Nog twaalf uur. Net als u heb ik de laatste tijd vol frustratie gekeken naar de gebeurtenissen aan de andere kant van de Noordzee.
Ze verbaasden me helaas niet. Ooit had ik een Britse geliefde en ik had destijds al het idee dat er iets vreemds speelde. Of het nu ging om de Spice Girls, om Tony Blair of om Princess Diana, er was van tijd tot tijd iets om hysterisch over te zijn. Het verontrustte me.
En anders was er wel de onverschilligheid voor alles wat niet Engelstalig was. Dat is voor een oudheidkundige best vervelend, aangezien de grundlegende publicaties in mijn vak in het Duits zijn terwijl over sommige thema’s, zoals de bekering van Constantijn de Grote, de belangrijkste literatuur Franstalig is.
Groot-Brittannië is echter ook een geweldig land. Ik heb eigenlijk alleen prettige ervaringen met de bewoners, ik houd van de musea, van de mooie landschappen, van de pubs en zelfs van de regen, die in Engeland zachter lijkt dan hier in Nederland. Ik zal de Britten gaan missen.
Er zijn mensen die allerlei maatschappelijke crises toeschrijven aan de omstandigheid dat mensen zich niet meer gehoord voelen en er niet meer toe doen. Ze wijzen daarbij op de parallel met de opkomst van “weerbarstige” politieke bewegingen tijdens het interbellum, en betogen dat zich nu in Europa (en de VS?) hetzelfde afspeelt.
Feit is dat de verschillen tussen mensen in het UK veel groter zijn dan bij ons, en dat er nog steeds onvoorstelbare armoede heerst in bepaalde gebieden en onder bepaalde “klassen”. Men zegt dat dát de wortel is van het anti-EU gevoel. Ik heb me zeer verbaasd over het feit dat niemand in de Engelse politiek bij machte bleek te zijn om aan te tonen dat die binnenlandse problemen de ware wortel van het kwaad zijn, en niet de EU. We moeten dus nu gaan zien of er in het UK op dit gebied echte veranderingen en verbeteringen zullen ontstaan.
Verder heb ik geen vertrouwen in het democratisch gehalte van de laatste verkiezingen. Het districtenstelsel berooft soms bijna de helft van de kiezers van de invloed van hun stem. Veel kiezers hebben moeten kiezen tussen de Duivel en Beëlzebub, Corbyn en Johnson, omdat gematigde kandidaten door het districtenstelsel bij voorbaat kansloos waren. Bij ons is soms de verdeeldheid te groot, maar het zwakt ieder fanatisme wel af!
Mensen die niets te vertellen hebben voelen zich niet gehoord. Nou ja.
Overigens betreur ik de Brexit. Het triumviraat Duitsland, Frankrijk en Engeland horen samen te werken. We mogen blij zijn dat Duitsland niet weg wil uit de EU.
Nogal een hautaine reactie, die in feite een QED is…
Zie FvD, veel gemiep over van alles, maar waar gaat het over? Wij moeten gehoord worden! Dat is ook QED.
Ook toevallig:
https://tpo.nl/2020/01/31/chris-aalberts-binnenkort-lost-studio-weltschmerz-alle-problemen-als-sneeuw-voor-de-zon-op/
Een hele club mensen die gehoord willen worden.
“Feit is dat de verschillen tussen mensen in het UK veel groter zijn dan bij ons”
Daar komen ze vanzelf achter.
Een ander feit is dat Nederland al gedurende 40 jaar qua verschillen dezelfde kant op gaat. De Gini-index alhier is nu even groot als die van de VS in 1977. U mag daar VVD, CDA, D’66 en PvdA (met name Wim Kok, op wie ik helaas ook nog een keer gestemd heb) voor bedanken. Die partijen hebben het mogelijk gemaakt dat franchises van Sandd (op dit moment ook in het nieuws) hun personeel voor ongeveer de helft van het minimumloon konden laten werken, totdat de FNV er middels een rechtszaak een einde aan maakte. Hopelijk denkt u daar aan volgend jaar.
Ze zijn niet dood hoor.
Ik denk nog altijd dat De Gaulle destijds gelijk had (en nu alsnog heeft gekregen).
