Ooit – het moet 1995 zijn geweest – leidde een vriendelijke pater mijn toenmalige geliefde en mij rond door de Romeinse catacomben. Hij wees een muurschildering aan waarop Christus en een heilige waren te zien. De wand was niet egaal, zodat Christus stond op een naar achteren buigend deel van de muur, terwijl de heilige iets naar voren leek te komen. De pater ontwaarde daarin een wonderschone theologie, namelijk dat Christus altijd een stapje terugdeed om mensen te laten schitteren.
Dat het meer had te maken met de oneffenheid van de wand, en niets meer was dan een leuk verzinsel, is helemaal niet erg. De pater maakte een pastoraal punt en de informatie die hij overdroeg sprak zijn toehoorders aan.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.