Categorie: Dagelijks leven

Aardige mensen

On door Jona LenderinginDagelijks leven16 reacties
Woudrichem

Eigenlijk had ik gewaarschuwd moeten zijn. Ik voelde me de afgelopen dagen al niet al te jofel en had afspraken moeten verzetten. Maar gisteren ging ik toch op pad: afspraken in Zwolle, Nijmegen en Den Bosch – kortom, een dag in de trein. Ik voelde me ’s morgens goed en zelfs als dat niet zo zou zijn geweest zou ik vermoedelijk op pad zijn gegaan omdat ik deze drie afspraken niet wéér wilde verzetten.

Enig probleem: als ik klaar zou zijn in Den Bosch, was het te laat om nog naar huis te gaan. Je mag tussen vier en half zeven namelijk geen fiets in de trein hebben en ik zou tot half zeven moeten wachten. Omdat ik probeer aan te sterken van de operatie die ik december heb ondergaan, maak ik in zulke situaties vaak een fietstochtje. Ik houd ervan eindeloos en vaak doelloos wat te rijden. Den Bosch – Woudrichem leek me wel wat: dertig kilometer slechts en door het altijd mooie rivierenlandschap.

Lees verder “Aardige mensen” →

Jurk

On door Jona LenderinginCultuur, Dagelijks leven23 reacties

Ze had geld en hoefde niet te werken als ze het niet wilde, al deed ze het wel. En ze droeg de kleren die bij Frank Govers in de etalage hingen. Ze liep de winkel binnen, paste wat in de etalage hing en wanneer het paste, kocht ze het zonder alternatieven te bekijken. Het verbaasde me.

Aanvankelijk dacht ik dat het was omdat het haar eigenlijk niet interesseerde: ze kocht waarvan ze wist dat het goed was en wilde er verder geen tijd aan verspillen. Maar dan hoef je niet naar Frank Govers en hoef je ook niet te nemen wat in de etalage hangt. Toen ze ook nog eens van een mantelpak met een volgens mij best aardig blokpatroon zei dat het lelijk was, begreep ik het helemaal niet meer.

Lees verder “Jurk” →

Een even larmoyant als noodzakelijk stukje over geluidsoverlast

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering25 reacties

Ik woonde nog niet zo lang op mijn huidige stek toen naast me een nieuw huis werd gebouwd. Dat begon met heiwerkzaamheden. Op een vrijdag werd de installatie opgericht en in het weekend hoorde ik de ketting piepen in de wind. Dat was de opmaat voor de hel die op maandagochtend begon. Ik werd wakker van een onvoorstelbare dreun op ongeveer anderhalve meter van mijn bed, aan de andere kant van de muur. Vergeef me dat ik u de smerige details noem: ik deed in mijn broek van schrik, letterlijk.

De volgende dagen stond mijn huis te trillen. Ik heb gezien hoe een fles rode wijn van een tafel af danste en brak. Gelukkig op een houten vloer en niet op tapijt, zodat ik geen blijvende vlekken had, maar de glassplinters lagen overal en werden door de trillingen verder verspreid. Daarna waren er bouwvakkers die weliswaar voor half acht geen lawaai mochten maken, maar al wel bezig waren. Het eerste wat ze om kwart voor zes deden, was een enorme lichtbak aanzetten, waarvoor een aggregaat stond te brommen. Kabaal maakte het niet, maar slapen was onmogelijk.

Lees verder “Een even larmoyant als noodzakelijk stukje over geluidsoverlast” →

Bah (maar met mate)

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering10 reacties
Spoorwegovergang Comeniusslaan, Bussum

Gisteren ging ik even voor half elf weg uit Bussum, met het voornemen terug naar Amsterdam te fietsen. Ik was niet helemaal goed in orde en toen ik langs het station reed, besloot ik toch maar met de trein te gaan. Maar ach, toen ik zag dat de trein pas vijfentwintig minuten later zou vertrekken, besloot ik toch te fietsen, minimaal tot Weesp. Ik haat wachten.

En zo stond ik stipt 22:30 aan de Comeniusslaan, bij de overweg, waar de bomen net naar beneden kwamen. Ik besloot er niet onderdoor te glippen en te wachten. Achteraf was dat een cruciale fout. De slagbomen gingen namelijk niet meer open.

Lees verder “Bah (maar met mate)” →

Stilte

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering10 reacties
Zo rustig kan het ook (de Biesbosch).

Terwijl ik dit schrijf – gistermorgen, als u dit leest op woensdag – zijn in de achtertuin van de achterburen twee tuiniers bezig. Een ervan heeft een motorzeis die voldoende lawaai maakt om de muziek in mijn kamer te overstemmen. Ik kan mijn koptelefoon opzetten, die het geluid wat dempt, maar dat is de oplossing niet. Het probleem met geluidsoverlast zit namelijk niet in de decibellen.

Het zijn, als ik het wel heb, twee problemen tegelijk. Eén ervan is dat je er geen invloed op hebt. Ik kan niets doen aan de tuiniers. Evenmin kan ik verhinderen dat Schiphol op regenachtige dagen vliegtuigen over Amsterdam laat binnenkomen. Ook kan ik niets uitrichten tegen gesprekken in de trein. Mensen aanspreken in de stiltecoupé is theoretisch mogelijk, maar het levert je meestal een gesprek op met een welbewust onbeschoft persoon. Mensen die in de stiltecoupé zitten te praten, weten namelijk doorgaans heel erg goed waar ze zijn en “elkaar aanspreken” – zoals de Nederlandse Spoorwegen ons adviseren – haalt niks uit. Dat beschavingsoffensief is mislukt.

Lees verder “Stilte” →

Station Nijmegen

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Toerisme6 reacties
Station Nijmegen

Ik kom nogal eens in Nijmegen. Elke keer dat ik er met de trein aankom, kijk ik heel even naar het dak boven het perron. Onopgemerkt door de reizigers staat de overkapping daar gewoon mooi te zijn.

Ik weet het: andere stations hebben soortgelijke, even functionele en even elegante constructies. Waarom ik er in Nijmegen op let en elders niet, ik heb geen idee.

Filmen in Nijmegen

On door Jona LenderinginArcheologie, Dagelijks leven, geesteswetenschappen, Wetenschapscommunicatie3 reacties

Vandaag even geen Methode op Maandag, al heb ik wel een stukje in de pen. Ik kwam er echter even niet aan toe. Zoals de trouwe lezers van deze kleine blog weten, ben ik afgelopen december geopereerd. Ik herstel en ik ben al een ruime week naar Cyprus geweest. Ik herken mijn vooruitgang ook aan mijn fietsafstanden: in januari waren de tweeëntwintig kilometer van Veenendaal naar Amersfoort veel, in februari gingen dertig kilometer prima, en onlangs reed ik zomaar ruim zeventig kilometer. Met de wind in de rug, dat wel. Belangrijker nog: aanvankelijk was ik de dag na een fietstochtje niks waard, maar de dag na die zeventig kilometer deed ik er vrolijk weer dertig. Ik ben absoluut grenzen aan het verleggen.

Maar eind vorige week ging het dan toch mis. Ik was ineens niks waard, hoewel ik geen erg grote inspanningen had geleverd. En dus blijf je een dag thuis, hoewel je vrijdag naar Maastricht had gewild, en beperk je je in het weekend tot het allerbelangrijkste. En dat ziet u hierboven: filmopnames.

Lees verder “Filmen in Nijmegen” →