Dat denk ik ook weleens.
Op onze huwelijksreis door Zuid-Engeland ( het was romantischer dan het klinkt) ging zo goed als elk museum over invasie of de angst ervoor: Dover en andere castles, Martello towers, Battle Abbey en HMS Victory… De gids in Portsmouth spuwde toen zijn gal over de dictatoriale EU en continentale onzin als een verplichte identiteitskaart. We moesten er meewarig om lachen: mekkeren over een pas, maar wel cafés dicht om 23 uur.
Ik hou van Engeland. Het doet me pijn om te zien hoe het land zichzelf zo in de voet schiet. Zelfde gevoel over de EU trouwens.
Ook de Trouw gelezen vandaag?
Nog niet.
Nee.
Weet je, ik denk dat de band met het Britse volk na de Brexit misschien wel intensiveert.
Wij spraken ooit een Engelse dame over het voornemen om de Kanaaltunnel aan te leggen en vroegen waarom zij daar zo op tegen was. Ze antwoordde:
“Well, we don’t want you lot overhere!”
Dat zegt meer dan genoeg over het overwegend conservatieve Engelse eilandbewustzijn.
Overigens is het VK groter dan Engeland. Dat wordt nog wel eens over het hoofd gezien…
Rue du Brexit (English: Brexit Street)[1] is a 325-metre-long (1,066 ft) circuitous road in Beaucaire, Occitanie, France.[2] It was named after Brexit in 2016 by the town’s mayor as a tribute to the United Kingdom following their vote to leave the European Union in the 2016 United Kingdom European Union membership referendum.[3]
Wikipedia English
In de tijd van de grote mijnstakingen, onder Thatcher, midden in de winter, zei ik tegen Engelse kennisjes van me dat mijn vriendin en ik van plan waren om een van die dagen voor een vakantie naar Engeland te vertrekken. Ze was verbijsterd: “Why would you doe that?” Mijn antwoord was: “We all would like to see an island sink…” was mijn antwoord.
Wellicht krijgen we binnenkort opnieuw die kans….
Heerlijk, al die treurnis over Brexit. Het uittreden van het Verenigd Koninkrijk zal geenszins ertoe leiden dat we “de Britten gaan missen”. Integendeel, Britten zijn en blijven Europeanen. Ze hebben de dictatoriale EU-moloch verlaten opdat ze weer meer greep krijgen op het eigen leven, hun cultuur en economie.
De verwachting is dat het hen voorspoediger zal gaan dan de laatste decennia. Het voorbeeld voor een Nexit?
De wens is de vader van de verwachting. De feiten zeggen iets anders.
https://sensuouscurmudgeon.wordpress.com/2020/01/30/are-north-carolina-schools-going-creationist/
Van een op en top Engelsman:
“And, finally freed from the tyrannical yoke of the ECJ, we can take back control of those areas which we previously thought were better addressed internationally: yes, we can finally start getting rid of those pesky environmental protection and public health standards! It’s truly thrilling to think we will soon be free to dump industrial effluvent into the North Sea and even bring back smoking in offices and pubs if we so wish! Not that we’re planning on doing those particular things, but the point is, we could without some silly Johnny Foreigner telling us we can’t! That alone has got to be worth the £130 billion (a sum greater than the cost of 47 years of membership) that Brexit has cost so far!”
De rest van zijn commentaar is ook het lezen waard.
“Het voorbeeld voor een Nexit?”
Ja, lijkt me een uitstekend idee om in de Nederlandse regering net zo’n stel clowns neer te zetten als in de Britse regering.
Persoonlijk ben ik er niet rouwig om dat het UK de Europese unie verlaat: de Britse verdeel- en heers mentaliteit is me nooit goed bevallen. Ik ben wel heel benieuwd hoe aan het beide zijden verder zal gaan. Hoe ziet het er over pakweg tien jaar uit?
“Net als u heb ik de laatste tijd vol frustratie gekeken naar de gebeurtenissen aan de andere kant van de Noordzee.”
