Het was in elk geval eergisteren nat en glad; ik maakte een lelijke valpartij. Voor vanavond is regen voorspeld.
Categorie: Dagelijks leven
Bij ons in het dorp (10)
Wegwerkzaamheden vinden vaak ’s nachts plaats, als er weinig verkeer is. Dat heeft veel voordelen en een paar nadelen. Met die laatste maakte ik gisteren nogal hardhandig kennis, al was het meer een combinatie van factoren dan dat het alleen kwam door de wegwerkzaamheden.
Maar goed, ze zijn aan het einde van de Westerstraat de Marnixstraat aan het verbeteren. Als je de eerste straat uit komt fietsen, krijg je een soort omleiding waarbij je een stukje over de stoep moet rijden. Niks aan de hand. Helaas had het gisteren geregend en was de weg glad. En helaas was de afrit van de stoep wat onregelmatig. En helaas slipte ik over het natte asfalt. En helaas ligt er in de Marnixstraat een trambaan. Zodat mijn voorwiel in de sleuf van de rail raakte en over de kop sloeg.
Wild geraas
Zes arrestaties wegens openlijke geweldpleging en het roepen van racistische leuzen: om je dood te schamen. De ikoon hierboven leek me vandaag wel betekenisvol. Voor het overige verwijs ik naar de Nieuwe Catechismus van Sint-Nikolaas, die u sowieso moet lezen.
Argus
Ik heb op deze plek al een paar keer lekker zitten mopperen op het gebrek aan inhoud van de weekendkranten. Ik meen daar elke letter van: ooit kon ik op zaterdag urenlang zitten lezen in de kranten, nu heb ik ze allemaal vrij snel uit. Dat laat onverlet dat die mopperstukjes, oprecht als ze zijn, eigenlijk ook redelijk futiel zijn. De aloude taak van de krant, informeren over het nieuws, is overgenomen door het internet en de kranten doen tegenwoordig wat vroeger werd gedaan door tijdschriften. Dat zal niet meer veranderen, zoals ook de tijd niet terugkomt waarop kranten diverse edities per dag uitbrachten om het alleractueelste nieuws te kunnen bieden.
Na mijn laatste mopperblog werd ik van twee of drie kanten tegelijk gewezen op Argus. Op de website typeren de hoofdredacteuren het als
een smakelijke opiniekrant, zo’n blad dat we zelf graag zouden lezen, ingaand op het nieuws, maar ook met al dan niet actuele grotere verhalen waar het schrijfplezier vanaf spat.
En verrek, het klopt, al is het natuurlijk geen echte krant maar een twee keer per maand verschijnend tijdschrift dat zich heeft vermomd als krant. De charme ligt er voor een deel in dat Argus eigenlijk van alles wat biedt: nu eens serieus, dan weer ironisch, dan weer verontwaardigd, dan weer volkomen onzin (zoals de constatering dat als we een tatoeage-vrij Nederlands elftal willen, de voorhoede wat problematisch zal zijn). Een mixed bag die desondanks een eenheid vormt.
Allerzielen
Een dorpje in Noord-Brabant. Een zomeravond met zacht licht. Een bescheiden raadhuis, de onvermijdelijke lindebomen, een bakkerij, een muziekkoepel en een café. Op het terras zitten wat mannen luidkeels te brallen over voetbalwijven. In gedachten vraag ik me af hoeveel fictie er eigenlijk zit in “New Kids on the Block”, maar ik negeer mijn ergernis en probeer wat aantekeningen uit te werken op de laptop die opengeslagen staat naast mijn saté.
Ik vraag de eigenaar van het café om een wificode, die blijkt te bestaan uit een meisjesnaam en een datum van twee jaar geleden. “De geboortedatum van uw dochter?” informeer ik, alvast blij om het jonge geluk. De man schudt het hoofd: het is de sterfdag van zijn echtgenote.
Kolere.
Hij is niet veel jonger dan ik, of misschien net zo oud, maar in elk geval al weduwnaar. Ik brom iets van “Ze moet jong zijn geweest toen ze overleed. Wat verschrikkelijk.”
Jarig
Vandaag ben ik jarig en daarom even een wat persoonlijker stukje dan gewoonlijk. Een stukje over noodzakelijk werk, effectieve bezigheden en urgente klussen. Een stukje over werkzaamheden die niet afkomen en over mensen die ik moet teleurstellen. Een stukje vooral voor de volgers van deze blog die mail stuurden en geen antwoord kregen.
Zoals iedereen heb ik een baan. Ik verzorg bijvoorbeeld cursussen en reizen. Voor die cursussen ben ik eigenlijk voortdurend onderweg, want ik verzorg ze vaak buiten Amsterdam. U zou dit het noodzakelijke werk kunnen noemen: de schoorsteen moet roken. Dankzij een aardige zakenpartner en een netwerk van vrijwilligers loopt dit alles heel redelijk. En ik heb er plezier in, dat is ook fijn.
Daarnaast zijn er de effectieve bezigheden, waarbij ik heel veel mensen iets kan tonen over de oude wereld. Deze blog is daarvan het duidelijkste voorbeeld, maar verder zijn er de Livius.org-website en het fotoproject deze zomer. Hoewel ik zo de meeste mensen bereik en deze bezigheden dus het nuttigst zijn, blijft het doorgaans onbezoldigd. Het komt daarom ná het noodzakelijke werk. Wat welbeschouwd een hobby is, moet wijken voor kostwinning. De herziening van de Livius.org-website en de filmpjes die ik maak zijn daardoor projecten van de lange adem.
Noach-mineraalwater
Tous les méchants sont buveurs d’eau; c’est bien prouvé par le déluge.
