Mijn schoonzus komt uit Kameroen. Nadat ze met mijn broer was getrouwd, gingen we erheen: mijn ouders, mijn andere broer en zijn vriendin en ik. Het was een bijzondere ervaring. Nog nooit was ik in een land geweest waar alles anders was dan wat ik kende. Zelf kom ik uit West-Friesland, dat stukje Nederland waar we houden van hard werk en niet zeuren. Als je ergens mee zit, drink je een paar biertjes en dan is het leed weer geleden. Met uitzondering van die biertjes, heeft mijn schoonzus dezelfde mentaliteit. Naast moeder, is ze een hardwerkende vrouw, die naast haar veeleisende baan ook nog studeert.

Jaren nadat ze mijn schoonzus werd en de moeder van mijn neefje, vertelde ze dat ze al eerder van een zoon was bevallen, op haar zeventiende (haar man – mijn broer – was uiteraard wel op de hoogte). Dat is geen pretje, en in Kameroen al helemaal niet, maar met de hulp van haar familie had ze haar school kunnen afmaken en kon ze in Nederland gaan studeren. Heel bijzonder, want voor de meeste meisjes die dit in Kameroen overkomt, zijn alle kansen op een toekomst verkeken en is uitsluiting en mishandeling wat hen te wachten staat.

Haar oudste zoon groeide op bij haar ouders. Maar een aantal jaar geleden kwam hij naar Nederland en had ik er opeens een nieuwe neef bij. Een tof joch dat van muziek houdt, sport, gamen en inmiddels studeert.

Die Westfriese mentaliteit van mijn schoonzus waar ik net aan refereerde, kwam goed van pas toen ze de BleekerFoundation startte, een organisatie die zich richt op het voorkomen van tienerzwangerschappen en het ondersteunen van tienermoeders in Kameroen. Ik laat mijn schoonzus nu zelf aan het woord en hoop dat u allen een kijkje neemt op de website (de link is niet voor niets rechts te vinden op deze blog onder het kopje “Uw aandacht waard”): www.bleekerfoundation.org.

Ik was 17 jaar toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Ik woonde toen in Kameroen met mijn ouders en mijn broers. Ik stond op het punt om met een vervolgopleiding te beginnen. De mentale, psychische en fysieke mishandeling die ik moest verduren, was onvoorstelbaar. Mijn ouders boden mijn enige kans hieraan te ontvluchten door me terug te laten gaan naar school. Hoewel ik na de bevalling weinig zelfrespect had en me afgewezen voelde, realiseerde ik me dat onderwijs de enige manier was om op eigen benen te leren staan. Ik heb de kans met beide handen aangegrepen en ben weer naar school gegaan. Mijn zoon moest het zonder zijn moeder doen. Ik maakte mijn school af en ging naar de universiteit. Later vertrok ik naar het buitenland om verder te studeren. De tweede kans die ik kreeg, is voor veel Kameroense meisjes niet weggelegd.

Het is de nachtmerrie van elke ouder dat hun dochter zwanger raakt voordat zij volwassen is. In een poging tieners af te schrikken, worden zwangere tieners blootgesteld aan allerlei vormen van fysieke en psychische mishandeling. Ze worden van school gestuurd en tellen niet meer mee in de gemeenschap.

Toch blijft seksuele voorlichting een taboe. Tienerzwangerschappen, HIV, aids en illegale abortussen ruïneren de levens van deze jongeren. Ondertussen steken veel ouders hun hoofd in het zand wat soms resulteert in het letterlijk begraven van hun dochters. Ja, ik heb vriendinnen verloren door illegale abortussen en ja, ik heb een vriendin verloren aan HIV.

Ik betreur de onnodige dood van veel jonge meisjes in Kameroen. Ik spreek voor de meisjes uit mijn land en alle meisjes wereldwijd die het recht op seksuele voorlichting wordt ontzegd door onwetendheid gebaseerd op culturele en religieuze vooroordelen. Ik wil benadrukken dat ongeveer 1 op de 3 meisjes in Kameroen voor haar 18^e verjaardag moeder wordt. Ik kan niet genoeg hameren op de negatieve gevolgen voor deze meisjes, hun kinderen en de gehele Kameroense samenleving.

Doe met me mee, doe met ons mee om tienerzwangerschappen en de gevolgen van tienerzwangerschappen in Kameroen te bestrijden. De BleekerFoundation rekent op jouw hulp om dit voor elkaar te krijgen.

 Cecilia Eben Bleeker
Oprichter en Voorzitter van de BleekerFoundation

[Dit was een gastbijdrage aan deze kleine blog van Mieke Bleeker.]