben de draak gestoken met de woorden die de Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld ooit wijdde aan de “known unknowns” en de “unknown unknowns”. Hij kreeg er zelfs een satirische prijs voor. Dat was hoogst onverdiend, en niet alleen omdat zijn uitspraak in feite een gedicht vormt:

The Unknown
As we know,
There are known knowns.
There are things we know we know.
We also know
There are known unknowns.
That is to say
We know there are some things
We do not know.
But there are also unknown unknowns,
The ones we don’t know
We don’t know.

Lees verder “Onbekende onbekenden” →

Een inktzwart mensbeeld

On door Jona LenderinginGeschiedenis, Klassieken, Literatuur, Oudheid
abydos1
Abydos

Ik was gisteren in Çanakkale, aan de Dardanellen in Turkije. Het heeft een mooi museum, wat de reden was van mijn bezoek; maar het is ook het antieke Abydos, de plaats waar de Perzische koning Xerxes in 480 v.Chr. overstak van Azië naar Europa. Hij had een van de grootste legers ter wereld opgebouwd, en dat vormde aanleiding tot enkele sombere bespiegelingen, die worden weergegeven door de Griekse onderzoeker Herodotos van Halikarnassos. Ik citeer het hier in de vertaling van Hein van Dolen:

Lees verder “Een inktzwart mensbeeld” →