Libanees dagboek: de Bekaavallei

On mei 9, 2022mei 10, 2022 door Jona LenderinginDagelijks leven, Midden-Oosten, Toerisme3 reacties

Drie jaar geleden toonde de Bekaa-vallei nog allerlei soorten akkerbouw en veeteelt, maar inmiddels zijn er alleen graanvelden. Een monocultuur. Door de enorme economische crisis heeft Libanon de valuta niet meer om voedsel te importeren en het land schakelt steeds meer over op de productie van het eigen eten. Dat betekent dat het geen agrarische producten heeft om te exporteren, wat weer betekent dat er geen vreemde valuta binnenkomen, zodat het aanschaffen van buitenlandse producten lastig wordt.

Baalbek

Enfin. We reden naar Baalbek, waar een van de grootste tempelcomplexen uit de oude wereld is te zien. Dit was de vrije dag in mijn programma, dat verder toch vooral om Byblos draait. Er waren in Baalbek weinig toeristen en degenen die we zagen, waren allemaal jonge Libanezen, afgewisseld met een fotograaf die een kapiteel vanuit alle mogelijke en onmogelijke hoeken stond te fotograferen. Een archeoloog dus, die werkte aan AutoCad-data.

Lees verder “Libanees dagboek: de Bekaavallei” →

Libanees dagboek: Byblos

On mei 6, 2022mei 7, 2022 door Jona LenderinginArcheologie, Dagelijks leven, Levant, Toerisme4 reacties

De tweede dag in Libanon volgde op de tweede nacht in dat land – en wat heb ik slecht geslapen. De oorzaak daarvan was de generator naast onze kamer. Slecht uitgerust begonnen we aan de dag, maar dat mocht de pret niet drukken van het weerzien met Françoise en Elie, over wie ik al eens eerder heb geschreven. Er viel een hoop bij te praten. De rit naar Jbeil, het antieke Byblos, vloog voorbij.

Byblos

Waarom Byblos? Ik schreef al dat het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden een expositie over de antieke havenstad organiseert. Er waren al eerder exposities over bijvoorbeeld Petra, Karthago en Nineveh. Je zou Dorestad, dat onderdeel is van de vaste collectie, kunnen toevoegen aan dit rijtje. Byblos illustreert hierbij hoe lastig het concept stad is, want het gaat om een haven met tempels en een paleis. We kennen ook de koninklijke graven en de graven van de aristocratische families. De huizen van de gewone mensen zijn echter slecht bekend, terwijl er vissers, boeren, houthakkers en stuwadoors moeten zijn geweest.

Lees verder “Libanees dagboek: Byblos” →

Libanees dagboek: Beiroet

On mei 5, 2022mei 6, 2022 door Jona LenderinginDagelijks leven, Midden-Oosten, Toerisme3 reacties

Terwijl u van Marseille-Feyenoord zit te genieten, zit ik op een hotelkamer in Beiroet na te genieten van een mooie dag. Ik heb vrienden in Libanon, die veel te beschaafd en welopgevoed zijn om je te laten weten hoe de problemen waarvoor hun land zich gesteld ziet, hen persoonlijk hebben geraakt. Al een tijdje hoopte ik ze daarom eens op te zoeken. Je wil toch een beetje weten hoe het met mensen gaat. Toevallig deed zich een ongezochte gelegenheid voor, want het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden organiseert vanaf 14 oktober een expositie over Byblos en ik werk mee aan het publieksboek. Het leek me bovendien een aardige gedachte wat filmpjes te gaan maken over Byblos. De filmpjes over Irak – ik geloof dat we ze “vlogs” moeten noemen – zijn goed gevallen; waarom dus niet nog eens?

Naar Beiroet

En dus vlogen we woensdag naar Beiroet. “We”, want mijn geliefde ging met me mee. (Ze is ook eerder in Libanon geweest en ontmoette drie jaar geleden enkele van mijn vrienden.) Het was druk op de luchthaven en het werd nog even spannend toen het beveiligingspersoneel gedurende een minuut of tien het werk onderbrak. (Overigens vonden de mensen in de rij dat het personeel gelijk had.) Met wat vertraging kwamen we aan maar we waren op een alleszins redelijk moment in ons hotel in Manara, in het uiterste westen van de stad, vlakbij de zee en vlakbij het lunapark dat u wellicht kent uit de film Capernaum.

Lees verder “Libanees dagboek: Beiroet” →

De Man van Zes Miljoen

On mei 2, 2022 door Jona LenderinginDagelijks leven, Film3 reacties

Ik wandelde door Leiden over het pleintje dat Gerecht heet. De zon scheen, er zaten mensen op een terrasje. En zoals het gaat vang je weleens een flard op van een gesprek. “”We can rebuild it,” hoorde ik een man zijn tafelgenoten geruststellen. “We have the technology.”

Ik heb geen idee wat hij wilde herbouwen en welke technologie hij bezat, maar ineens borrelden woorden op die er ooit altijd op volgden. “We can make him better than he was. Better, stronger, faster.”

Lees verder “De Man van Zes Miljoen” →

Bij ons in het dorp (25)

On april 27, 2022april 29, 2022 door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven1 reactie

Ere wie ere toekomt: als ze in Amsterdam een straat opbreken, doet de gemeente het goed. In de Kinkerstraat laat de gemeente een brug en drie kruisingen tegelijk renoveren. Men vervangt de tramrails, verwijdert oude bedradingen, vernieuwt het asfalt en ik vermoed dat men ook naar de rioleringsbuizen kijkt. De verkeerssituatie verbetert. Alles in één keer, daarna hoeft men er voor enkele jaren niet naar te kijken. Wel zo prettig. Ik schrijf dit zonder ironie of sarcasme.

