Categorie: Dagelijks leven

Beiroet, één jaar later

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Midden-Oosten, Politiek33 reacties
(Cartoon Karele Mattar)

Als we de twee atoombommen op Japan buiten beschouwing laten, was de grootste ontploffing die ooit in een stad heeft plaatsgevonden de explosie die vorig jaar op 4 augustus aan het einde van de middag plaatsvond in Beiroet. Ze kostte 214 of 218 mensen het leven, verwondde ruim 7500 mensen, maakte 300.000 mensen dakloos, beschadigde talloze huizen en was tot op Cyprus te voelen. Tot op heden is niemand veroordeeld, is niemand berecht, is niemand gearresteerd. Toen onderzoeksrechter Fadi Sawan enkele voormalige ministers opriep voor verhoor, werd hij prompt van zijn taak ontheven.

Geen enkele minister heeft excuus gemaakt voor het krankzinnige gegeven dat er midden in een stad honderden tonnen ammoniumnitraat kon liggen opgeslagen. Nou ja, eigenlijk is het uitblijven van excuus zo vreemd niet. Politici die de straat op zouden zijn gegaan, waren hun leven niet zeker, want elke Libanees weet wie verantwoordelijk is: een bestuurlijke klasse die het land al jaren in gijzeling houdt.

Lees verder “Beiroet, één jaar later” →

Met een fiets in de trein

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering17 reacties
Wie niet van Brussel houdt is gek

De trein! Daar had ik al een tijdje niet over geschreven, hoewel dat toch de populairste stukjes zijn op deze blog. Ik zal u niet teleurstellen: hier is een nieuwe aflevering. Ik ging heen en weer naar Bergen. En ik nam een fiets mee.

Romeins Wallonië heeft, zoals u zich wellicht herinnert, mijn professionele belangstelling. Het idee was om om 11:28 te vertrekken vanaf Amsterdam-Zuid en dan op Schiphol over te stappen op de internationale trein naar Brussel. Daarvandaan wilde ik verder fietsen door het gebied van de Romeinse heerbaan en zo zou ik aan het begin van de avond Bergen bereiken.

De trein heen

Behalve dat de internationale trein tussen Schiphol en Rotterdam niet reed. En ik een gewone NS-trein naar Rotterdam moest nemen. Wat geen gevolgen had voor mijn trein naar Schiphol. Waar bleek dat de NS-treinen allemaal vertraagd waren. Zodat ik een boemel moest nemen naar Leiden. Waar ik kon overstappen op een trein naar Rotterdam. Waar ik gelukkig wel een plek vond in de internationale trein. Die vervolgens niet vertrok omdat er geen machinist was. Waarna er een reservemachinist kwam. Die de trein uiteindelijk naar Brussel reed. Ik had een goed boek bij me, dus mijn humeur bleef opperbest.

Lees verder “Met een fiets in de trein” →

Geliefd boek: Market Day in Provence

On door Huibert SchijfinCultuur, Dagelijks leven6 reacties

Voor mij zijn markten openbare ruimtes om te kijken, te ruiken, te proeven, te luisteren, een praatje te maken en natuurlijk ook om boodschappen te doen. Sommige markten in het buitenland heb ik in de loop der jaren zo vaak bezocht dat ik de dynamiek van die markten goed ken. Op de Turkenmarkt, zoals hij in de Berlijnse volksmond heet, in Kreuzberg was er bijvoorbeeld altijd een groot aanbod van Turks brood waar ook niet-Turkse Berlijners gretig op afkwamen. Tegenwoordig zijn er veel stoffen in de aanbieding. De drukke Parijse markt in Belleville is maar weinig veranderd. Londen kende een morsige markt in de wijk Brixton met Afrikaanse en Caribische groenten, fruit en vis, soms werden alleen de koppen aangeboden. De vele slagers rondom de markt verkopen uitsluitend halalvlees. De laatste keer dat ik er was zag de markt er opgepoetst uit met een onveranderd aanbod.

Een belangrijke bron van inspiratie bij mijn bezoeken aan markten is altijd het boek dat de Franse antropologe Michèle de la Pradelle (1944-2004) publiceerde over een vrijdagmarkt in een Franse provinciestad. In het Frans verscheen het in 1996, en in 2006 werd de bewerkte, Engels vertaling als Market Day in Provence gepubliceerd. Het boek bevat subtiele observaties en interpretaties van marktgedrag.

Lees verder “Geliefd boek: Market Day in Provence” →

Geliefd boek: Brutopia

On door Huibert SchijfinCultuur, Dagelijks leven, Literatuur, Toerisme10 reacties

Na de satirische roman Die Hauptstadt van de Oostenrijker Robert Menasse als geliefd boek, alweer een tijdje geleden, dit keer de Belgische schrijver Pascal Verbeken (1965) met Brutopia. De dromen van Brussel (2019).

Ik heb Pascal Verbeken (1965) ontdekt door zijn boek Arm Wallonië. Een reis door het beloofde land (2014), een knappe mengeling van citaten uit negentiende-eeuwse rapportages, bijvoorbeeld over de touwslagers van Hamme, en hedendaagse observaties. In de negentiende-eeuw was Vlaanderen een arme regio, terwijl Wallonië een welvarende, industriële samenleving was. Nu is Vlaanderen welvarend en kent Wallonië veel verpaupering. De machtsbalans tussen de beide regio’s is omgeslagen. Brutopia is het vervolg op Arm Wallonië. Het is zeker mogelijk sommige beschreven bouwwerken of buurten te bezoeken, maar het is beslist geen toeristische reisgids. Verbeken beschrijft idealisten en idealen in Brussel.