Hier ben ik al een flink aantal maanden van af, eigenlijk al voor de laatste Britse verkiezingen. De Brexit is verworden tot een komedie absurder dan Monty Python en Absolutely Fabulous bij elkaar. Natuurlijk vrees ik voor Ulster/Noord-Ierland en heb te doen met Schotland en Gibraltar. Maar ik laat het redden van de mensheid en de wereld liever over aan Jezus, Mohammed en de Boeddha; de Engelsen zoeken het maar uit. Ik kan er niets aan doen.
Wel vind ik dat iedereen met een Brits paspoort die een huur- of koopcontract voor een woning kan overleggen op staande voet een verblijfsvergunning moet krijgen. Deze kan dan automatisch na vijf (beter drie) jaar ingewisseld worden voor een Nederlands paspoort.
De Brexit-komedie heeft overigens één groot voordeel: onze eigenste Euro(pseudo)skeptici zingen flink wat toontjes lager.
Als Engeland een economische groei weet te maken dat te danken is aan een nieuw binnenlands beleid, dan kan het nog verkocht worden als een succes dat te danken is aan de Brexit.
Als. Zie mijn reactie boven met het citaat van een op en top Engelsman.
‘(…) en zelfs van de regen, die in Engeland zachter lijkt dan hier in Nederland.’
Wat aardig! Wel eens in het in Lake District geweest? Een ding moet ik die Britten toegeven en dat is hun humor. Als de regen in bakken naar beneden komt, zeggen ze: “Yes, it’s pretty drizzly now!” Heerlijk.
Ik heb geen al te prettige ervaringen met Engelsen. Hun normale doen was neer te kijken op niet-engelsen, een paar vervreemdende ervaringen. Ik ben een paar keer in Londen geweest voor werk, ik vond het er vreselijk, hoewel de boekhandels prima waren. Mij zullen ze daar nooit meer tegenkomen. Ik ben blij dat we van die dwarsliggers af zijn.
Engeland is groter dan Londen.
De meeste ervaring met Engelsen heb ik van internationale conferenties. In het geaccepteerde geleerdenengels begreep iedereen elkaar. Maar er waren ook Engelse participanten van wie iedereen accepteerde dat ze beter Engels spraken en schreven. Maar die onhebbelijke Engelsen meenden omdat zij beter Engels spraken ze ook betere geleerden waren. Dat is me zelfs in Frankrijk nooit overkomen. Als je hun papers echt las bleken het heel vaak uit de losse pols geformuleerde kletsverhalen. Zo’n beetje als bij Johnson, want dat hebben zulke Engelsen heel goed geleerd. Wie in Londen weleens buiten de Circle Line reist ontdekt heel vervallen en arme buurten die we in Nederland zo erg helemaal niet kennen. Engeland is een verschrikkelijke klassensamenleving. Maar het British Museum is fantastisch. En dat kunnen we natuurlijk gewoon blijven bezoeken.
Dit is precies mijn ervaring met de Engelse geleerde wereld. Engelse geleerden konden met veel humor en rake formuleringen een verhaal vertellen, maar dat maskeerde dat die verhalen niet altijd zo veel voorstelden. Op congressen klaagden veel Engelsen, net als Jona overigens, over de hardnekkige en soms nefaste invloed van negentiende-eeuwse theorieën op de geschiedwetenschap, maar als ze met voorbeelden kwamen, waren dat opvallend vaak Franse en vooral Duitse geleerden uit de negentiende eeuw. ‘Huns and Krauts’ dus. Maar hun eigen Maitland and Collingwood, die waren heilig.
Een van de grootste nadelen van de overheersing van de Engelse taal in de academische wereld is, wat mij betreft, de verdrukking van de kennis van het Duits en Frans (meer nog dan die van het Nederlands zelf). Dat is zorgelijk, want ik zou niet weten hoe je Europese geschiedenis kan onderzoeken zonder in ieder geval passieve kennis van die talen.
Mooi dat A. Barend mijn ervaring bevestigt. Met zijn opmerkingen over talen ben ik het ook eens. Ik vind de bezwaren tegen het Engels aan de universiteit nogal mal, hoewel sommige universiteiten volledig zijn doorgeslagen. Het is het verwaarlozen van de talen van onze buurlanden dat echt zorgen baart. JonaL schreef laatst enthousiast over het Parijse Institut du Monde Arabe. Ik heb daar weleens een paar keer in de bibliotheek gezeten met vele interessante boeken, meestal in het Frans. Dus zonder op zijn minst een passieve kennis van het Frans is de toegang tot een heel andere wereld afgesloten. Volgens de NRC groeit de vriendschap tussen Frankrijk en Nederland. Tijd om het Frans weer eens op te halen of gewoon te leren.
