Ach ja, de VVD

vvd_logo

Ach ja, de VVD. Als zwevend kiezer heb ik ook weleens op die partij gestemd. Voor het stadsdeel. Ze maakte haar verkiezingsbeloften waar – het vuilnisprobleem werd inderdaad opgelost – en de keer daarna waren er weer andere partijen die mijn stem waard waren en dus zweefde ik verder.

Maar goed. Ik beschouw de VVD dus als een in principe normale partij. Het probleem is dat de grenzen van die normaalheid wel in zicht zijn. Mark Rutte begrijpt niet wat waarheid is en er is inmiddels een te lange reeks halve schandaaltjes en hele schandalen. Oké, een partij met een abonnement op de macht levert bovengemiddeld veel bewindslieden en heeft dus ook bovengemiddeld veel integriteitskwesties, maar het zijn er boven-bovengemiddeld veel. Als ik VVD-lid zou zijn raakte ik langzamerhand verontrust. Erg verontrust. Heel erg verontrust.

Lees verder “Ach ja, de VVD”

Wetenschappelijke zelfcensuur

 

Ik had niet verwacht dat het zou gebeuren, dat de Kamer zou meegaan met de motie van de VVD om de KNAW onderzoek te laten doen naar zelfcensuur in de wetenschap. De achterliggende aanname is dat in de wetenschap niet alle politieke geluiden zouden zijn vertegenwoordigd. Wie zo over wetenschap denkt – en een meerderheid in de Kamer lijkt die mening toegedaan – heeft niet begrepen wat wetenschap is.

Het is, zoals ik al eerder betoogde, een door een methode gecontroleerde zoektocht naar inzicht. Daarbij dient de methode ertoe om die queeste te structureren, persoonlijke voorkeuren te neutraliseren en allerlei misstanden (zoals zelfcensuur) te vermijden. Dat weet de VVD ook.

Dat ze deze malle motie indiende, lijkt bedoeld om publiciteit te genereren, wat in de aanloop naar de verkiezingen geen kwaad kan. Het leuke (voor de VVD althans) is dat de aantijging niet te weerleggen valt. Als de KNAW namelijk zegt “er is bij het gros van de wetenschappen niks aan de hand”, kan dat vrij snel worden afgedaan als een poging te verbergen dat er wel iets aan de hand is.

Lees verder “Wetenschappelijke zelfcensuur”

De VVD en de wetenschap

vvd_logo

De VVD heeft betere weken beleefd dan de vorige. En wat doen politici dan? Ze proberen de aandacht wat af te leiden. Dat lukte weliswaar niet, maar het is desondanks zinvol even te kijken naar de wijze waarop de VVD het probeerde: door te insinueren dat aan de universiteiten niet alle politieke stromingen evenveel aan het woord komen. De wetenschap is politiek te homogeen. U leest er hier meer over.

Eerlijk gezegd vind ik deze vraag veel verontrustender dan Ruttes zelfpresentatie als Wilders Light, de val van Van der Steur, Wybes’ problemen met de Belastingdienst en Ruttes inschatting dat het presidentschap van Trump niet zou leiden tot chaos. We zien nu namelijk dat de VVD niet goed begrijpt wat wetenschap is. Laat ik dus even wat eerstejaarsstof behandelen.

Lees verder “De VVD en de wetenschap”

Verkiezingprogramma’s

Dit plaatje heeft niets met verkiezingen te maken maar verkiezingen hebben wel alles te maken met haar toekomst.

De afgelopen twee weken heb ik de verkiezingsprogramma’s doorgelezen om te kijken wat de politieke partijen hadden te bieden aan mensen die, zoals ik, lijden aan ongeneeslijke liefde voor ons erfgoed en dan – in mijn geval – vooral de Oudheid. In dit stukje zal ik samenvatten waar de politieke partijen zoal aan denken, in een vervolg zal ik dan nog uitleggen wat volgens mij nodig is.

Wetenschap en politiek

Opvallend is, om te beginnen, dat de partijen meer mooie woorden wijden aan het belang van cultuur dan aan het belang van wetenschap. Vermoedelijk is dat omdat ze vinden dat het laatste vanzelf spreekt. Of vanzelf zou behoren te spreken. De consequentie is immers dat er ook met de wetenschap rekening wordt gehouden, en zoals iedereen weet heeft de politiek zich de laatste tijd weinig aangetrokken van wat bekend is over immigratie, klimaatverandering, slaapklinieken, obesitas en de opvang van mensen met psychische problemen.

Lees verder “Verkiezingprogramma’s”

VVD en PVV en de Oudheid

vvd_logo

Het is aannemelijk dat ook morgen in de wekelijkse peiling van Maurice de Hond de VVD en PVV de grootste partijen zullen zijn, met allebei zo’n zevenentwintig zetels. Het verkiezingsprogramma van de PVV past op één A4tje waarin onder meer valt te lezen dat er geen geld meer mag naar kunst. Dat is in elk geval duidelijke taal: de PVV heeft weinig op met het idee dat mensen zichzelf willen verwerkelijken en de wereld vorm geven. Als ik het goed begrijp wil de partij, uit angst voor de aanstormende islamitische horden, zelf de Europese beschaving alvast slopen, zodat ISIS het niet hoeft te doen.

De VVD ziet de dingen wat anders. Ze gaf in maart dit jaar aan dat ze een einde wilde maken aan studierichtingen zonder arbeidsmarktperspectief. Dat slaat niet uitsluitend, maar wel voor een belangrijk deel, op de humaniora. Sommige studies leveren je een baan op – Nederland kent weinig werkloze koreanisten of classici – maar helaas hebben veel letterenstudenten grote moeite werk te vinden in de sector waarvoor ze zijn opgeleid. Ze vallen na het afstuderen in een berucht zwart gat. De universiteiten claimen weleens dat letterenstudenten breed zijn gevormd en daardoor overal werk vinden, maar dat is, sinds in de jaren tachtig de studieduur werd gereduceerd tot vier jaar, niet langer waar. En zelfs al zou het waar zijn: een net-afgestudeerde die op dit moment de arbeidsmarkt betreedt, vindt geen werk omdat de werkgever liever iemand zal aannemen die wél werkervaring heeft. Ik zou anno 2016 niet graag afstuderen als oudhistoricus of archeoloog en kan alleen zeggen dat de VVD een reëel probleem agendeert.

Lees verder “VVD en PVV en de Oudheid”

Het lichaam als staatsbezit

We zijn de weg kwijt.

Nederland heeft een erkend onpraktisch en kostbaar systeem voor orgaandonatie, waarin mensen zich moeten laten registreren als donor. Waarom niet andersom? Waarom is niet iedereen automatisch donor, met een registratiesysteem voor de weinigen die er bezwaar tegen hebben? Niet alleen is dat eenvoudiger, er komen zo ook meer organen ter beschikking, waardoor de wachtlijsten korter kunnen.

Dat simpele systeem is wel eens voorgesteld. Ik denk dat het in 1994 is geweest. De kwestie speelde al een tijdje, en CDA-leider Elco Brinkman wilde – nogmaals: als ik het me goed herinner – instemmen met een voorstel om een systeem in te voeren waarin artsen zouden aannemen dat iemand donor was tenzij hij als niet-donor was geregistreerd.

Lees verder “Het lichaam als staatsbezit”