De man die u hierboven les ziet geven is prof.dr. Jones, een van de vermaardste Amerikaanse archeologen uit het interbellum. Het aardige is dat hij les geeft zoals ik het zelf ook het liefste doe: voor een schoolbord. Met een krijtje in de hand kan ik denken. De opzet van mijn boek Hannibal in de Alpen heb ik op een schoolbord ontworpen. Met zo’n modern wit kunststoffen bord en een stift zou het meer tijd hebben gekost.
Met een schoolbord en een krijtje kun je denken, met een whiteboard minder: u mag mij typeren als onderwijsnostalgicus. Ik zal het niet aanvechten. Ik pak mijn lessen inderdaad wat ouderwets aan. (Het afgelopen jaar heb ik precies één livestream-les verzorgd en dat was voldoende om te weten dat het gebrek aan interactie me niet ligt.) Dat gezegd zijnde, ik vermoed dat mijn observatie over krijtjes en schoolborden niet alleen maar nostalgie is of verbeelding. Ik kan zo tien mensen noemen die zeiden ook beter te kunnen denken met een krijtje dan met een stift in de hand.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.