En gratis!
Kranten staan vol columns met hypotheses over de Brexit. We kunnen nu toch gewoon afwachten en kijken wat er de komende jaren gaat gebeuren. Ik ben blij dat niet Nederland dit experiment hoeft te ondergaan.
Maar wat nou als de Brexit zeer succesvol blijkt?
Brexit is al succesvol, in elk geval voor Farage, voor Poetin, voor Rupert Murdoch, voor Trump en voor Johnson die anders nooit premier zou zijn geworden. Kortom voor mensen die de macht van de EU willen knevelen om het grootkapitaal aan banden te leggen, willen tegengaan dat Europa meespeelt als serieus te nemen partner in het wereldspel om de knikkers. Dus ook een succes voor Xi Jin Ping, die liever met afzonderlijke lid staten afspraken maakt. Brexit is succesvol voor de mensen die de populisten financieren, (veel van de zojuist genoemde) want dit hebben ze dan toch mooi bereikt.
Dan zal ik ze feliciteren.
Net zoals ik u zal feliciteren als u ooit nog eens president van de Verenigde Staten wordt.
“en zelfs van de regen, die in Engeland zachter lijkt”
Wales is inderdaad geen Engeland.
Kom kom, niet zo dramatisch. Je hoeft de Britten niet te missen, de boten varen nog steeds en die tunnel is ook nog steeds open.
Als gewone toerist staat The UK bij mij op nummer 1. Ik hou van dat land. Van noord naar zuid.
Ik hou van het land en ik heb er veel vrienden wonen. Maar ik voel me ook alsof ik net uit een vechtscheiding kom en nu word opgeroepen om alles te vergeten en toch vooral weer vriendjes te worden.
De slogan ‘We’re still Europeans. We’re still friends’ komt mij iets te vaak in beeld om gemeend te zijn en geen slinkse propaganda om als munitie te dienen in een keiharde onderhandeling de komende elf maanden.
Als je buren na een strijd van vier jaar waarin de meest vuile taal en harde leugens zijn geuit, uiteindelijk bij de rechter gelijk krijgen en hun schutting mogen houden, ga je ze de volgende ochtend bij het halen van de krant ook niet welgemeend vriendelijk groeten. Dat zal wel slijten maar nu nog even niet.
Europa is een geweldig mooi continent. De EU echter is een wangedrocht.
iemand hierboven heeft kritiek op het districtenstelsel in de UK, maar de EU versie is vele malen erger.
Ik ben zelf een globetrotter, mijn hotelbed staat in veel landen. Toch ben ik tegen de EU in de vorm zoals die nu bestaat.
De EU heeft zich van haar slechtste kant laten zien verongelukte mensjes met een WEQ op niveau 3 (zelf georiënteerd, prepuberaal, 30% van de volwassenen opereert op dit niveau) die de UK zo hard mogelijk gepest hebben tijdens het brexittraject. Er is geen focus op meer democratie in de EU er is alleen focus op een “ever closing union”. En meer dan 50% van alle inwoners van de EU wil dat niet. Dezelfde verongelukte leiders hebben jaren lang met de vingers in de oren alle kritiek weggezongen en ja dat gaat bijten en schuren. Hoewel voor ons als Nederland het slecht is dat de UK de EU verlaat want de balans slaat nu nog meer door naar een Frans-Duitse EU. Gun ik het de Britten van harte. Ik hoop dat ze de ballen hebben om Gibraltar te behouden (ook al zo’n kleine kinderstreek van de EU).
Ik hoop dat ze in de EU eens na gaan denken over hoe een unie te creëren die er voor de inwoners in plaats van voor de multinationals. Maar helaas het lijkt er niet in te zitten. Het is te hopen dat ze toch nog na gaan denken anders zie ik de EU droom in een burgeroorlog eindigen.