Lees verder “Bij ons in het dorp (25)” →

Onbeschoftheid

On april 19, 2022april 19, 2022 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering7 reacties

Omdat ik redelijk veel heb kunnen reizen, bezit ik een groot fotoarchief. De foto’s deel ik met iedereen die ze maar wil hebben. Ik vraag er geen geld voor. Uitgevers, onderzoekers, museummensen: elke dag is er wel zo iemand die een foto vraagt en ik lever het met liefde.

Afgelopen zondag was er weer zo’n verzoekje, afkomstig van een medewerker van een universiteit. Ik was druk omdat ik een deadline moest halen, maar zocht het vaag omschreven materiaal op en verstuurde het. Alles voor de goede zaak.

Lees verder “Onbeschoftheid” →

Bij ons in het dorp (24)

On april 18, 2022april 18, 2022 door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven3 reacties

Het is niet op deze foto te zien, maar de De Clercqstraat is een van de drukste straten in Amsterdam. Het is de grote weg van de westelijke wijken naar het centrum. Als u verder fietst, komt u via de Rozengracht en de Raadhuisstraat bij het Paleis op de Dam. Er is hier een dubbele kruising (met de Nassaukade en met de Marnixstraat) en een brandweerkazerne. Er zijn tramhaltes en bruggen.

In een moment van volslagen verstandverbijstering heeft het dorpsbestuur al eens toegestaan dat op een van de bruggen een mupi werd geplaatst. Dat zijn van die bewegende reclameborden die uw aandacht van het verkeer afleiden. In deze buurt ligt dat nogal gevoelig omdat er een dode door is gevallen.

Lees verder “Bij ons in het dorp (24)” →

Onbewust fietsen

On maart 26, 2022maart 26, 2022 door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven, Toerisme6 reacties

Ik mag graag een eind fietsen en een tijdje geleden maakte ik het volgende mee. Ik reed met een tweede fiets aan de hand door de Amsterdamse Beethovenstraat. Daar heeft architect Winy Maas twee prachtige flats gebouwd, waardoor er al tijden bouwwerkzaamheden zijn en je moet uitwijken naar de overkant. En later weer terug, in een bocht waar ook een helling is met nog meer bouwwerkzaamheden, waar auto’s bovendien een bocht maken. Juist daar moeten fietsers dan 90˚ draaien. Het is prima te doen maar er kwam, net toen ik die bocht aan het nemen was, een auto de heuvel af. Een fractie van een seconde stond mijn alarm aan, tot ik het blauwe taxikenteken zag en wist dat dit een ervaren chauffeur was die dit punt goed kende.

Onbewuste noties

Het voorval bleef door mijn hoofd spelen. Dat een blauw kenteken geruststellend is, is iets waar je eigenlijk nooit bij stilstaat. Het is een van de onbewuste noties die je als fietser hebt. Fietsen is immers iets dat je grotendeels onbewust doet. Niemand denkt na over het verplaatsen van het gewicht en naar rechts sturen terwijl je je linkerpedaal naar beneden trapt. Fietsen gebeurt volkomen subliminaal.

Lees verder “Onbewust fietsen” →

Geluidsoverlast

On maart 23, 2022maart 23, 2022 door Jona LenderinginDagelijks leven20 reacties

Ik heb vanavond gasten. Het kan rumoerig zijn, maar wees gerust: om middernacht gaat iedereen weg. Als je last hebt van het geluid, kom dan ook een biertje halen.

Iedereen heeft weleens een briefje als dit geschreven. Geluidsoverlast is vervelend. Als je weet dat je het zult veroorzaken, waarschuw je de buren. Dat is gewone empathie.

Ik schrijf dit, omdat bouwvakkers me vanmorgen om kwart over zeven wekten. Een boormachine. Om half acht leken ze klaar te zijn, maar juist toen ik dacht dat ik me nog even kon omdraaien, begonnen ze met zwaarder materieel. Als ik een briefje had gehad, zou ik niet thuis zijn gaan slapen. Waarom heeft een aannemer niet een simpel strooibiljet als dit?

Deze week zullen wij het huis van uw buren renoveren. We zullen al vroeg in de ochtend moeten beginnen en verontschuldigen ons voor de geluidsoverlast.

Lees verder “Geluidsoverlast” →

Bij ons in het dorp (23)

On maart 16, 2022maart 16, 2022 door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven13 reacties

Hierboven ziet u een fietswrak. Het ligt al sinds het najaar bij mij voor de deur in de weg te liggen. Daarom deed ik een melding bij de gemeente. Dat kan hier. Ik vermoed dat het 20 januari is geweest. Je krijgt dan een mailtje terug waarin staat dat men er naar zal kijken, wat inderdaad gebeurde. Ik kreeg een mailtje met de strekking dat het geen wrak was en dat men het niet weghaalde.

Een wrak is een wrak

Je vraagt je af of de gemeente Amsterdam, in haar prijzenswaardig streven mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk te helpen, fietswrakken wellicht laat controleren door mensen met een visuele beperking. De remkabels zitten los. De ventielen zijn al meegenomen. De jasbeschermer is kapot. Er ontbreken spaken. Het stuur is verbogen. De wielen draaien niet langer. Dit rijwiel is naar de Filistijnen. Moedeloos heeft de eigenaar zijn karretje maar achtergelaten. De hopeloze zaak is opgegeven. Een boom ontfermt zich over wat eens een vervoermiddel is geweest. Deze fiets is kapoeres, kaduuk, naar de knoppen. Dit is een wrak.

Lees verder “Bij ons in het dorp (23)” →