Lees verder “Geliefd boek: Brutopia” →

Bij ons in het dorp (21)

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven6 reacties

Ik zou mezelf graag verbeelden dat het blogje eerder deze week iets heeft uitgehaald. Ik attendeerde er toen op dat de gemeente Amsterdam wel érg gemakkelijk de verantwoordelijkheid voor het schoon houden van de openbare ruimte, wat de vuilnisophaaldienst professioneler en hygiënischer kan doen dan wie ook, neerlegt bij de burger. Ik kreeg wat bijval maar ik denk niet dat het blogje ten stadhuize gelezen is. De gemeente is echter wel in actie gekomen, dus laat ik tegenover mijn Mokums gemopper ook een compliment plaatsen.

De bovenstaande puinhoop was hoe het er vanmorgen uitzag. Dit keer reageerde de gemeente wel op een melding openbare ruimte. Een kleine drie uur gebeurde dit:

Lees verder “Bij ons in het dorp (21)” →

Bij ons in het dorp (20)

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven13 reacties
Bij de Amstel

Ik pendel tussen twee Amsterdamse stadsdelen: Oud-West en Buitenveldert. Het laatste is een wijk vol expats, die er voor veel geld een gemeubileerd huis huren, daar een paar maanden verblijven en weer vertrekken. De fiets die ze ooit optimistisch aanschaften, laten ze achter in het rek. De rekken staan hier dus vol verweesde fietsen. Omdat vuilnis hier sowieso te weinig wordt opgehaald, ziet het er vaak verloederd uit.

Als je de gemeente erop attendeert dat ze de metalen krengen weg moet halen omdat gewone fietsers hun vervoermiddel slecht kunnen stallen, gebeurt er niets. Je stuurt een tweede melding, met extra foto’s, en vraagt of ze, zoals in Oud-West, stickers willen plakken met een waarschuwing dat de achtergelaten fietsen over drie weken zullen worden weggehaald. Er gebeurt opnieuw niets. Je mailt voor de derde keer en verneemt dat de gemeente de komende maanden iets wil gaan ondernemen, maar alleen iets kan doen

mits het wrakken zijn, anders kunnen we er helaas niks mee. Dit houdt in, dat een fiets minimaal 3 gebreken moet hebben voordat wij hem mogen verwijderen.

Lees verder “Bij ons in het dorp (20)” →

Bij ons in het dorp (19)

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven6 reacties

Ambtenaren die niets doen: het is niet alleen uitgesproken flauw zulke voorspelbare grappen te maken, het is ook simpelweg niet waar. Ambtenaren werken doorgaans net zo hard als andere mensen. Of harder. Zoals de man of vrouw die een bord moest neerzetten dat de fietsen zouden worden verwijderd van wat bekendstaat als Brug 108.

Ik vermoed dat de ambtenaar die Brug 108 opvrolijkte met deze gele borden  dezelfde is die zulke borden plaatste op het WG-terrein. Iemand die best hard werkt dus, maar zijn energie niet heel handig richt.

Bij ons in het dorp (18)

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven7 reacties
Zuidtangent

Bij ons in het dorp is de gemeente zó zorgzaam dat ze mensen waarschuwt voor niet-bestaande risico’s. Er is op dit fietspad geen paal in het wegdek te bekennen. En zo te zien was dat in 2016, toen deze foto werd gemaakt, ook al zo.

Ik weet dat de gemeente een jaar of wat geleden heeft besloten om eens wat palen uit de diverse fietspaden weg te halen, want er gebeurden teveel ongelukken en ze dienden eigenlijk nergens toe. Iets zegt me dat ze daar aan de Zuidtangent wel dat lelijke obstakel hebben verwijderd maar vergeten zijn het bord mee te nemen.

Dag Jeanna

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven3 reacties

Ga naar de ruïne van een Grieks of Romeins stadion, blijf even zitten en je zult zien dat er mensen zijn die besluiten tot een hardloopwedstrijdje. Logisch, daar zijn die dingen voor gebouwd. Meestal zijn de atleten scholieren of studenten maar soms rent er iemand bij die jong van geest is gebleven. Zoals Jeanna van Wijnkoop hierboven, vrolijk hollend door het stadion van Kourion op Cyprus.

Ze is dinsdagmiddag te midden van vrienden overleden nadat ze al een tijdje ziek was. Ik was de dag ervoor nog op visite geweest en hoewel ik wist dat het de laatste keer was dat we elkaar zagen, zag ze er beter uit dan de keer ervoor. Toen ik het opmerkte, zei ze dat het dankzij een bepaald medicijn iets beter ging. Ik vermoed dat als het slechter zou zijn gegaan, ze het niet snel zou hebben gezegd, want ze had niet de gewoonte te mopperen.

Lees verder “Dag Jeanna” →

Over Duitsers en over Nederlandse fietsen (en het is geen grap)

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven30 reacties

Ik had vorige week een wonderlijke ervaring in de Amsterdamse Raadhuisstraat. Dat is een van de gevaarlijkste plekken in Amsterdam. De foto op Google Earth toont een lege straat, maar het is er doorgaans loeidruk en je hebt als fietser geen overzicht. Het helpt niet dat je niet normaal, zoals je intuïtief zou doen, rechtdoor kunt rijden richting Paleis, maar dat een of andere verkeersarchitect meent dat het beter is als je een onlogische en onoverzichtelijke omweg maakt. Op deze foto zie je het punt waar een fietser rechtsaf moet (waar de weg opgebroken is). Ergens verderop moet je dan links en daarna nog eens, waarna je komt waar je wilt zijn.

Dit is een van de meest contraïntuïtieve verkeerssituaties in een stad die rijk is aan contraïntuïtieve verkeerssituaties. Maar het kan nog erger, want het stikt hier van de toeristen.

Lees verder “Over Duitsers en over Nederlandse fietsen (en het is geen grap)” →