Synesios (5): Bisschop

Kerk in Ptolemais (vermoedelijk te jong om die van Synesios te kunnen zijn)

[Dit is de laatste van vijf blogposts over Synesios van Kyrene. De eerste is hier.]

Wie alleen de brieven en preken zou kennen die Synesios, de onwillige bisschop van Ptolemais, schreef na zijn aanvaarding van het kerkelijke ambt, zou niet op het idee komen dat de auteur in zijn hart een heidense filosoof was. Zijn preken bevatten geen doctrinaire vergissingen of onorthodoxe beweringen. Ze zijn hooguit wat ongebruikelijk van opbouw. In een Paaspreek (Homilie 1) waarschuwt hij de gelovigen dat ze zich, nu de Vasten voorbij is, niet plotseling moeten overgeven aan excessief eten en dronkenschap, aangezien “dat het tegen de rede zou indruisen”. Er volgen nog wat bijbelse bewijsplaatsen, maar die wekken vooral de indruk van een gedachte-achteraf.

Lees verder “Synesios (5): Bisschop”

Synesios (4): Crisis

Een kerk of een tempel? De grens was rond 400 vloeiend. Mozaïek uit Qasr Libya.

[Dit is de vierde van vijf blogposts over Synesios van Kyrene. De eerste is hier.]

Aan deze jaren van oorlogsdreiging, gezinsgeluk en literaire activiteit kwam rond 409 een einde toen Theofilos Synesios uitnodigde bisschop te worden. Het is onduidelijk wat de patriarch van Alexandrië ertoe bracht deze niet bepaald overdreven vurige christen aan te stellen als bisschop. Zeker, het bisschopsambt vergde geen buitengewone spirituele gaven, maar dat wil niet zeggen dat iemand als Synesios een voor de hand liggende keuze was. De priesters en diakens moeten zich gepasseerd hebben gevoeld, en de gelovigen zullen verbaasd zijn geweest, want het was publiek geheim dat de kerkdrempels niet sleten van Synesios’ frequente bezoek.

Lees verder “Synesios (4): Crisis”