Dromedaris en kameel

Ploegende boer met dromedaris (museum van Bani Walid)

Het is vandaag wereldkamelendag. Of eigenlijk: World Camel Day, wat betekent dat we ook dromedarissen in het zonnetje zetten. En dat is terecht, want maar weinig dieren zijn nuttiger voor de mensheid dan een- en tweebulters. Ze kunnen een paar dagen zonder water, zodat je ermee kunt reizen door droge gebieden. Ook kunnen ze zware lasten dragen. Ze produceren melk, wol, mest en vlees. Ze kunnen worden gebruikt om te ploegen. Hun uitwerpselen zijn niet alleen goed als mest maar ook als brandstof. Voor ik in detail treed, nog even de verschillen.

  • Een dromedaris heeft één bult, lange ledematen en kort haar. Dit dier komt oorspronkelijk uit de woestijnen en de steppen van Arabië. (Tegenwoordig leeft het ook in Noord-Afrika.) Een dromedaris is ongeveer 300 cm lang; zijn hoogte is ongeveer 190-230 cm; zijn gewicht ligt tussen de 600 en 700 kilo.
  • Een kameel heeft korte ledematen. Het dier leefde ooit alleen in Baktrië, Sogdië en de Gobiwoestijn, die een landklimaat hebben. De twee bulten en het lange haar isoleren het dier tegen warmteverlies in de koude Centraal-Euraziatische winters. Hoewel de kameel ongeveer even groot en zwaar is als de dromedaris, kan hij zwaardere gewichten dragen.

Lees verder “Dromedaris en kameel”

Israël en Assyrië

De Zwarte Obelisk van Salmanaser (British Museum)
De Zwarte Obelisk van Šalmanasser (British Museum)

Ik schreef de laatste dagen enkele keren over de Assyrische expansie: hoe aan de Eufraat een paleis werd gebouwd met fresco’s, hoe Syrië ondanks een tegenslag bij Qarqar onder de voet werd gelopen, hoe allerlei steden werden gedwongen schatting te betalen. Damascus, de belangrijkste tegenstander, was de dans ontsprongen.

Sterker nog, het rolde er eigenlijk heel redelijk doorheen. Het had een gespannen relatie gehad met het koninkrijk Israël in het zuidwesten, hoewel beide landen zij aan zij hadden gevochten bij Qarqar. Onmiddellijk daarna, toen Assyrië bezig was om opstanden te dempen, was het tijd om oude rekeningen te vereffenen.

Lees verder “Israël en Assyrië”

Oorlog in Syrië

Tyrus betaalt tribuut aan Salmanasser III (British Museum)
Tyrus betaalt tribuut aan Salmanasser III (British Museum)

Eergisteren vertelde ik u over de opmars van de Assyriërs naar het westen: hoe ze een bruggenhoofd aan de Eufraat creëerden en daar een residentie inrichtten met mooie fresco’s. Ik bedacht dat ik al eens eerder aandacht aan de Assyrische aanwezigheid in Syrië had besteed, namelijk toen ik schreef over de lamassu uit het inmiddels geplunderde museum van Deir ez-Zor.

Ik liet u gisteren achter met een beschrijving van de wijze waarop een door Damascus geleide coalitie erin slaagde Šalmanasser III bij Qarqar tegen te houden, hoe deze enkele jaren bezig was om het gebied langs de Eufraat tot rust te brengen en hoe hij uiteindelijk twee van de elf coalitiestaten versloeg. Daarmee was in feite de buit binnen: via vazalvorsten beheerste Assyrië de weg naar het Middellandse Zee-gebied en de vruchtbare vlakte van de Orontes. Het tribuut zou goed zijn.
Lees verder “Oorlog in Syrië”

De slag bij Qarqar

De Kurkh-stèle (British Museum)
De Kurkh-stèle met het verslag van de slag bij Qarqar (British Museum, Londen)

Ik schreef gisteren over een Assyrisch fresco dat was gevonden in Tell Ahmar in Syrië. Ik vertelde toen hoe de Assyriërs hun macht uitbreidden naar het westen – Tell Ahmar viel in 865 v.Chr. – en dat het paleis waar deze schildering is opgegraven, een belangrijke schakel was in de Assyrische aanvoerlijnen. Vandaag het vervolg.

Het portret hierboven toont koning Šalmanasser III; het reliëf staat in het donker opgesteld (vandaar de zwakke foto) in het British Museum en staat bekend als de Kurkh-stèle. De afgebeelde vorst kwam zeven jaar na de val van Tell Ahmar, dus in 858, aan de macht. Het volgende jaar bereikte hij de Middellandse Zee, waar hij, zoals Mesopotamische veroveraars gewoon waren te doen, zijn wapens in zee waste en ging vissen. Toen hij er ook twee garnizoenen legde, was de leiders van de stadstaten in de Levant duidelijk dat de veroveraar niet van zins was dit gebied op te geven.

Lees verder “De slag bij Qarqar”