Ik zal niet zeggen dat spellingsregels de allerbelangrijkste zijn van alle intermenselijke afspraken, maar belangrijk zijn ze wel. Natuurlijk, als we erover discussiëren, lijkt het helemaal nergens over te gaan. Ik zie met lichte angst uit naar het najaar, als de tweede evaluatie van de Spellingwet zal moeten plaatsvinden en neerlandici elkaar weer in de haren vliegen over de tussen-s. We worden dan andermaal bevestigd in ons vooroordeel dat de geesteswetenschappen zich bezighouden met volstrekt irrelevante zaken.
Ja, de discussie over de regels is lachwekkend. Maar er is toch iets meer aan de hand. Als ik hierboven “Spellingswet” zou hebben geschreven, zou u er vermoedelijk overheen hebben gelezen, maar als er “Zpellingwet” had gestaan, had dat uw aandacht getrokken. Wat afwijkt, stoort. Wat stoort, leidt af van de boodschap. Daarom hou je je als schrijver aan de spelling(s)regels: niet omdat ze zo geweldig belangrijk zijn, maar omdat je wil dat mensen je verhaal tot het einde lezen. Een schrijver die zich daar niet om bekommert, zegt in feite dat de lezer zelf maar moet uitzoeken wat met de tekst is bedoeld. Goed spellen is gewoon beleefd.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.